บทที่3
1007 คำ
"แต่เขาหล่อและรวยแบบนี้ทำไมเขาจะต้องการที่จะดินเนอร์กับแพรล่ะคะทั้ง ๆ ที่เขาจะกระดิกนิ้วหาผู้หญิงที่สวยและเพียบพร้อมมากกว่าแพรก็ได้"ทั้งหล่อและรวยแบบนี้แค่กระดิกนิ้วพวกผู้หญิงก็พร้อมที่จะวิ่งเข้าไปสยบแทบเท้าของเขาแล้ว
"ถ้าตามความคิดของพี่ปาร์ตี้เขาคงสนใจในตัวของลูกหนูล่ะค่ะ หรือไม่ก็"ปาร์ตี้เว้นคำสายตาจ้องไปที่แพรวาอย่างลำบากใจกับประโยคที่จะพูดต่อจากนี้
"หรือไม่เขาก็คงจะเห็นแพรเหมือนกับพวกผู้หญิงที่หิวเงินขึ้นเตียงเพื่อหวังเงินก้อนโตจากเขาใช้มั้ยล่ะคะ"น้ำเสียงแผ่วเบาของแพรวาทำเอาปาร์ตี้ต้องดึงร่างของเธอเข้ามากอดปลอบ
ผู้คนมากมายที่เดินทางสายนี้ต่างอิจฉาแพรวากันทั้งนั้นที่ดังเกินหน้าเกินตาของพวกเธอก็เลยไม่แปลกที่จะมีคนไม่ชอบและกุข่าวขึ้นมาว่าเธอยอมขึ้นเตียงเพื่อแลกกับงานที่ถาโถมเข้าหาไม่เว้นแต่ละวันส่วนเรื่องที่มีคนจ้างเธอไปดินเนอร์เธอไม่เคยตอบรับไปเลยสักครั้งแต่ไม่รู้ทำไมคนเหล่านั้นคงยังใส่ร้ายเธอไม่หยุด
"ไม่เป็นไรนะลูกหนูถ้าลูกหนูไม่สบายใจงานนี้ปล่อยผ่านก็ได้ลูก"ถึงงานนี้จะมีค่าตอบแทนมหาศาลแต่มันเทียบไม่ได้เลยถ้าต้องทำให้ลูกสาวสุดที่รักของปาร์ตี้ต้องคิดมาก
"แพรจะรับงานนี้ค่ะพี่ปาตี้"น้ำเสียงและสายตาที่แน่วแน่ของแพรวาทำเอาปาร์ตี้ถึงกับเบิกตากว้างก่อนที่ร่างของแพรว่าจะถูกรั้นออกจากอ้อมกอด
"ลูกหนูรู้มั้ยว่าพูดอะไรออกมา คุณมอร์แกนคือเสือร้ายของลาสเวกัสเลยนะ"
"แพรรู้ค่ะเขาต้องการที่จะได้ตัวแพรถึงยอมจ่ายเงินมากมายขนาดนี้"
"ลูกหนูรู้แล้วทำไมลูกหนูถึงยอมเดินไปที่กองไฟที่เขาก่อไว้ล่ะคะ"ปาร์ตี้ถามอย่างไม่เข้าใจกับความคิดของแพรวา
"ในเมื่อทุกคนมองแพรว่าแพรเอาตัวเข้าแลกเพื่อให้ได้งานแพรก็จะทำให้ทุกคนเห็นแบบนั้นค่ะ"เพราะเธอรู้ว่าถ้าเธอออกเดตกับมาเฟียดังจะต้องเป็นข่าวแน่ๆ
"ส่วนคุณมอร์แกนแพรจะทำให้เขารู้ค่ะว่าผู้หญิงมันไม่ได้ง่ายไปหมดทุกคน"
แพรวาและปาร์ตี้มองเครื่องบินส่วนตัวลำใหญ่ที่จอดอยู่ตรงหน้าเหล่าชายชุดดำที่เป็นคนของมอร์แกนกำลังยืนประจำตามจุดต่างๆ หลังจากที่แพรวาตัดสินใจตอบตกลงดินเนอร์กับมอร์แกนปาร์ตี้ก็รีบพิมพ์ข้อความตอบกลับไปทันทีตามประสงค์ของเด็กในสังกัดตัวเอง
"ลูกหนูแน่ใจเหรอคะว่าไม่ให้พี่ตามไปด้วย"น้ำเสียงของปาร์ตี้เป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัดเมื่อแพรวาต้องการที่จะเดินทางไปลาสเวกัสคนเดียว
"แน่ใจค่ะพี่ปาร์ตี้ถ้าดินเนอร์กับเขาเสร็จแล้วแพรจะรีบบินกลับเมืองไทยนะคะ"ใบหน้าโฉบเฉี่ยวที่สวมแว่นกันแดดมองไปยังผู้จัดการส่วนตัวที่กำลังมองมาที่เธอ
"แต่"
"เชื่อใจแพรเถอะค่ะพี่ปาร์ตี้เขาจะไม่ได้ครอบครองตัวของแพรได้ง่าย ๆ แน่"แพรวาเอ่ยออกมาด้วยความมั่นใจที่เต็มเปี่ยมเมื่อคืนเธอศึกษาข้อมูลของอีกฝ่ายมาบ้างแล้ว
"งั้นน้องแพรต้องระวังตัวเองให้มากๆ ด้วยนะคะพี่ปาร์ตี้เป็นห่วงน้องแพรจริง ๆ "มือเรียวของแพรวาถูกกุมเอาไว้ความเป็นห่วงที่ล้นเหลือจากปาร์ตี้แพรวาสัมผัสมันได้จากใจจริง
"ค่ะ"
"เดินทางปลอดภัยนะคะส่วนเรื่องกระเป๋าเสื้อผ้าของน้องแพรพี่จะเอากลับไปก่อน"
"ขอบคุณนะคะพี่ปาร์ตี้"
"ได้เวลาแล้วครับมิสแพรวา"ในขณะที่ทั้งคู่กำลังยืนร่ำลา แม็ก มือขวาของมอร์แกนเดินเข้ามาบอกเพราะใกล้เวลาที่จะต้องเดินทางแล้ว แม็กได้รับมอบหมายจากมอร์แกนผู้เป็นนายให้เดินทางมารับตัวของแพรวาด้วยเครื่องบินส่วนตัวเพื่อนำตัวเธอไปหาเขาที่อาณาจักรมอร์แกน
"ค่ะ งั้นแพรไปก่อนนะคะพี่ปาร์ตี้"
"เดินทางปลอดภัยนะคะลูกหนู ฝากดูแลแพรวาด้วยนะครับ"ประโยคแรกปาร์ตี้พูดกับแพรวาส่วนประโยคต่อมาปาร์ตี้พูดกับแม็กที่ยืนนิ่งหน้าขรึมเหมาะสำหรับการเป็นบอดี้การ์ดของมาเฟียยักษ์ใหญ่จริง ๆ
เครื่องบินลำยักษ์บินขึ้นเคลื่อนตัวสูงน่านฟ้ามหาสมุทรแอตแลนติกเหนือแพรวามองออกไปนอกหน้าต่างภายในเครื่องบินส่วนตัวลำนี้มันหรูหรามากช่างเหมาะกับพาหนะการเดินทางของมาเฟียเสียจริงๆ ภายในเครื่องบินลำนี้ไม่ได้มีเพียงแพรวาแต่ยังมีแม็กที่เป็นมือขวาและการ์ดร่างยักษ์อีกห้าคนที่นั่งเก้าอี้ตัวถัดไปจากด้านหลังของแพรวา
"ต้องการอะไรเชิญมิสแพรวาบอกพวกผมได้เลยนะครับ"น้ำเสียงนอบน้อมของแม็กทำให้แพรวาเหลียวหลังหันไปมองการที่จะฉีกยิ้มพิมพ์ใจตามฉบับของเธอไปให้แม็กหนึ่งที
"ค่ะ"รอยยิ้มแสนหวานของแพรวาสะกดอยู่ในตาแม็กไม่จางหายแต่เขาไม่ได้คิดอะไรกับเธอนะแค่มองว่ารอยยิ้มของเธอมันบริสุทธิ์ไม่ต้องปรุงแต่งเหมือนผู้หญิงคนอื่น ๆ
แพรวาหลับตานิ่งในสมองของเธอตอนนี้ กำลังหาวิธีรับมือกับมาเฟียอย่างมอร์แกนเมื่อเธอเข้าไปอยู่ในอาณาจักรของมอร์แกน เธอจะต้องรับมือผู้ชายคนนี่ให้อย่างดีไม่เช่นนั้นเธอนี่แหละจะต้องตกเป็นเหยื่อให้เขาขย้ำโดยง่ายดายเป็นแน่ ถ้าไม่คิดและวางแผนให้รอบคอบบางทีเธอคงจะไม่ได้กลับออกมาจากที่นั่นเลยก็เป็นไปได้
- ผู้เขียน
