เมียลับของชัชวิน

โปรยปราย  นิรินกระถดตัวเตรียมลงจากเตียงแต่ถูกคว้าข้อศอกไว้ “คะ ?” “พี่ก็ต้องอาบน้ำเหมือนกัน” “ค่ะ” เธอยังไม่เข้าใจว่าพี่ชัชต้องการอะไร “อาบด้วยกันเลยก็ได้” คำชักชวนง่ายๆ แต่ทำเอาเธอหน้าร้อนเห่อ... แล้วถามว่าเธอยอมมั้ยน่ะเหรอ ก็ต้องบอกว่าถึงไม่ค่อยจะเต็มใจนัก แต่เธอก็เดินตามแรงจูงเข้าไปในห้องน้ำเป็นที่เรียบร้อยแล้ว “แค่อาบน้ำใช่มั้ยคะ” เธอถามแล้วก็ก้มหน้า ซึ่งก็ไม่รู้ว่าคิดถูก หรือคิดผิด เพราะแผงอกที่กระแทกตาอยู่ตอนนี้ ช่างเป็นอันตรายต่อหัวใจเหลือเกิน “อื้อ” เพราะเขาถอดและเหวี่ยงเสื้อผ้าตัวเองลงตะกร้าไปแล้ว แต่เธอยังอยู่ครบชุด ตอนที่มือใหญ่ค่อยๆ เลื่อนไล้มาช่วยถอดชุดให้ เธอถึงกับต้องกลั้นหายใจกันเลยทีเดียว พี่ชัชปลดชุดด้านนอกด้วยการบรรจงแกะกระดุมทีละเม็ด ซึ่งเธอก็ไม่แน่ใจนักว่ามันจำเป็นต้องตั้งอกตั้งใจเป็นพิเศษขนาดนั้นเลยหรือไม่ คราวนี้เนื้อตัวด้านบนของเธอจึงเหลือเพียงบราสีชมพูอ่อนโอบอุ้มก้อนกลมกลึงไว้ “นิลทำเองดีกว่าค่ะ” “เดี๋ยวนิลรออาบน้ำให้พี่เลยดีกว่า” เธออยากถามพี่ชัช ว่าปกติเขาก็อาบน้ำ ฟอกสบู่ ถูขี้ไคลเองได้ไม่ใช่หรือไง แล้วทำไมวันนี้หน้าที่นังแจ๋วถึงได้ตกมาเป็นของเธอล่ะ ร่างใหญ่ก้าวเข้ามาจนชิดตัวเธอ ลำแขนแกร่งโอบไปด้านหลังเพื่อปลดตะขอบรา เมื่อเต้าสาวถูกปลดปล่อยให้เป็นอิสระ แน่นอนว่าเธอย่อมรู้สึกโล่งโปร่งสบาย... แต่จะไม่ค่อยสบาย ก็ตรงสายตาสื่อความหมายที่อีกคนใช้มองร่างกายเธออยู่นี่แหละ เมื่อข้างบนเปล่าเปลือยแล้ว ชิ้นต่อๆ ไปก็อันตรธานหายไปทีละชิ้น อันที่จริงเนื้อตัวเธอก็ไม่มีอะไรที่เป็นความลับสำหรับพี่ชัชอีกแล้ว แม้จะยังมีเคอะเขินกันบ้าง ก็ควรมีขีดจำกัด แต่ที่ทำให้เธออายแทบบ้า ก็เพราะสายตาโลมเลียที่พี่ชัชมองมาอย่างไม่ปิดบังต่างหาก ความเสน่หา ปรารถนาที่เขาไม่ต้องเอื้อนเอ่ยคำพูดใดๆ แม้แต่คำเดียว เปรียบดั่งไฟกองหนึ่งที่ลุกโชนและถูกส่งต่อมาให้เธอ จนรู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกเผาให้มอดไหม้ ตายทั้งเป็น ด้วยเพลิงพิศวาสนี้