Set สาบสาว รวม 4 เล่ม
- สาบสาว ตอบ พรหมจรรย์
- สาบสาว ตอน ใจแตก
- สาบสาว ตอน พราก
- สาบสาว ตอนหมาป่าน้อย
สาบสาว ตอน พรหมจรรย์
“คุณมันปีศาจ”
ปากว่าเขาแต่มือเล็กกลับเคลื่อนมาประคองหน้าหล่อของหนุ่มต่างชาติตาสีเขียวมรกตที่ทอประกายแสงจ้องมองมายังตนเอง เธอชอบดวงตาคู่นี้ ไม่รู้ทำไมถึงชอบ มองทั้งๆ ที่เมื่อคืนมันออกจะน่ากลัว แต่ตอนนี้ดวงตาของเขาทำให้หัวใจดวงเล็กของสาวน้อยเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะ
“อือ...ฉันเป็นปีศาจที่เธอแตะต้องได้เด็กน้อย อีกอย่างไปซื้อเตียงใหม่ด้วยนะ ขาฉันยาวกว่าเตียงของหนู ขอขนาดเท่าเดิมเนี่ยแหละ แต่ขอยาวหน่อย ฉันเป็นคนต่างชาติเลยตัวใหญ่ไปนิด”
“ไม่นิดเลย คุณตัวใหญ่เหมือนยักษ์เลยต่างหาก”
“แต่ฉันก็เข้าไปอยู่ในตัวหนูได้แล้วกันถึงจะใหญ่”
“คนลามก” หล่อนเอียงหน้าเบือนหนีด้วยความเขินอาย
“ลามกอะไร ฉันแค่พูดความจริง ตอนนี้ไม่ไหวแล้ว ขอเอาอีกสักสองรอบก่อนจะไปทำงานนะเด็กน้อย อ่ะ...อื้อ” แล้วเขาก็แนบปากลงไปบดจูบปากน้อยที่กำลังจะตอบทันที มือใหญ่ก็เคลื่อนไหวขยุ้มขยำสองเต้าแล้วลูบไล้สีข้างของสาวน้อย ผ้าห่มที่ห่มคลุมกายก็ลื่นไถลตกลงพื้น จากนั้นเขาก็เคลื่อนไหวไปตามความเสียวซ่าน
เรียวลิ้นสากสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากเล็กเพื่อกวาดกลืนกินความหวานของปากน้อย และยิ่งทำให้เขาคึกคะนองเมื่อปากสาวน้อยนั้นจูบโต้ตอบ แม้จะเป็นจูบเงอะงะไร้เดียงสา แต่มันก็ทำให้เขาใจสั่นพร่าเต้นคร่อมผิดจังหวะได้ และเขาก็รับรู้ถึงจังหวะหัวใจของเอณิการ์ที่เต้นผิดจังหวะเหมือนกัน
สาบสาว ตอน ใจแตก
“อ่ะ...อ่า...พอก่อนได้ไหม ไม่ไหวแล้ว”
“หนูไม่ไหวแต่ฉันไหว ฉันบอกแล้วไงว่าฉันต้องการหนู ต้องการแตกในตัวหนูอีก ฉันอยากมั่นใจว่าตอนนี้ลูกของฉันจะมาเกิด”
“แต่ฉันไม่ไหวแล้วนะ คุณมันปีศาจ ปีศาจหื่น”
“ฉันชอบนะปีศาจหื่น แต่ช่างเถอะ จำไว้หนูเป็นของฉัน หนูหลับก็ได้ถ้าเพลีย เดี๋ยวฉันจัดการกระแทกเอาหนูเอง” เขาบอกเธอ
“เลว”
“อือ...เลวมันมีหน้าตายังไง ถ้าหน้าตาแบบฉันคงไม่ใช่ เพราะฉันดูดีกว่าคำที่เธอพูดให้ร้าย” เขาบอกยิ้มๆ อย่างเอ็นดูคนตัวเล็กแล้วก็ยกเรียวขาทั้งสองที่พาดไหล่ตัวเองมารวบพาดไหล่ข้างเดียวของตนเองแล้วจับยกลง ก่อนจะเคลื่อนตัวลงไปนอนทาบทับกักกอดร่างน้อยไว้ใต้ร่างแล้วพูดว่า
“มองตาฉันสิ มองหาความเลวที่หนูว่าสิหนูเอ” เขาสั่งหล่อนเสียงพร่า
“ไม่! ฉันเกลียดแกไอ้ปีศาจ แกข่มขืนฉัน”
“ชูว์...พูดผิดพูดใหม่ได้นะ ใครข่มขืนหนู ฉันไม่ได้ทำเลยสักนิด เราสมยอมกันต่างหากเด็กน้อยของฉัน” เขาใช้มืออีกข้างเท้ายันร่างตัวเองไว้และอีกมือก็ลูบไล้แก้มนวลที่ชื้นเหงื่อ ร่างกายของเขาเองก็เปียกชื้นเหงื่อไม่ต่างจากร่างเล็กของเอณิการ์หรอกตอนนี้
“อือ...ฉันทำกรรมอะไรไว้ ทำไมถึงต้องมาเจอไอ้คนเลวอย่างคุณ”
“ทำบุญมาเยอะต่างหาก พระเจ้าเลยให้เธอได้มาเจอคนที่พิเศษอย่างฉัน อือ...ต่อนะ ฉันยังตื่นอยู่เลย” พูดพร้อมกับกระแทกบั้นเอวสอดลึกกว่าเดิม
“อ่ะ...อ่า”
“นะอีกรอบ นอนเลยก็ได้ ฉันทำเอง”
“ไม่” เอณิการ์ปฏิเสธเสียงเบา
“ไม่ทันแล้วทูนหัว ฉันจะเอาหนูอีกรอบแล้วค่อยพัก เห็นว่าเพิ่งหายป่วยหรอกนะถึงยอมเอาแค่อีกยกแล้วจะพัก”
สาบสาว ตอน พราก
“มะ...ไม่จริง...ฉันไม่ใช่ปีศาจ” เธอส่ายหน้าปฏิเสธพร้อมกับหลับตาและลืมตามองตัวเองอีกครั้ง แต่ภาพก็ยังเหมือนเดิม
“หึ! เธอเป็นเหมือนฉันแล้วตอนนี้ ฉันจำเป็นเพื่อรักษาชีวิตของเธอและลูกของฉันไว้ ฉันจึงทำให้เธอเป็นเหมือนฉัน แต่อย่าคิดมากไปเลย พวกเราก็เหมือนมนุษย์ทั่วไป เพียงแค่พิเศษกว่าคนอื่นเท่านั้น” หมุนร่างเล็กให้หันมาหาตัวเองพร้อมเชยคางมนให้แหงนเงยขึ้นสบตาสีมรกตของตัวเอง
“ไม่จริงใช่ไหม ฉัน...”
“จริง ตอนนี้หนูเป็นเหมือนฉัน ชีวิตและจิตวิญญาณของหนูเอก็เป็นของฉันกับลูกเท่านั้น”
“แต่ฉัน...กลัว”
“กลัว...กลัวในที่นี้คือกลัวฉันหรือกลัวตัวเองกันแน่”
“ทั้งสองอย่าง”
“พวกเราไม่ฆ่าคน ไม่กินเนื้อมนุษย์ พวกเราเป็นแค่เผ่าพันธุ์เล็กๆ เท่านั้น เผ่าพันธุ์ของเราจะแฝงตัวเป็นมนุษย์ใช้ชีวิตปกติพบเจอได้ทั่วโลก” เขาบอกเธอ
“แล้วพวกคุณเป็นตัวอะไร”
“พวกเราเป็นหมาป่า หรือที่คนชอบเรียกว่ามนุษย์หมาป่า ลองแปลงร่างดูไหม หลับตานึกถึงหมาป่าแล้วเธอก็จะเปลี่ยนร่างทันที” เขาบอกคนตัวเล็กตรงหน้า
“ไม่...ฉันไม่ต้องการ”
“แต่ตอนนี้เธอไม่ใช่เอณิการ์คนเดิมแล้วนะ เธอลองทำตามที่ฉันบอกสิเด็กน้อย”
สาบสาว ตอน พราก
“คุณโดมินิก” หล่อนเอ่ยถึงชื่อของเขาพร้อมกับยิ้มกว้างเมื่อรู้ว่ามันคือความจริงไม่ใช่ความฝัน
“คุณยังไม่ตาย”
“ฉันจะตายได้ยังไง ฉันยังมีเมียและลูกรอฉันอยู่” แล้วก็มีเสียงลมกระทบแก้มนวลพร้อมเสียงของเขาดังขึ้น
“คุณอยู่ไหน”
“ครูครับ ตื่นรึยังครับ”
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
เอณิการ์เก็บความดีใจไว้ไม่อยู่เมื่อรู้ว่าเขายังไม่ได้ตายก็รีบตะโกนตอบเด็กน้อยหน้าห้องทันทีว่าตื่นแล้ว เดี๋ยวขออาบน้ำก่อนจะตามออกไป
“คุณทำไมไม่อยู่รอพบฉันก่อน” เธอพึมพำกับตัวเอง
“ยังไม่ถึงเวลาหนูน้อย รอฉันนะ อยู่ที่นี่จะปลอดภัย” เขาบอกเธอพร้อมกับเสียงลมในห้องเงียบสงบลง
“ฉันจะรอคุณค่ะ...ฉันจะรอคุณนะคะ” แล้วโดมินิกก็ยิ้มพร่าในอากาศมองคนตัวเล็กที่นั่งยิ้มทั้งน้ำตา
“อีกไม่นาน ฉันจะมารับหนู...”
อีโรติก