บทที่ 10 ผ้าหลุด
1171 คำ
“พอเถอะ เอาผ้ามา เดี๋ยวพี่เช็ดต่อเอง”
“หืม... ปากไม่ตรงกับใจนะคะคนเราเนี่ย”
เขาตอบโต้ยัยตัวแสบไม่ได้ เพราะนิ้วเล็กแนบจรดอยู่ที่กลีบปากของเขา สายตาเอย ท่าทางยั่วยวนแบบเด็กอนุบาลเอย กำลังจะทำเขาตบะแตก
“ดีกว่าเด็กขี้โกหกแล้วกัน”
นิรินเปลี่ยนจากเช็ดๆ ซับๆ น้ำที่ตัวเขา เป็นการปล่อยผ้าขนหนูลงกับพื้น ก้าวเข้ามาอีกก้าว ประชิดตัวเขาไว้ วาดสองมือมาแปะอยู่ที่อกและไหล่เขา
“ใครกันแน่คะที่ขี้ปด ใครกันที่ขี้ขลาด ปากบอกไม่ชอบนิล แต่การกระทำตรงข้ามทุกอย่าง”
“ไม่รู้พี่เคยบอกมั้ย แต่พี่รักใครไม่ได้อีกแล้ว” ถึงคนคนนั้นจะเป็นนิรินก็ตาม
“เพราะพี่เคยอกหักมาก่อนน่ะเหรอคะ ไร้สาระสิ้นดี”
“พี่มันคนบาป ไม่สมควรจะมีความสุข” เขาทำผู้หญิงคนหนึ่งกับเด็กในท้องตาย เขาไม่เคยหาความจริงว่าเด็กคนนั้นเป็นลูกเขาหรือลูกใคร แต่การเชื่อว่าเธอเป็นเมียเขา และเด็กเป็นลูกเขา อาจทำให้รู้สึกผิดบาปน้อยลง
“คนบาปที่สุดยังได้รับการชำระบาปเลยค่ะ ไม่ว่าพี่ชัชจะเคยทำผิดพลาดอะไรมาก่อน นิลเชื่อว่าสักวันพี่จะผ่านมันไปได้... เลิกโทษตัวเองนะคะ” เธอรู้ว่าแค่พูดมันง่าย และถ้าหากเขาจะก้าวผ่านความรู้สึกผิดนี้ไปได้จริง เขาคงทำมานานแล้ว
... แต่เธอชอบเขา รักเขา เธอขอเป็นคนที่พาเขาผ่านพ้นเรื่องราวเลวร้ายนี้เอง หรือถ้าเธอหวังสูงไป อย่างน้อยก็ให้เธอได้อยู่เคียงข้าง เผชิญกับทุกความเจ็บปวดเป็นเพื่อนเขาก็ยังดี
“นิลไม่เข้าใจ”
“นิลเข้าใจสิคะ พี่กลัวจะทำนิลเสียใจ กลัวว่าความรัก และเวลาของนิลจะเสียเปล่าเพราะพี่”
“ถ้ารู้แล้ว ถอยตอนนี้ยังทันรู้มั้ย” เด็กดื้อของเขาส่ายหน้าหวือ แสดงเจตจำนงหนักแน่น
“ไม่มีทางค่ะ เพราะนิลยังรู้อีกว่าพี่ชัชเองก็ชอบนิล บางทีอาจรักไปแล้วด้วยซ้ำ”
นิรินพูดไม่ผิด เขาเอ็นดูเธอตั้งแต่วันแรกๆ ที่ได้รู้จักกัน ผ่านมาไม่นาน รู้ตัวอีกทีเขาก็หลงรักเด็กไปแล้ว และเขาจะถลำลึกกว่านี้ไม่ได้ แต่ก็เหมือนฟ้ากลั่นแกล้ง ยิ่งหนี ยิ่งใกล้ ยิ่งห้ามใจ กลับยิ่งรักมากขึ้นทุกวัน
“ให้นิลอยู่ข้างๆ พี่นะคะ ถ้าพี่ยังไม่พร้อม คำว่า ‘รัก’ นิลไม่เอาก็ได้ มันไม่ได้จำเป็นอะไรเลย”
แค่เขายังเป็นเขา ยังเป็นพี่ชัชที่เหมือนจะร้ายกับทุกคน แต่ทำดีกับเธอเสมอ แค่สายตาเขามองมาที่เธอคนเดียว แค่ได้ซึมซับทุกความสุขอย่างทุกวันนี้ แค่นี้ก็พอแล้ว
“คนอย่างพี่ ยังมีสิทธิ์จะมีความสุขเหรอ” เขายังมีสิทธิ์ที่จะได้รักอีกครั้งใช่มั้ย
“ให้นิลเป็นความสุขของพี่... นะ” เธอเงยหน้าช้อนตามองเขาอย่างอ้อนวอน ไม่ใช่แค่เขา แต่เธอเองก็ถูกความเสน่หาครอบงำจนถอนตัวไม่ได้อีกแล้ว
ริมฝีปากเย็นชืดแตะแต้มลงมาอย่างยอมจำนน เธอกับเขาช่วยกันขยับผลัดกันรุกรับ จนความเย็นในทีแรกแปรเปลี่ยนเป็นความอุ่นและร้อนขึ้นตามลำดับ
“ทำไมคะ” ทุกอย่างกำลังดำเนินไปด้วยดี แต่เขากลับผละออก “หรือปากนิลยังมีกลิ่นเหล้า”
“เปลี่ยนใจไม่ทันแล้วนะ”
“โถ่ นึกว่าอะไร” เธอยิ้มใส่ตาเขาแล้วเขย่งขึ้นไปจูบเขาก่อนบ้าง
เราจูบๆ ผละๆ กันเป็นจังหวะ แต่ปากแทบไม่พ้นจากหน้าของกันและกัน รอยจูบที่เคยนุ่มนวลเสมอมา ยิ่งทวีความร้อนแรง เนื้อตัวของเราสัมผัสเสียดสีกัน มือไม้แตะแต้มสะเปะสะปะชุลมุนไปหมด... เธอไม่เคยรู้เลยว่าทุกครั้งที่ผ่านมามันเป็นแค่จูบของเด็ก พี่ชัชต้องยับยั้งตัวเองขนาดไหนเพื่อไม่ให้เธอกลัว
“ช้าหน่อย”
“ทำไมอีกคะ”
“เดี๋ยวผ้าหลุด”
เธอคงคลั่งรักหนักมากแล้วจริงๆ สีหน้ากังวลของพี่ชัชช่างน่ารักเหลือเกิน
“โอ๊ย... อูย... ทำอะไรเนี่ยฮึ” เขาถูกยัยเด็กแสบยืดแก้มเล่นซะเจ็บ
“ก็พี่ชัชอยากทำตัวน่ารักทำไมล่ะคะ”
เธอผละออกแล้วปลดเสื้อคลุม เหลือไว้เพียงเสื้อนอนผ้าซาตินลื่นมือสายเล็กเท่าเชือกป่าน คอคว้านลึกแบบที่ใส่นอนประจำ เพราะมันเย็นสบายดี
ตาย... เขาต้องตายแน่ๆ ขาวขนาดนี้ หอมขนาดนี้ วันนี้นิรินไม่ได้มาเล่นๆ กะเอาเขาให้ตายจริงๆ... แม้ตอนนี้จะยังตายไม่สนิท แต่ทั้งเนื้อทั้งตัวเขาก็แข็งไปหมด แข็งจนเจ็บปวดรวดร้าว
“ของนิลหลุดไปแล้วชิ้นนึง เท่าเทียมกันแล้วนะคะ”
เท่าเทียมตรงไหน !
นิรินหัวหมอเกินไปแล้ว เธอปลดชิ้นนึงน่ะใช่ แต่เขาก็เห็นว่ายังเหลืออีกหลายชิ้นบนตัว เขานี่สิมีแค่ผ้าขนหนูผืนเดียว หลุดขึ้นมาละเป็นเรื่องแน่... ไม่ใครก็ใครต้องเสียเลือด เสียแรงกันบ้าง
“ชิ้นเดียวเองเหรอ”
“ชิ้นเดียวค่ะ ส่วนชิ้นอื่น... พี่ต้องถอดเองนะคะ”
“อย่ายั่วพี่”
“ถ้าไม่ให้ยั่ว งั้นนิลกลับห้องนะ... คะ” เขาไม่ปล่อยให้เธอพูดจบด้วยซ้ำ ร่างทั้งร่างก็ถูกดุนดันลงมานอนแหมะที่เตียง
“ยอมพี่จริงเหรอ”
“ถ้ายังถามมากอีก นิลกลับจริงๆ แล้วนะคะ”
“ไม่ถามแล้วครับ ต่อไปพี่จะทำอย่างเดียว” เขาแพ้แล้วอย่างราบคาบ แม้เห็นแก่ตัว แม้รู้ว่าไม่อาจให้อะไรหญิงสาวได้ แต่เขาก็ต้องการมีเธออยู่ข้างๆ
ซอกคอของเธอคือเป้าหมายแรกที่ใบหน้าหล่อเหลากระชากใจสาวซุกไซร้ลงมา มันจั๊กจี้แต่ก็สยิวดี เป็นความรู้สึกแปลกใหม่ที่ไม่เคยพานพบ แต่เธอก็พร้อมจะเรียนรู้
“ย้อนกลับไม่ได้แล้วรู้มั้ย”
เธอพยักหน้ายืนยันให้เขามั่นใจ ว่าต่อจากนี้ไป ไม่ว่าจะเกิดสิ่งใดขึ้น เธอจะไม่เสียใจ
“พี่ชัชอย่าทำให้นิลผิดหวังก็พอค่ะ” เธอแนบฝ่ามือกับหน้าของเขา แววตารักใคร่หยาดเยิ้มแบบนี้แหละ ที่เธออยากได้มาตลอด
สองมือเลื่อนไล้ลงมาที่ไหล่กว้าง อกบึกบึน เขาสง่าสมชายชาตรีอย่างนี้ ทำไมถึงปล่อยให้เสียของมาได้ตั้งนานสองนาน
“ร้ายเกินไปแล้ว” ปากเล็กจิ้มลิ้มประพรมจูบลงที่อกเขา จูบเบาๆ ของนิริน แต่กลับกระชากเอาหัวใจเขาแทบกระดอนทะลุออกมาจากอก
“ต่อไป แผงอกนี้ เป็นของนิลคนเดียวรู้มั้ย” เธอย้ายจุมพิตไปที่โหนกแก้มซ้าย ขวา บอกให้ชัชวินรู้ว่าตรงไหนบ้าง ที่เธอจับจองไว้
“อยากเป็นเจ้าของพี่ขนาดนั้นเชียว”
- ผู้เขียน
