คุณหมอสุดหล่อเดินมาดักหน้าสองหนุ่มสาวได้อย่างทันท่วงทีทำให้รัมภาสิริดีใจไม่น้อยจึงรีบถลาเข้าไปหาชายหนุ่ม มือทั้งสองข้างของเธอเกาะอยู่บนแขนเขาทำให้ชนธรรมรู้สึกน้อยใจ เพราะกับตัวเองแค่จะลูบหัวหญิงสาวยังไม่ยอมเลย
ปอร์เช่ไม่ได้เอ่ยห้ามออกจะรู้สึกดีด้วยซ้ำที่เธอให้ความสำคัญ ใบหน้าละมุนมีรอยยิ้มประดับอย่างไม่รู้ตัว ลืมความขุ่นมัวก่อนหน้านี้ไปหมดสิ้น แค่ได้ยินเสียงใส ๆ ของคนตรงหน้า
“คุณหมอมาทำอะไรที่ตลาดคะ หรือว่าคิดถึงหนู”
มีโอกาสหยอดก็หยอด ถามว่าอายไหมที่จีบผู้ชายได้ทุกที่ทุกเวลา ตอบเลยว่าไม่อายขอแค่ผู้ชายคนนั้นเป็นคุณหมอปอร์เช่ เธอพร้อมเดินหน้าลุยสักวันเขาต้องใจอ่อนยอมเป็นแฟน
“น้อย ๆ หน่อยคุณ ผมมาซื้อผลไม้ แล้วคุณกำลังทำอะไรอยู่” ถึงจะพูดแบบนั้นแต่บนใบหน้ายังมีรอยยิ้ม วันนี้วันหยุดเขาเลยไม่ได้เข้าโรงพยาบาลทำให้ไม่ได้เจอหน้ารัมภาสิริ ไม่คิดเหมือนกันอยู่ ๆ รถก็จอดที่ตลาดเจ๊สวย ถึงปากจะบอกว่
