บทที่ 3 เลือกไม่ได้
1507 คำ
"หนังสนุกมากเลยนะว่าไหม"
ธีรดลชวนวารีคุยหลังจากเพิ่งเดินออกมาจากโรงหนัง คู่รักที่เข้าไปดูต่างพากันเดินจับมือออกมาอย่างกระหนุงกระหนิงต่างจากคู่ของเขา เพราะมีโยธินแทรกกลางตลอดเวลา
"ก็สนุกดีนะคะ วาไม่เคยดูหนังแนวนี้มาก่อนด้วย" วารีตอบ
"งั้นต่อไปพวกเราไปกิน..."
"เฮ้ยไอ้วา นั่น โหดสัสรัสเซีย เล่มใหม่วางแผงแล้วเว้ย" โยธินแทรกขึ้นพร้อมกับชี้นิ้วไปที่ร้านหนังสือ
"จริงปะ ไหนวะๆๆ" วารีถามอย่างตื่นเต้น
"ไปดูกัน"
หมับ!
โยธินคว้าข้อมือวารีแล้วพาวิ่งไปที่ร้านหนังสือ ทิ้งให้ธีรดลยืนเคว้งมองตามด้วยความไม่พอใจที่ถูกแทรกกลางอีกแล้ว
ทั้งสองคนพากันวิ่งมาที่ร้านหนังสือแล้วหยิบเอาการ์ตูนสุดโปรดที่ชอบอ่านกันขึ้นมาถือเอาไว้ เป็นการ์ตูนแนวเอาตัวรอดที่ตัวเอกต้องใช้ความโหดที่มีของตัวเองในการต่อสู้กับสัตว์ประหลาดเพื่อไม่ให้ตัวเองต้องกลายเป็นเหยื่อ
"อ๊าย จริงด้วยว่ะ เล่มใหม่ออกแล้วๆๆ ซื้อๆๆๆ มึงไปจ่ายตังค์" วารียัดหนังสือใส่มือเขา
"กูจ่ายเหรอ"
"เออสิ เล่มที่แล้วกูเป็นคนจ่าย มึงจำไม่ได้ไง"
โยธินพยักหน้ารับก่อนจะเดินถือหนังสือเข้าไปจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์ วารีเดินดูหนังสือไปเรื่อยระหว่างรอเขา
"วารี" ธีรดลเดินเข้ามายืนดักหน้า
วารีสะดุ้งด้วยลืมไปเสียสนิทว่าวันนี้เธอมาเพื่อเดตกับเขา!
"พี่เค..."
"พี่มีเรื่องจะคุยด้วย ขอคุยหน่อยได้ไหม"
"ค่ะ คุยได้เลยค่ะ"
วารีตอบรับ ธีรดลหันไปมองทางเคาน์เตอร์เพื่อดูว่าโยธินใกล้จะกลับมาหรือยัง แต่อีกฝ่ายยังรอคิวจ่ายเงินอยู่
"พี่อยากให้เราไปเที่ยวกันต่อแค่สองคน วาให้เพื่อนของวากลับไปได้ไหม"
คำพูดของเขาทำให้กล่อนคิดหนัก วารีมองคนตรงหน้าสลับกับโยธินที่กำลังจ่ายเงินให้พนักงานอย่างสับสน
"คือว่า..."
"ระหว่างพี่กับเพื่อนวา วาจะเลือกใคร"
ธีรดลทนไม่ไหวจนต้องเอ่ยคำถามนั้นออกไป วารีส่ายหน้าด้วยไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องให้เธอเลือก
"พี่เค อย่าทำแบบนี้สิคะ ไอ้โยมันกำลังเฮิร์ท วาแค่เป็นห่วงเพื่อน"
"แต่เพื่อนวามาแทรกกลางระหว่างเราตลอดเลยนะ นี่เรามาเดตกันนะครับ ไม่ได้มาเที่ยวกับแก๊งเพื่อน" ธีรดลแสดงความไม่พอใจออกมาอย่างชัดเจน
"พี่เคคะ อย่าว่าเพื่อนวา ไอ้โยมันเป็นเพื่อนรักของวาค่ะ" วารีเริ่มไม่พอใจ
"แล้วพี่ล่ะวา ถ้าโยเป็นเพื่อนรัก พี่ก็เป็นแฟนของวาไม่ใช่เหรอ ระหว่างเพื่อนกับแฟน มันเลือกยากขนาดนั้นเลยหรือไง" ธีรดลหัวเสีย เขามองวารีด้วยสายตาน้อยใจ
"พี่เค... ไม่เอาแบบนี้สิคะ ปกติพี่เคเป็นคนใจเย็นไม่ใช่เหรอ ทำไมวันนี้ถึงหัวร้อนง่ายนักละ หื้มม?" วารีเข้าไปกอดแขนเขาอย่างออดอ้อน
"วาอย่ามาเปลี่ยนเรื่อง ตกลงจะเอายังไง จะไล่เพื่อนวากลับไปไหม"
"พี่เค..." วารีไม่ยอมตอบ
ทั้งสองคนเอาแต่มองหน้ากันจนเกิดความอึดอัดเล็กๆ ขึ้น
"เลือกมาวา พี่...หรือเพื่อน"
วารีเริ่มไม่สบอารมณ์ เธอปล่อยมือออกจากแขนเขาแล้วมายืนกอดอกอย่างหงุดหงิด
"วาเลือกไม่ได้ค่ะ"
"เลือกไม่ได้? เลือกไม่ได้หรือไม่ได้คิดที่จะเลือกกันแน่"
"พี่เคอย่ามาว่าวานะ วาบอกว่าเลือกไม่ได้ก็เลือกไม่ได้สิคะ ทำไมต้องมาไล่บี้วาแบบนี้ด้วย"
วารีเริ่มโวยวาย เธอไม่เคยมีแฟนมาก่อน และธีรดลคือแฟนคนแรก การเป็นแฟนกันต้องทำตัวยังไง วารีไม่เคยรู้มาก่อน เพราะที่ผ่านมาเธอมีแค่โยธินคนเดียวที่อยู่ข้างๆ
"พี่ไม่คิดเลยนะว่าวาจะเอาแต่ใจแบบนี้ วาจะเห็นแก่ตัวมีทั้งพี่ทั้งเพื่อนไปพร้อมๆ กันแบบนี่เหรอ"
"เห็นแก่ตัว? โหย แรงอะ วาเห็นแก่ตัวยังไงคะ ก็ไอ้โยมันเป็นเพื่อนวา เพื่อนก็ส่วนเพื่อน แฟนก็ส่วนแฟนสิคะ สถานะมันแยกกันชัดเจนจะตายไป"
วารีเถียงกลับ ระดับน้ำเสียงในการคุยกันของพวกเขาเริ่มดีงขึ้นจนคนหันมามอง
"ตกลงวาจะไม่เลือกใช่ไหม"
"วาเลือกไม่ได้ค่ะ" เธอตอบพร้อมกอดอกหันหน้าไปอีกทาง
"งั้นพี่เลือกให้เอง"
ธีรดลหมุนตัวกลับเตรียมจะเดินหนีออกไป วารีตาโตด้วยตกใจ รีบวิ่งไปดักหน้าเขาเอาไว้
"เดี๋ยวค่ะ พี่เคจะไปไหน"
"พี่จะกลับ"
"กลับ? กลับได้ยังไงคะ เรากำลังเดตกันอยู่นะพี่เค" วารีทักท้วง
"รู้ด้วยเหรอว่าเรากำลังเดตกัน ถ้ารู้แล้วพาเพื่อนมาทำไมล่ะ"
"อย่าเป็นแบบนี้สิคะพี่เค"
"ก็ถ้าวาไม่ให้เพื่อนวากลับ พี่ก็จะกลับเอง"
ธีรดลเบี่ยงตัวจะเดินหลบ แต่วารีก็เข้ามาขวางไว้ต่อ
"ถ้าพี่เคกลับ เราเลิกกัน" เธอยื่นคำขาด
"ตกลง เลิกก็เลิก งั้นพี่กลับได้แล้วใช่ไหม"
เขาดันตัวเธอออกแล้วเดินต่อ ทิ้งให้วารียืนงงเป็นไก่ตาแตก เมื่อสี่ชั่วโมงก่อน เธอเพิ่งจะดี๊ด๊าลั้นลาที่มีแฟนคนแรกอยู่เลย แล่วไหงจู่ๆ ตอนนี้...
"อ้อ เห็นแก่ที่พวกเราสนิทสนมกันในระดับนึง พี่ตะบอกอะไรให้เอาบุญ" ธีรดลเดินย้อนกลับมาอีกครั้ง
"ถ้าวาอยากจะมีแฟนแล้วคบกันไปจนถึงขั้นแต่งงานมีครอบครัว วาต้องเลิกทำตัวติดกันเป็นคู่แฝดกับเพื่อนของวาได้แล้ว"
เขาพูดต่อแค่นั้นก็จ้ำอ้าวเดินลงบันไดเลื่อนไป วารียืนอ้าปากค้าง ด้วยยังตั้งรับกับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ทัน
"ได้มาแล้วเว้ยไอ้วา อ้าว เป็นไรวะ แล้วแฟนมึงอะ" โยธินที่เดินยิ้มร่าออกมาพร้อมกับถุงหนังสือเอ่ยถาม พลางชะเง้อคอมองหาธีรดล
"เลิกกันแล้ว" วารีตอบ
"อ๋อ..."
"..."
"ฮะ?! มึงว่าไงนะ"
"เลิกกันแล้ว! เลิกกันแล้วโว้ยยยย"
วารีตะโกนเสียงดังลั่นจนผู้คนต่างหันมามอง โยธินรีบเข้าไปลูบหลังหล่อนเพื่อให้ใจเย็นๆ
"ใจเย็นก่อนมึง สูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ อย่าเพิ่งอาละวาด" โยธินสาธิตการสูดลมหายใจเข้าออกแบบเป็นจังหวะให้เธอดูเพื่อให้เธอทำตาม
"ผู้ชายแม่ง...เหี้ย มาหลอกให้กูรักแล้วทำแบบนี้เหรอวะ"
"แล้วมึงไปทำอะไรพี่เขา นี่คงไม่ได้ไปด่าพ่อล่อแม่เขาใช่ไหม เขาถึงได้ทิ้งไปดื้อๆ แบบนี้"
"ไอ้โย มึงเห็นกูเป็นคนยังไงวะ พี่เขาเลิกกับกูเพราะมึงต่างหาก"
วารีเน้นคำว่า 'มึง' อย่างชัดถ้อยชัดคำ โยธินรีบดึงแขนเธอพาไปนั่งที่เก้าอี้ใกล้กับทางลงบันไดเลื่อน
"หมายความว่าไงวะ เลิกกันเพราะกู?"
"พี่เขาให้กูเลือกระหว่างเขากับมึงอะ"
"แล้วมึงตอบว่า...?"
โยธินมองหน้าเธออย่างคาดหวังในคำตอบ
"จะมาสนใจทำไมว่ากูตอบว่าอะไร เอาเป็นว่ากูโดนเทก็แล้วกัน ฮืออออ"
วารีแหกปากร้องลั่นแบบไม่มีน้ำตา โยธินรีบดันศีรษะของเธอให้มาซบไหล่เขาเพื่อปลอบประโลม
"โอ๋ๆๆ อย่าร้องไห้เลยมึง ยังไงมึงก็มีกูนะ กูก็อกหักเป็นเพื่อนมึงไง"
"ฮือออ ไอ้พี่เคแม่งใจร้าย มึงไปแดกนมร้อนกับกูนะ กูจะแดกให้เมาไปเลย"
"จ้ะๆ แดกนมก็แดกนม ถ้ามึงเมานมก็อะเมซิ่งละไอ้วา" โยธินตอบรับ มือหนาลูบศีรษะทุยไม่เลิก
"อกหักเหรอ นี่โยอกหักจากใครเหรอ?"
น้ำเสียงที่ตุ้นเคยดังขึ้นตรงหน้าทั้งสองคน เมื่อเงยหน้ามองก็พบว่าเจ้าของเสียงคือซอนย่านั่นเอง
"ซอนย่า!" โยธินเรียกชื่อเธอด้วยความตกใจ
"อีนังซอนย่า แกยังมีหน้าโผล่มาให้เพื่อนฉันเห็นอีกเหรอ" วารีรีบลุกขึ้นไปประชันหน้ากับหล่อน พร้อมกับกางแขนปกป้องโยธินอย่างเต็มที่
"ทำไมฉันจะโผล่หน้ามาให้แฟนฉันเห็นไม่ได้ แล้วมันหมายความว่ายังไงที่ว่าโยอกหัก ซอนย่าโทรหาเกือบห้าสิบสายทำไมไม่รับล่ะ!"
ซอนย่าร่ายยาวเป็นชุด วารีขมวดคิ้วมุ่นก่อนจะมองหน้าโยธินที่เริ่มหน้าถอดสีด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยคำถาม
"ไอ้โย นี่มึงไม่ได้เลิกกับซอนย่าเหรอ"
"คือกู..."
"เลิกบ้าเลิกบออะไรล่ะ เรายังรักกันดี!"
ซอนย่าผลักวารีออกแล้วดึงโยธินให้ลุกมายืนข้างๆ ก่อนจะกอดแขนแสดงความเป็นเจ้าของ
- ผู้เขียน
