บทที่4
1000 คำ
ในที่สุดการเดินทางเป็นเวลานานก็สิ้นสุดลงเครื่องบินส่วนตัวแลนดิ้งลงจอดที่สนามบินส่วนตัวของมอร์แกนรถ mercedes-benzรุ่นใหม่ล่าสุดวิ่งเข้ามาจอดรับตรงตีนบันไดเครื่องบินแพรวาเดินลงมาจากเครื่องบินก่อนที่จะเข้าไปนั่งในรถที่จอดรอรับแม็กเดินไปประจำข้างคนขับก่อนที่ขบวนรถที่มารับแพรวาโดยเฉพาะจะเคลื่อนที่ออกจากสนามบินสู่ท้องถนนมุ่งหน้าสู่คอนโดมิเนียมสุดหรูใจกลางกรุงฯ ลาสเวกัส
ติ๊ด ๆ
เครื่องสแกนที่ติดไว้ตรงประตูดังขึ้นเมื่อมีคนใช้คีย์การ์ดสแกนมันเข้ามาแม็กเปิดประตูให้แพรวาเดินนำเข้าไปในห้องชั้นบนสุดของคอนโดมิเนียมแห่งนี้
ตึก ตึก
รองเท้าส้นสูงกระทบกับพื้นกระเบื้องยามเมื่อแพรวาย่างก้าวเดินมองไปรอบห้องอย่างตะลึงตาห้องที่เธอย่างกรายเข้ามานั้นตกแต่งได้อย่างหรูหราและหน้าอยู่เป็นอย่างมากเฟอร์นิเจอร์และเครื่องตกแต่งต่างๆ ล้วนเป็นของแพงและแบรนด์เนมทั้งสิ้น
"มิสแพรวาพักที่นี่ก่อนนะครับเดี๋ยวตอนเย็นผมจะให้คนมาส่งชุดที่จะใส่ไปดินเนอร์กับนาย"ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงวันหญิงสาวคงต้องการพักผ่อนเพราะการเดินทางเป็นเวลานานอาจจะทำให้เธอเหนื่อยล้า
"ค่ะ"ใบหน้าเรียวพยักหน้ารับก่อนที่จะหันไปมองบริเวณรอบ ๆ ห้องอีกครั้ง
แพรวานั่งลงบนโซฟาตัวนุ่มหลังจากที่แม็กมือขวาของมอร์แกนเดินออกไปมือถือเครื่องหรูถูกนำออกมาใช้งานแพรวาพิมพ์ข้อความส่งไปหาปาร์ตี้ว่าเธอเดินทางมาถึงแล้วอย่างปลอดภัยก่อนที่จะเก็บโทรศัพท์เอาไว้ในกระเป๋าสะพายดังเดิม
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นทำเอาแพรวาที่นอนหลับใหลอยู่บนโซฟาลืมตาลุกขึ้นมาขาเรียวก้าวลงจากโซฟาก่อนที่จะเดินไปเปิดประตู
แกร๊ก
"นี่ครับชุดที่นายจัดเตรียมไว้ให้มิส"กล่องสี่เหลี่ยมขนาดไม่ใหญ่มากนักถูกยื่นมาตรงหน้าของแพรวามือเรียวยื่นไปรับกล่องนั้นมาถือเอาไว้
"และนี่เป็นสิ่งที่มิสอาจจะต้องการใช้มัน"ถุงกระดาษที่มีโลโก้ของแบรนด์ดังติดไว้ด้านข้างถูกยื่นมาตรงหน้าของแพรวา
"ขอบคุณค่ะ"แพรว่ายื่นมือไปรับพร้อมกับกล่าวขอบคุณ
"ถ้ามิสแต่งตัวเสร็จแล้วให้ลงไปด้านล่างเลยนะครับผมจะมีรถจอดรอรับมิสที่หน้าประตูคอนโด"
"เดี๋ยวก่อนค่ะคุณแม็ก"แต่ก่อนที่แม็กจะหมุนตัวกลับแพรวาดันเรียกเขาเอาไว้เสียก่อน
"ไม่ต้องเรียกมงไม่ต้องเรียกมิสหรอกค่ะเรียกแพรวาเฉย ๆ ก็ได้"เธอเป็นคนไทยจะให้เรียกตามฝรั่งมันก็ดูจะแปลกไปเสียนิดหน่อยเอาตามตรงเลยนะเธอไม่คุ้นชินกับการที่จะต้องมาเรียกอะไรแบบนี้
"ถ้าคุณแพรวาต้องการแบบนั้นก็ได้ครับ"ตอนแรกเขาก็ตกใจเหมือนกันที่อยู่ๆ สาวเจ้าต้องการให้เขาเรียกแค่ชื่อเพียงเฉย ๆ ต่างจากผู้หญิงคนอื่นๆ ที่เข้าหาผู้เป็นนายที่มาบงการพวกเขาให้ทำอย่างนู้นทำอย่างนี้เรียกแบบนู้นเรียกแบบนี้จนบางทีเขาก็รำคาญพวกหล่นจนอยากจะฆ่าทิ้งไปเสียให้จบ ๆ
หลังจากที่แม็กเดินกลับไปแพรวามองของที่อยู่ในมืออย่างชั่งใจแต่ก็อย่างว่าสินะเขาเพียงต้องการแค่ร่างกายของเธอถึงต้องยอมลงทุนมากถึงขนาดนี้แต่ขอโทษทีแพรวาคนนี้ไม่ได้ทอดกายให้ใครเชิญชมได้ง่ายๆ
ร่างบางที่อยู่ในชุดเดรสสีขาวคล้องคอความสั้นของชุดนั้นเพียงแค่โคนขาขาวขับให้ผิวของเธอนั้นเด่นออร่าขึ้นไปอีกผมยาวถูกดัดเป็นลอนสวยปล่อยอย่างสบายวันนี้แพรวาเลือดจะแต่งหน้าแบบเบาๆ ตามสไตล์ของเธอรองเท้าส้นสูงสีขาวถูกหยิบขึ้นมาสวมใส่กระเป๋าสีขาวประดับไปด้วยคริสตัลถูกหยิบขึ้นมาเป็นการตบท้ายก่อนที่ร่างระหงอันแสนเพอร์เฟคของแพรวาจะเดินออกจากห้องมุ่งหน้าไปยังลิฟต์เพื่อที่จะเคลื่อนตัวลงสู่ชั้นหนึ่งซึ่งตอนนี้มีคนของมอร์แกนมาจอดรถรอรับเธอไว้แล้ว
ชั้นดาดฟ้าของกาสิโนแบรนท์ดอนบัดนี้ถูกเนรมิตให้เป็นสถานที่ดินเนอร์มื้อหรูของมอร์แกน และแพรวาดอกกุหลาบสีแดงถูกจัดไว้ตามมุมต่าง ๆ ไว้อย่างสวยงามกลิ่นหอมของมันทำเอาแพรวามาถึงสถานที่ดินเนอร์แห่งนี้เผลอสูดดมความหอมของดอกกุหลาบเข้าไปอย่างเต็มปอด
ตึก ตึก
เสียงรองเท้าส้นสูงที่กระทบกับพื้นปูนดังขึ้นทำให้มอร์แกนที่ยืนหันหลังชมวิวของมหานครรับรู้ได้ทันทีว่าผู้หญิงที่เขาหมายปองนั้นเดินทางมาถึงแล้ว
ชายหนุ่มที่มีใบหน้าที่หล่อเหลารูปร่างกำยำสวมใส่ชุดสูทสีดำเต็มยศค่อยๆ หันมาหาเธออย่างช้าๆ ความหล่อเหลาของมอร์แกนทำเอาสาวน้อยอย่างแพรวาหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะแต่เธอต้องเก็บอาการเหล่านั้นเอาไว้
"สวัสดีครับมิสแพรวา"น้ำเสียงทุ้มดังขึ้นทำเอาแพรวาหลุดจากห้วงความคิดของตัวเอง
"สวัสดีค่ะมิสเตอร์แบรนท์ดอน"น้ำเสียงหวานปานน้ำผึ้งเดือนห้าของแพรวาทำให้เลือดกายของมอร์ถึงกับพุ่งกระฉูด เขาอยากจะจับเธอกดลงพื้นและกระชากชุดที่เธอใส่ให้ขาดวิ่นจากนั้นก็บรรเลงเพลงรักตามฉบับที่เขาต้องการด้วยความดุดันให้สมกับการรอคอยข้ามคืนข้ามวัน
- ผู้เขียน
