พ่ายรักคนเถื่อน

บทที่5

'แค่เสียงพูดยังหวานขนาดนี้แล้วเสียงครางของเธอล่ะจะหวานขนาดไหน'มอร์แกนคิดอยู่ในใจก่อนที่จะเดินตรงดิ่งมาหาหญิงสาวพร้อมกับดอกกุหลาบขาวช่อใหญ่ที่ถืออยู่ในมือ

"สำหรับคนสวยอย่างมิสแพรวาครับ"มอร์แกนทำตามสคลิปต์ที่มือซ้ายอย่างปีเตอร์แนะนำมามอร์แกนฝืนกล้ำกลืนทำตาปีเตอร์อย่างเสียไม่ได้ถ้าหากว่าเขาจะล่อเหยื่ออย่างแพรวาให้ติดกับดักเขาก็ต้องทำตามที่มือซ้ายอย่างปีเตอร์แนะนำถึงมันจะขัดกับหน้าตาและนิสัยโดยตรงของเขา

"ขอบคุณค่ะ"จมูกรั้นก้มลงสูดดมความหอมของช่อดอกไม้ก่อนที่ใบหน้างามจะปรากฏรอยยิ้มกว้างเมื่อเธอชื่นชอบกุหลาบขาวช่อนั้น

"เชิญนั่งกันดีกว่านะครับ"มอร์แกนผายมือไปยังโต๊ะอาหารที่ถูกจัดวางเอาไว้ บนโต๊ะมีอาหารที่เขาจัดเตรียมให้หญิงสาววางอยู่พร้อมกับไวน์ชั้นเลิศที่ถูกวางไม่ห่างกัน

"ขอบคุณค่ะ"แพรวานั่งบนเก้าอี้ที่มอร์แกนเลื่อนให้พร้อมเอ่ยกล่าวขอบคุณ

"มิสแพรวาตัวจริงสวยกว่าในทีวีอีกนะครับ"มอร์แกนที่นั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามรีบหลอกล่อแพรวาเข้าสู่หลุมพรางที่เขาวางไว้ทันทีเขาไม่อยากรอช้าอยากจะขยำแม่กวางน้อยเสียเต็มที

"ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ"แพรวายิ้มออกมาอย่างเขินอายเธอหลบสายตาคมกริบของมอร์แกนที่มองมา

มอร์แกนมองแพรวาราวกับว่าเขาอยากจะกลืนกินเธอไปเสียทั้งตัวยิ่งเธอสวมชุดที่เขาส่งไปให้มันทำให้เธอเซ็กซี่เป็นเท่าตัวตอนนี้เขาอยากจะล้มดินเนอร์โง่ ๆ นี้และกระชากร่างของเธอลงบนเตียงแล้วคลุกวงในกับเธอเสียเต็มทน

แพรวาเห็นสายตาหื่นกระหายของมอร์แกนที่ฉายชัดเธอได้แต่ยิ้มย้องยังไงวันนี้มาเฟียใหญ่ไม่ได้แอ้มร่างของเธออย่างแน่นอน

"วันนี้มิสแพรวาสวยมากเลยนะครับ"สายตาจาบจ้วงของมอร์แกนมองไปตามเรือนร่างของแพรวาอย่างหื่นกระหายตอนนี้เจ้าโลกของเขาเริ่มที่จะตื่นตัวเมื่อได้เห็นร่องอกที่อวบอิ่มกับต้นขาเรียวสวยที่โผล่พ้นออกมาจากชุดที่เขาเป็นคนเลือกให้

"มิสเตอร์แบรนด์ดอนนี้ปากหวานจังเลยนะคะ"ขาเรียวยกขึ้นไขว้ชุดที่สั่นร่อนลงไปจนเกือบจะเห็นแก้มก้นขาวอย่างหมิ่นเหม่มอร์แกนมองภาพนั้นด้วยลมหายใจที่ติดขัดกลืนน้ำลายลงคออย่างอยากลำบาก

"ได้ชิมแล้วเหรอครับถึงรู้ว่าผมปากหวาน"ใบหน้าคมยื่นเข้าไปใกล้หน้าของแพรวาจนใบหน้าของทั้งคู่เกือบจะชนกัน

"ก็อยากจะลองชิมนะคะ แต่ปากของมิสเตอร์คงจะผ่านการชิมจากผู้หญิงมาหลายคนแล้ว"ปลายนิ้วเรียวของแพรวาเกลี่ยเบาๆ ที่ริมฝีปากหนาของมอร์แกนสายตายั่วยวนของแพรวาทำเอาท่อนเอ็นของมอร์แกนถึงกับแข็งโด่

"ปากของผมยังไม่มีใครได้ชิมหรอกครับมันกำลังรอใครบางคนมาชิมมัน"สายตาสื่อความหมายบางอย่างส่งไปให้แพรวาใบหน้าของมอร์แกนเลื่อนเข้าไปใกล้หวังที่จะฉกชิมความหวานจากปากของหญิงสาว

พรึ่บ

แต่แล้วนิ้วเรียวของแพรวายกขึ้นแตะริมฝีปากหนาของมอร์แกนเสียก่อนที่จะจะแนบชิดกับริมฝีปากของเธอสายตาที่แสดงออกมาเสียดายจากนัยน์ตาคมทำเอาแพรวาอยากจะหัวเราะออกมา

"ทานอาหารกันก่อนดีว่านะคะ แพรหิวแล้ว"น้ำเสียงออดอ้อนของหญิงสาวทำให้มอร์แกนต้องยอมอดเปรี้ยวไว้กินหวานผละออกจากใบหน้างามก่อนที่จะนั่งลงบนเก้าอี้ดังเดิม

ดินเนอร์สุดโรแมนติกระหว่างแพรวาและมอร์แกนดำเนินมาจนถึงขั้นจิบไวน์เป็นการตบท้ายระหว่างที่ทั้งคู่กำลังลิ้มรสกับอาหารต่างก็เงียบไม่มีการพูดใดๆ ทั้งสิ้นต่างฝ่ายต่างหาวิธีของตัวเองที่จะงัดมาใช้กับอีกฝ่าย

"เป็นยังไงบ้างครับสำหรับดินเนอร์มื้อนี้"หลังจากที่จิบไวน์พอเป็นพิธีมอร์แกนที่เป็นฝ่ายทนไม่ไหวเอ่ยถามแพรวาที่นั่งจิบไวน์สบายๆ อยู่ฝั่งตรงข้าม

"บรรยากาศดีค่ะ สถานที่ถูกตกแต่งได้สวย ส่วนอาหารก็อร่อยโดยรวมแล้วดี"แพรวาตอบพลางแกว่งแก้วไวน์เล่น

"แค่นั้นเหรอครับ"

"แล้วจะให้แพรตอบว่าอะไรล่ะคะ หรือว่าคนที่ชวนแพรมาดินเนอร์หล่อจนแพรละสายตาไม่ได้เลย"แพรวาวางแก้วไวน์ลงบนโต๊ะเท้าคางจ้องมอร์แกนอย่างไม่วางตามอร์แกนถึงกับเขินคำพูดของแพรวาไม่รู้ว่าทำไมกันมีผู้หญิงมากมายเอ่ยชมในหน้าตาของเขาแต่ไม่รู้ทำไมเขารู้สึกเขินกับคำพูดที่ไม่จริงจังที่ออกมาจากปากของแพรวา

"หึ ๆ มิสแพรวาพูดตรงใจผมเลยนะครับ"

"พอดีแพรเป็นคนชอบอะไรที่ตรงค่ะ และวันนี้ที่มิสเตอร์มอร์แกนจ้างแพรมาคงไม่ใช่แค่ดินเนอร์ทานข้าวอย่างเดียวใช้มั้ยคะคงหวังจะเอาแพรเข้าคอลเลคชั่นผู้หญิงในสต๊อกของมิสเตอร์ด้วยแพรพูดถูกใช้มั้ยละคะ"คำพูดที่ตรงของแพรวาทำเอามอร์แกนเกือบตกเก้าอี้หงายหลังเพราะไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าพูดได้ถึงขนาดนี้

"แล้วถ้าตอบว่าใช่มิสแพรวาจะยอมมาเป็นผู้หญิงในสต๊อกของผมมั้ยล่ะครับ"มอร์แกนรู้สึกทึ่งในความกล้าของแพรวา

"ถ้าตอบว่าอยากเป็น แพรก็คงจะใจง่ายยอมแก้ผ้าขึ้นเตียงกับคุณ"

"แต่ถ้าตอบว่าไม่ คุณก็คงจะหาว่าแพรเล่นตัวเพื่อโก่งราคาใช้มั้ยคะ"แพรวาพูดเหมือนราวกับว่าตอนนี้เธอมานั่งอยู่ในใจของมอร์แกน

"ถ้าผมบอกว่าสิ่งที่มิสพูดออกมามันเป็นถูกกับสิ่งที่ผมคิดในตอนนี้ล่ะครับ"มอร์แกนเริ่มจะถูกใจในตัวของแพรวาเข้าให้ผู้หญิงคนนี้มีอะไรหลายอย่างที่เขาคาดไม่ถึง

"แพรดูง่ายขนาดนั้นเลยเหรอคะในสายตามิสเตอร์"

"ถ้าไม่ง่ายมิสก็คงไม่ยอมตกลงที่จะรับงานนี้ทั้งๆ ที่มิสปฏิเสธมันตั้งแต่แรกแล้วก็ได้จริงอย่างที่ผมพูดหรือเปล่าและอีกอย่างมิสก็รู้ตั้งแต่แรกในความต้องการของผมแต่มิสก็ยังที่จะรับงาน"คำตอบของมอร์แกนทำเอาแพรวาถึงกับสะอึกมันจริงในสิ่งที่เขาพูดเธอรู้ตั้งแต่แรกอยู่แล้วว่ามอร์แกนต้องการอะไร

"หึๆ มิสเตอร์พูดถูกทุกอย่างเลยค่ะแพรรู้ทุกอย่างตั้งแต่แรกอยู่แล้วแต่ที่แพรมาวันนี้ก็เพื่อที่จะมาบอกกับมิสเตอร์ว่า"แพรวาลากเสียงยาวร่างระหงลุกขึ้นยื่นก่อนที่จะเดินนวยนาดมาหามอร์แกนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามสะโพกมนต์หย่อนนั่งบนตักเกร็งร่างบางโน้มลงไปกระซิบที่ข้างกกหูของมอร์แกนด้วยน้ำเสียงที่ซาบซ่าน

"ถ้าอยากจะได้ร่างกายของแพรต้องใช้หัวใจนะคะไม่ใช้เงิน"กลิ่นหอมที่เย้ายวนของแพรวาทำเอามอร์แกนทนไม่ไหวคว้าลำคอของหญิงสาวยึดมั่นเอาไว้ก่อนที่จะประกบจูบริมฝีปากบางอย่างดูดดื่ม

มอร์แกนจูบไปที่ริมฝีปากของแพรวาอย่างดุเดือดลิ้นหนาของมอร์แกนตวัดและดูดดึงลิ้นของแพรวาจนทำให้ตอนนี้แพรวารู้สึกเจ็บไปทั่วทั้งปากกับความป่าเถื่อนที่มอร์แกนมอบให้แต่แพรวาก็ไม่น้อยหน้าจูบตอบมอร์แกนไม่แพ้กันตอนนี้ทั้งคู่ต่างแลกลิ้นกันอย่างเมามันมือเรียวลูบไล้ไปตามแผงอกแกร่งอย่างลืมตัวแต่ก่อนที่อะไรมันจะเลยเถิดไปมากกว่านั้นมือขวาอย่างแม็กรีบวิ่งมาแจ้งข่าวบางอย่างให้ผู้เป็นนายทราบเสียก่อน

"นายครับเกิดเรื่องแล้วครับ"เสียงของแม็กที่ดังขึ้นทำเอาทั้งคู่ผละออกจากกันมอร์แกนหันไปมองลูกน้องของตัวเองด้วยความไม่พอใจจนแม็กต้องรีบก้มหน้าหลบหนีส่วนแพรวาก็ซบอกแกร่งเพราะความเหนื่อยหอบจากการจูบอันดุเดือดในเมื่อครู่

"ถ้าไม่ใช่เรื่องสำคัญมึงคงรู้นะว่าจะต้องโดนอะไร"น้ำเสียงเหี้ยมของมอร์แกนทำเอาแม็กถึงกับสั่นกลัว

"มีเหตุปะทะระหว่างมาเฟียสองแก๊งที่ชั้นหนึ่งครับนายตอนนี้นักพนันต่างวิ่งวุ่นหนีลูกกระสุนกันชนละมุนเลยครับ"แม็กรีบรายงานเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นภายในกาสิโนให้ผู้เป็นนายได้ทราบ

"มึงไปเคลียร์ก่อนเดี๋ยวกูตามลงไป"น้ำเสียงเหี้ยมของชายหนุ่มดังขึ้นทำให้แพรวาที่อิงซบอยู่ถึงกับรู้สึกหวั่นกลัว

"เดี๋ยวผมจะรีบกลับมาต่อเรื่องของเรานะครับมิส"มอร์แกนดันร่างของแพรวาให้ลุกขึ้นยืนก่อนที่เขาจะเอ่ยบอกเมื่อกี้เขารู้สึกขัดใจเป็นอย่างมากที่ลูกน้องมาขัดจังหวะเข้าด้ายเข้าเข็มกับหญิงสาวแต่ระหว่างเรื่องส่วนตัวกับเรื่องงานเขาก็ต้องเลือกเรื่องงานก่อนถึงแม้ว่าจะรู้สึกเสียดายก็ตาม

"รีบกลับมานะคะจูบแรกของแพร"เท้าแกร่งที่กำลังเดินหยุดชะงักเมื่อได้ยินสิ่งที่หญิงสาวที่ยืนอยู่ด้านหลังเอ่ยพูด'คำว่าจูบแรก'ที่ออกมาจากปากแพรวามันทำเอาหัวใจดวงโตเต้นผิดจังหวะยังไงก็ไม่รู้มอร์แกนสะบัดความคิดนั้นออกไปก่อนที่จะก้าวเท้าแกร่งเพื่อไปยุติเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นที่ชั้นหนึ่งโดยที่เขาไม่รู้เลยว่าการที่เขาเดินหันหลังให้กับหญิงสาวมันจะทำให้เขาต้องหัวเสียเมื่อกลับมาที่แห่งนี้แล้วไม่เจอตัวของเธอ