ผู้กองคราม

5. สวัสดีแผ่นดินน่าน

5

สวัสดีแผ่นดินน่าน

จริง ๆ แม้ฉันจะยังไม่ได้ชอบใครนอกจากเขา แต่ฉันก็อาจจะเลิกชอบเขาไปแล้วเหมือนกัน ไปน่านครั้งนี้ถ้าบังเอิญเจอกันและบังเอิญว่าเขายังโสดและยังหน้าตาเท่าเดิมไม่เปลี่ยนฉันก็อาจจะเฉย ๆ เหมือนกับตอนที่เฉย ๆ เวลามีหนุ่มรุ่นพี่ หรือเด็กรุ่นน้องที่หน้าตาดี ๆ มาจีบในตอนที่ยังเรียนในมหาวิทยาลัย

มันก็ควรจะเป็นอย่างนั้นแหละ ผ่านมาตั้งหลายปีตอนนี้เขาคงอายุสักสามสิบเก้าก็คงแก่แล้ว...ลืมบอกไปว่านอกจากเรื่องอาชีพที่เขาโกหกฉันตอนนั้นเขายังโกหกฉันเรื่องอายุ จริง ๆ แล้ว ช่วงเราคุยกันครั้งแรกเขาไม่ได้อายุยี่สิบเจ็ดแต่อายุสามสิบสี่ ฉันบังเอิญไปรู้มาหลังจากไปส่องคอมเมนต์ที่มาอวยพรวันเกิดให้เขาในปี 2018 อะนะ เท่าที่ฉันรู้เขาโกหกฉันไปสองเรื่อง ไม่แน่ว่าเรื่องอื่น ๆ เขาก็อาจจะโกหกฉันด้วยเหมือนกัน ไม่สนและ...ฉันจะไม่พูดถึงเขาอีกแล้ว การแอบรักออนไลน์ที่ยาวนานของฉันกับผู้ชายชื่อครามจบลงตั้งแต่ตอนนี้...ตอนที่เท้าสองข้างของฉันเหยียบลงบนแผ่นดินน่าน

@น่าน

วันที่ 1 กันยายน 2023 เวลาบ่ายโมงเศษ ๆฉันก้าวออกจากสนามบินและมองหาเพื่อนที่บอกว่าจะมารับ

"แก ๆ ทางนี้ ๆ ..."

นั่นไงเพื่อนฉัน ปริมดารา หรือ หญิง เพื่อนที่เรียนมหาวิทยาลัยมาด้วยกัน เพื่อนที่ฉันจะมาทำงานด้วยเพื่อหาประสบการณ์ไปเขียนนิยายและเปลี่ยนบรรยากาศในการทำงานที่ส่วนมากหลังจากเรียนจบฉันก็อยู่แต่กับบรรยากาศในห้องสี่เหลี่ยมของบ้านตัวเอง ไม่ค่อยได้ไปเรียนรู้อะไรใหม่ ๆ

"มารอนานยังแก"ฉันเดินลากกระเป๋าไปหาหญิงด้วยความรู้สึกเกรงใจ จริง ๆ บอกหญิงแล้วแหละว่าจะนั่งแท็กซี่ไปเองให้ส่งโลเคชันที่ร้านมาให้ก็พอ แต่บอกไปแล้วหญิงก็ยังยืนยันว่าจะมารับ

หญิงมารับฉันที่สนามบินและขับรถพาฉันไปบ้านเช่าก่อน บ้านเช่าที่อยู่ห่างจากสนามบินประมาณแปดถึงเก้ากิโลเมตรเองมั้ง เป็นบ้านไม้ทรงเตี้ย ด้านล่างเป็นใต้ถุนโล่ง ตัวบ้านด้านบนเป็นไม้ มีหนึ่งห้องโถง หนึ่งห้องครัว หนึ่งห้องน้ำแล้วก็หนึ่งห้องนอน ส่วนด้านหลังจะเป็นระเบียงรับลมให้ออกไปนั่งรับลมเย็น ๆ และสูดอากาศบริสุทธิ์พร้อมกลิ่นหอม ๆ จากข้าวที่ตอนนี้ก็กำลังเขียวพอดี ที่ชอบที่สุดคือหน้าต่างห้องนอนเป็นหน้าต่างกระจกบานใหญ่ สามารถนอนบนเตียงและเปิดม่านมองออกไปเห็นวิวทุ่งนากับภูเขาได้อย่างเต็มตา...มันเป็นบ้านที่ถูกใจฉันมาก ทุกอย่างในบ้านรวมทั้งบรรยากาศรอบบ้านลงตัวเหมาะกับการมาเพื่อพักผ่อน สำหรับฉันฉันรู้สึกว่ามันคุ้มค่ากับค่าเช่ามากถึงมากที่สุด

หญิงบอกว่าบ้านเช่าหลังนี้เป็นบ้านของคนรู้จักที่ทำขึ้นมาให้คนเช่าโดยเฉพาะ ปกติเจ้าของบ้านจะอยู่ที่ต่างประเทศเพราะไปมีครอบครัวอยู่ที่นั่น แต่ในช่วงที่ฉันถามหญิงเรื่องจะขึ้นมาทำงานด้วยที่น่านและให้หญิงหาห้องเช่าใกล้ ๆ ร้านให้ เป็นช่วงที่เจ้าของบ้านกลับมาจากต่างประเทศพอดี เพราะฉะนั้นฉันก็เลยโอนเงินให้หญิงช่วยจัดการให้ตั้งแต่ตอนนั้น ฉันเช่าเป็นระยะเวลาสั้น ๆ เพียงแค่สามเดือน ส่วนจะอยู่ถึงสามเดือนหรือเปล่าคงต้องรอดูตามสถานการณ์

"เป็นไงแก บ้านถูกใจอยู่ใช่ไหม"

หญิงถามฉันในระหว่างขับรถพาฉันไปร้านอาหารที่ฉันจะมารับจ๊อบพิเศษในระหว่างพักผ่อนและหาประสบการณ์ไปเขียนนิยาย

"ถูกใจมากถึงมากที่สุดเลยแก บ้านน่าอยู่เหมาะกับการมาพักผ่อนหย่อนใจสุด ๆ ไม่น่าเชื่อว่าค่าเช่าจะแค่เดือนละห้าพัน"

"จริง ๆ ก็แพงกว่านี้อยู่หรอก แต่ฉันบอกกับป้าเจ้าของบ้านว่าเพื่อนสนิทหนูจะมาเช่าอยู่เพื่อมาทำงานกับหนูและเพื่อหาแรงบันดาลใจไปเขียนนิยายป้าแกก็เลยลดให้เป็นพิเศษ และป้าแกชอบอ่านนิยายมากด้วยนะ ถ้าป้าได้เจอกับแกไม่แน่อาจจะรู้สึกถูกชะตาให้แกอยู่ฟรีเลยก็ได้"

"ฮ่า ๆ คงไม่ขนาดนั้นหรอกมั้ง บ้านสวยมีทุกอย่างครบครันขนาดนี้คงลงทุนสร้างไม่ใช่น้อย ๆ ใครจะให้อยู่ฟรี"

"ป้าแกรวยมากเลยนะ ทั้งรวยและใจดีสุด ๆ เลยล่ะ"

"จริงเหรอ แล้วป้าแกมีลูกชายที่ยังโสด ๆ สักคนปะ ติดต่อให้ฉันหน่อยเป็นไงเผื่อฉันจะมีวาสนาได้มาเป็นสะใภ้เมืองน่านที่รวยมาก ๆ ดูบ้าง"

"มาทำเป็นพูดดี ถ้าป้าแกมีลูกชายจริง ๆ และฉันติดต่อให้ได้จริง ๆ ก็อย่างกับยายประทานพรคนนี้จะเอาเขา..."

"ฮ่า ๆ มันก็ไม่แน่หรอกน่า"

ฉันกับหญิงนั่งในรถและคุยกันมาไม่นานก็มาถึงร้านอาหารของหญิงที่เป็นทั้งร้านอาหารและคาเฟ่กาแฟใหญ่โต ในร้านประดับตกแต่งได้สวยและน่าเข้ามาก อีกอย่างเรื่องรสชาติอาหารหรือกาแฟก็คงจะอร่อยไม่แพ้กัน ดูจากบรรดาลูกค้าที่นั่งในร้านไม่ต่ำกว่าสิบคน เวลานี้ไม่ใช่เวลาเที่ยงแท้ ๆ แต่คนเข้าเยอะขนาดนี้รสชาติและเมนูอาหารต่าง ๆ ของร้านก็คงไม่ธรรมดา

หญิงพาฉันมาถึงร้านแล้วก็แนะนำฉันให้รู้จักกับพนักงานในร้านทุกคน อย่างที่บอกว่าร้านของหญิงเป็นร้านอาหารและร้านกาแฟขนมหวานในที่เดียวกัน เพราะฉะนั้นพนักงานในร้านของหญิงจึงค่อนข้างเยอะ เท่าที่หญิงแนะนำมาและฉันยังจำได้ในตอนนี้ก็มีเชฟที่ทำอาหารในครัวสามคน ชื่อพี่ก้อง พี่ปาล์ม แล้วก็พี่บูม ในครัวเป็นผู้ชายทั้งหมด บาริสต้ามีอยู่สองคนคือพี่โจ้กับกาน พนักงานเคาน์เตอร์ชื่อกิ่ง คนทำขนมหวานกับเค้กชื่อพี่หวาย ส่วนเรื่องเสิร์ฟเห็นหญิงบอกว่าหญิงกับกิ่งและก็กานสลับหน้าที่มาช่วยกันเสิร์ฟ เมื่อลูกค้าเยอะขึ้นก็ค่อนข้างวุ่นวาย หญิงกำลังจะเปิดรับพนักงานเสิร์ฟเพิ่มและในตอนนั้นฉันก็บอกกับหญิงว่าอยากลองมาทำงานหาประสบการณ์ที่น่านพอดี เพราะฉะนั้นหญิงก็เลยได้ทีให้ฉันมาเป็นพนักงานช่วยเสิร์ฟที่ร้านให้เลย

งานของฉันจะเริ่มในวันพรุ่งนี้ ส่วนวันนี้หญิงแค่พามาดูสถานที่และแนะนำฉันให้รู้จักกับทุกคน และพอแนะนำเสร็จก็พาฉันไปที่ห้างสรรพสินค้าใกล้ ๆ เพื่อซื้อของใช้ส่วนตัวที่จำเป็นต้องใช้...รวมถึงจักรยานที่ฉันจะใช้เป็นยานพาหนะในการเดินทางจากบ้านเช่ามายังที่ทำงาน ระยะทางจากบ้านเช่ามาร้านยอดหญิงรวม ๆ ประมาณสามกิโลเศษ ระยะทางไม่ไกลมาก เพื่อจะได้ประหยัดค่าใช้จ่าย แถมยังได้ออกกำลังกายและเก็บเกี่ยวบรรยากาศดี ๆ ของที่นี่อย่างสโลว์ไลฟ์ในตอนเช้ากับตอนเย็นฉันจึงตัดสินใจแล้วว่าฉันจะปั่นจักรยานมาทำงานทุกวัน...

"แกแน่ใจนะว่าจะปั่นจักรยานไปทำงานที่ร้านจริง ๆ สามกิโลก็ไกลอยู่นะ"หญิงถามฉันน่าจะครั้งที่ห้าได้แล้วมั้ง ถามตั้งแต่อยู่ในห้างฯ จนกระทั่งตอนนี้กลับมาถึงบ้าน

"เออน่า แกไม่ต้องห่วงหรอก"

"เอาเถอะ ๆ ถ้าไม่ไหวยังไงค่อยให้ฉันพาไปซื้อมอเตอร์ไซค์ก็แล้วกัน ฉันรู้หรอกว่าถ้าแกตั้งใจจะปั่นจักรยานแล้วใครก็คงห้ามแกไม่ได้ ถ้างั้นวันนี้แกก็พักผ่อนให้เต็มที่นะ พรุ่งนี้แปดโมงเช้าเจอกันที่ร้าน"

"จ้า ขอบใจมากสำหรับทุกเรื่องในวันนี้นะแก ขับรถดี ๆ " ฉันบอกแล้วเดินออกไปยืนส่งหญิงอยู่ที่หน้าบ้าน พอหญิงขับรถออกไปฉันถึงได้กลับเข้ามาจัดข้าวของทุกอย่างให้มันเป็นที่เป็นทาง จากนั้นก็โทรหาแม่ที่อยู่ทางบ้านเป็นรอบที่สอง พอคุยกับแม่เสร็จก็งีบหลับบนเตียงด้วยความอ่อนเพลียจากการเดินทาง...หลับตั้งแต่ห้าโมงเย็นจนเกือบสองทุ่ม พอตื่นมาและเห็นว่ามันดึกแล้วก็เลยรีบเข้าไปต้มบะหมี่ทานในครัวก่อนจะอาบน้ำเปลี่ยนชุดมานั่งเขียนบันทึกที่โต๊ะทำงานข้าง ๆ หน้าต่าง

วันที่ 1 กันยายน 2023 วันแรกและครั้งแรกที่ฉันเดินทางมาจังหวัดน่าน และในคืนนี้ก็จะเป็นคืนแรกที่ฉันจะได้หลับนอนบนแผ่นดินน่าน...