แม่ยอดขมองอิ่มของพี่หมอ(หมอทัพพ์)

หลบหน้า

ผ่านมาหนึ่งอาทิตย์กว่าที่อารยาเอาแต่หลบหน้าทัพพ์ ไม่ว่าชายหนุ่มจะแวะมาที่บ้านทุกวัน ซื้อของมาฝากบ้าง แต่มีแต่แม่ของเธอเท่านั้นที่ต้อนรับเขา วันนี้เป็นวันอาทิตย์ วันที่ไม่อยากมาบ้านหลังข้างๆ แต่ก็ต้องมาเมื่อแม่ที่รักนั้นสั่งให้นำแกงเลียงกุ้งสดมาให้เพื่อนบ้านที่สนิทกันมานาน

“น้องอายถือปิ่นโตอะไรมาจ๊ะ” เสียงหวานตามวัยของนงนุชเอ่ยถามเด็กสาวข้างบ้านที่ตัวเองรักไม่ต่างจากลูก ก็เห็นอารยามาตั้งแต่เด็ก คนไม่มีลูกสาวมีแค่ลูกชายคนเดียวจึงรักและเอ็นดูเด็กข้างบ้านเป็นพิเศษ

“แม่แววให้นำแกงเลียงกุ้งสดมาให้ป้าน้องค่ะ”

“พอดีเลยลูก ป้าน้องเพิ่งสั่งให้เด็กตั้งมื้อเช้า น้องอายทานข้าวมารึยังจ๊ะ”

“ยังเลยค่ะ น้องอายนำปิ่นโตมาให้ป้าน้องแล้วก็จะกลับค่ะ”

“ทานด้วยกันดีกว่า เดี๋ยวลุงศรกับพี่หมอก็คงลงมาแล้ว” ชื่อของคนสุดท้ายทำให้เธอไม่อยากอยู่และต้องรีบไปจากบ้านนี้เร็วๆ จึงรีบเดินไปส่งปิ่นโตให้เจ้าของบ้าน

“ไม่ดีกว่าค่ะป้าน้อง น้องอายกลับไปทานที่บ้านดีกว่า น้องอายกลับนะคะ” ส่งปิ่นโตให้พร้อมกับบอกลาและยกมือไหว้แล้วเดินจากไปทันที แต่ขณะที่รีบๆ เดินนั้นทำให้เดินไม่ระวังชนเข้ากับร่างใหญ่ราวกับกำแพงเข้าอย่างจังจนเสียหลักเกือบหงายหลังล้ม แต่โชคดีที่ถูกรวบเอวเล็กไว้ได้ทัน

ว้าย!

“ระวังหน่อยสิ” เขาดุเธอเบาๆ แต่ไม่ยอมปล่อยมือที่รัดเอวเล็กแต่กลับกระชับกอดแน่นและดึงรั้งเข้ามาเบียดชิดร่างตัวเองแนบสนิทกว่าเดิมจนอารยาต้องยกมือขึ้นดันหน้าอกตัวเองออกห่างจากอกแกร่ง เพราะถ้าไม่ทำแบบนั้นได้หน้าอกเบียดไปกับคนตัวโตแน่

“ขอโทษค่ะพี่หมอ และก็ปล่อยน้องอายได้แล้วค่ะ” บอกพร้อมขืนตัวเองออกห่าง

“อือ...จะกลับแล้วเหรอ ไม่ได้เจอหน้ากันตั้งอาทิตย์ ไม่คิดจะ...”

“น้องอายกลับก่อนนะคะ แม่แววรอกินข้าวอยู่” แล้วเธอก็รีบเดินเร็วๆ ออกไปทันที ส่วนคนที่ได้กอดน้องน้อยได้สูดกลิ่นกายสาวแต่เช้าของวันหยุดเลยทำให้วันหยุดนี้ของเขาเป็นวันที่แสนจะสดใสและไม่น่าเบื่อเหมือนที่คิดไว้

“แกล้งอะไรน้องตาทัพพ์” นงนุชเดินมาถามลูกชาย เมื่อกี้นางเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง และก็มองออกด้วยว่าทัพพ์คิดยังไงกับอารยา ซึ่งนางกับสามีก็ยินดีที่ลูกชายจะมีสะใภ้ให้เป็นเด็กสาวข้างบ้าน

“เปล่าสักหน่อยครับ หิวจังเลย ว่าแต่มีอะไรบ้างครับเช้านี้ แล้วพ่อศรล่ะครับ”

“เดี๋ยวก็ตามมา วันนี้มีกับข้าวหลายอย่างเลย และมีแกงเลียงกุ้งสดของโปรดลูกด้วยนะ น้าแววให้น้องอายนำปิ่นโตมาให้น่ะ”

“หิวจังเลย ไปรอพ่อศรกันเถอะครับ ทัพพ์หิวแล้ว”

“จ้ะ แม่รู้นะว่าเรากำลังคิดจะทำอะไร และหยุดเลยนะ น้าแววบอกว่าตอนนี้น้องอายน่ะมีแฟนแล้วด้วย” นางพูดขณะเดินเคียงข้างลูกชายไปยังห้องรับประทานอาหาร

“แล้วยังไงครับ เด็กนั่นผมเฝ้าจองมาตั้งแต่เด็ก คนอื่นห้ามแตะยกเว้นผม” เขาบอกเสียงเรียบแล้วเดินไปลากเก้าอี้ออกให้แม่นั่ง ก่อนจะเดินไปนั่งที่ประจำของตัวเองพร้อมกับศร พ่อของเขาเดินเข้ามาพอดี

“วันหยุดแกเหรอทัพพ์” ถามพร้อมกับดึงเก้าอี้ประจำของตัวเองออกมานั่ง

“ครับพ่อ”

“ดีเลย วันนี้ไปทำธุระกับพ่อหน่อยนะ”

“ได้เลยครับ”

“ก่อนจะคุยเรื่องอื่น ตอนนี้สนใจกับข้าวก่อนนะคะพ่อกับลูก” นงนุชเอ่ยพร้อมกับกวักมือเรียกเด็กมาตักข้าวให้สามี ลูกชาย และของตัวเอง เมื่อมีข้าวแล้วทุกคนก็เริ่มลงมือทานมื้อเช้ากันพร้อมกับพูดคุยกันไปด้วย