EP 4 ไม่พอใจ
1622 คำ
@มหาวิทยาลัย
รถยนต์คันหรูของเทมส์ขับเข้ามาจอดยังลานจอดรถของคณะวิศวะอย่างเช่นปกติทุกวันที่เข้ามาที่คณะ โดยที่ข้างคนขับนั้นก็มีร่างบางของเฌอวานั่งมาด้วยอย่างเช่นทุกครั้งเช่นกัน
"นายเข้าไปก่อนเลยนะ" เฌอวาเอ่ยขึ้นหลังจากที่เทมส์จอดรถสนิทพร้อมกับปลดเข็มขัดนิรภัยไปด้วย
"ทำไม" เทมส์ถามกลับเสียงเรียบอย่างสงสัย ทั้งที่ปกติก็เดินเข้าไปในคณะพร้อมกันทุกครั้งอยู่แล้ว
"พี่เจย์มาหาน่ะ" เฌอวาตอบพร้อมกับมองออกไปนอกรถ
สายตาคมของเทมส์หันมองตามด้วยสายตานิ่งๆ ก็เห็นว่าคนคุยของเธอกำลังลงจากรถที่จอดอยู่ฝั่งตรงข้ามพอดี ก่อนที่คนตัวเล็กข้างๆ จะรีบเปิดประตูลงจากรถไปทันทีเมื่อเห็นคนคุยของตัวเองลงจากรถมาพอดี โดยที่เธอก็ไม่ได้พูดอะไรกับเขาอีก
ปึง!
เสียงปิดประตูรถอย่างแรงเรียกความสนใจของคนที่ยืนพูดคุยกันอยู่ด้วยรอยยิ้มให้หันกลับมามอง
พลั่ก!
ร่างสูงของเทมส์เดินฝ่ากลางระหว่างเฌอวากับเจย์อย่างตั้งใจ ทำให้ทั้งสองคนที่ยืนคุยกันอยู่ถึงกับเซถลาออกจากกันไปคนละทาง
"อ้ะ!" เฌอวาร้องออกมาด้วยความตกใจ เพราะไม่คิดว่าเทมส์จะเดินฝ่ามาตรงกลางแบบนี้ ทั้งที่ทางเดินก็ออกจะกว้างขวาง
"น้องวา! เป็นอะไรหรือเปล่าครับ"
"วาไม่เป็นไรค่ะ"
เทมส์หันกลับมามองด้านหลังก็เห็นว่าเจย์กำลังฉวยโอกาสโอบประคองเฌอวาไว้แน่น แต่เขากับทำได้เพียงแค่ดันลิ้นกับกระพุ้งแก้มตัวเองอย่างไม่พอใจ ก่อนจะหันกลับไปแล้วก้าวเท้ายาวๆ มุ่งหน้าเข้าไปในคณะก่อนเธอด้วยใบหน้าที่เรียบนิ่งแต่แววตานั้นดุดัน
ฟุบ!
ร่างสูงของเทมส์ทิ้งตัวลงนั่งที่ว่างข้างเคลย์ตันที่นั่งอยู่ก่อนแล้วภายในคลาสเรียนที่กำลังจะเริ่มในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า
"ไม่ใช่ที่มึง" เคลย์ตัน เพื่อนสนิทในกลุ่มของเทมส์เอ่ยขึ้นเสียงเรียบเมื่อเห็นเพื่อนนั่งลงข้างตัวเอง แทนที่จะนั่งข้างการันต์อย่างเช่นทุกสัปดาห์ที่เรียนคลาสนี้
"…"
ความเงียบคือคำตอบ ทำให้เคลย์ตันไม่ได้สนใจที่จะถามอะไรต่อ เพียงแค่ไม่กี่นาทีก็มีร่างสูงของการันต์ เพื่อนสนิทอีกคนเดินผิวปากเข้ามาอย่างอารมณ์ดีก่อนจะขมวดคิ้วยุ่งด้วยความสงสัย
"ทำไมมึงไปนั่งตรงนั้น" การันต์ถามอย่างสงสัย เมื่อเห็นว่าเทมส์นั่งติดผนังห้องข้างเคลย์ตัน แทนที่จะนั่งข้างเขา หรือไม่ก็ต้องเว้นที่ว่างตรงกลางไว้ให้เพื่อนสนิทสาวสวยหนึ่งเดียวในกลุ่มอย่างเฌอวาได้นั่ง แล้วตัวเองนั่งประกบปิดอีกที
"เรื่องของกู" เทมส์ตอบกลับเสียงเรียบอย่างไม่สบอารมณ์นัก
"ขอบคุณที่อุตส่าห์ตอบ" การันต์ถึงกับยกมือขึ้นเกาท้ายทอยตัวเองด้วยความไม่เข้าใจแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรอีก ก่อนจะเดินไปนั่งลงข้างเคลย์ตันอีกฝั่งที่เป็นที่ประจำของตัวเอง
เฌอวาที่เดินเข้ามาในคลาสได้ฉิวเฉียดกับที่อาจารย์ก็เข้ามาสอนพอดี ก่อนจะรีบเดินตรงมาที่หลังห้องแล้วก็ต้องขมวดคิ้วอย่างสงสัยเมื่อเห็นว่าเทมส์ไม่ได้นั่งที่เดิมเหมือนอย่างทุกสัปดาห์ที่ผ่านมา แต่ก็ไม่ทันจะได้ถามให้หายสงสัยเสียงของอาจารย์ก็ดังแทรกขึ้นมาก่อน
"นักศึกษานั่งที่ให้เรียบร้อยด้วยครับ อาจารย์จะเริ่มสอนต่อจากสัปดาห์ที่แล้ว…"
เฌอวารีบเดินมาทิ้งตัวนั่งลงข้างการันต์ทันทีเมื่อได้ยินเสียงของอาจารย์ดังผ่านไมโครโฟนมาจากหน้าห้อง
"ทำไมเพิ่งมา ปกติมากับไอ้เทมส์หนิ" การันต์ถามเสียงเบาเมื่อร่างบางของเฌอวานั่งลงข้างๆ
"มาด้วยกันนั่นแหละ แต่ฉันคุยกับพี่เจย์อยู่เลยขึ้นมาช้า" เฌอวาเองก็กระซิบตอบกลับเสียงเบาไม่ต่างกัน ก่อนจะเอนตัวไปด้านหลังแล้วชะเง้อคอมองผ่านเพื่อนทั้งสองคนเพื่อมองคนที่นั่งอยู่ติดผนัง
"พอจะเข้าใจเหตุผลมันแล้ว" การันต์พึมพำเสียงเบา เมื่อได้ยินเฌอวาตอบกลับมาแบบนั้นก็พอจะเข้าใจว่าทำไมเทมส์ถึงเลือกนั่งตรงนั้น
"บ่นอะไร? แล้วทำไมเทมส์ไปนั่งตรงนั้น" เฌอวาหันกลับมาขมวดคิ้วถามเมื่อได้ยินเสียงพึมพำจากการันต์ ก่อนจะถามกลับอย่างสงสัย เพราะปกติแล้วเทมส์จะตัวติดกับเธอตลอด
ถึงเขานิ่งและดูเย็นชากับทุกคนก็จริง แต่กับเธอ ต่อให้จะนิ่งแค่ไหนเขาก็ไม่เคยทำเมินและเย็นชาใส่แบบนี้ นี่เขาไม่แม้แต่จะมองเธอด้วยซ้ำ
"มันบอกเรื่องของกู"
"เป็นอะไรของเขา" พอได้ยินการันต์ตอบกลับมาแบบนั้นเธอก็ได้แต่พึมพำกับตัวเองเบา ๆ จากนั้นก็ไม่ได้ถามอะไรอีก เพราะอาจารย์เองก็เริ่มบรรยายบทเรียนที่ค้างไว้จากสัปดาห์ที่แล้วต่อ ทำให้ต้องตั้งใจฟังเพราะเป็นวิชาที่ค่อนข้างจะยากจึงต้องตั้งใจกว่าปกติ
12 : 05 pm
@โรงอาหารคณะวิศวะ
"ไปทำอะไรให้มันไม่พอใจ" น้ำเสียงเรียบนิ่งของเคลย์ตันเอ่ยถามขึ้น หลังจากที่เทมส์เดินแยกออกไปยังร้านอาหารทันทีที่เข้ามาถึงโรงอาหาร โดยไม่ได้คุยกับใครหรือไม่แม้แต่จะถามเฌอวาด้วยซ้ำว่าจะทานอะไร
"เท่าที่จำได้ก็ไม่มีนะ เมื่อเช้าก็มาด้วยกันปกติ" เฌอวาทำหน้าครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนจะตอบออกไป
"แล้วทำไมไม่ขึ้นมาพร้อมกัน"
"ฉันคุยกับพี่เจย์อยู่น่ะ เลยบอกเทมส์ให้ขึ้นมาก่อน"
"พี่เจย์?" เคลย์ตันขมวดคิ้วทวนชื่อที่เพื่อนสนิทเอ่ยออกมาด้วยความสงสัย
"อ้อ คนที่ฉันคุยๆ อยู่น่ะ" พอเห็นแบบนั้นเฌอวาก็รีบอธิบายให้เพื่อนเข้าใจทันที เพราะเคลย์ตันยังไม่เคยเจอกับรุ่นพี่หนุ่มหล่อคนนี้
เคลย์ตันพยักหน้ารับอย่างเข้าใจโดยไม่ได้พูดอะไรต่อก่อนจะพากันเดินไปนั่งที่โต๊ะประจำ ที่ไม่ว่าคนจะเยอะแค่ไหน แต่โต๊ะนี้ก็เหมือนถูกจองไว้สำหรับพวกเขาตลอด เพราะไม่เคยมีใครมานั่งสักคน ถึงจะนั่งแต่ถ้าเห็นพวกเขาทั้งสี่คนเข้ามาก็จะรีบลุกให้ทันที
เฌอวาวางหนังสือลงบนโต๊ะแล้วเดินตรงไปที่ร้านอาหารร้านประจำของตัวเอง ที่ตอนนี้มีร่างสูงของเทมส์ยืนนิ่งรออาหารที่สั่งอยู่หน้าร้าน
"นายสั่งอะไรอ่ะ" เฌอวาเอ่ยถามเสียงใสเมื่อเดินมาหยุดยืนอยู่ข้างร่างสูงของเทมส์
"เหมือนเดิม" น้ำเสียงเรียบนิ่งตอบกลับพร้อมกับปรายตามองคนตัวเล็กข้างๆ ที่เอียงคอมองเขาอยู่ แทนที่จะมองเมนูอาหารตรงหน้า
"ของฉันก็ด้วยเหรอ" เธอถามอีกครั้ง และมั่นใจว่าเขาคงจะสั่งเมนูประจำของเธอที่เวลามาสั่งอาหารร้านนี้ทีไรต้องสั่งตลอด
"ไม่ได้สั่ง"
แต่เหมือนว่าเธอจะคิดผิดเมื่ออีกคนตอบกลับมาเสียงเรียบเหมือนคนไร้อารมณ์ความรู้สึก และไม่แม้แต่จะมองเธอด้วยซ้ำ
"เป็นอะไรของนายเนี่ย ไม่พอใจอะไรฉันทำไมต้องเมินกันแบบนี้ด้วย" นี่เป็นครั้งแรกเลยที่เขาเมินเธอแบบนี้ ปกติก็นิ่งอยู่แล้ว แล้วยิ่งมาเมินเฉยใส่เธอแบบนี้ก็ยิ่งนิ่งเข้าไปใหญ่
"…"
"เรื่องพี่เจย์เหรอ?" เมื่อเห็นว่าเขาไม่ได้พูดอะไรตอบกลับมา เธอจึงเอ่ยถามออกไปอีกครั้ง เพราะนอกจากเรื่องนี้แล้วเธอก็คิดว่าไม่น่าจะมีเรื่องอื่น เพราะเมื่อเช้าก่อนจะเจอกับเจย์ที่ลานจอดรถก็ปกติดี
"จะกินอะไรสั่งสิ เดี๋ยวจ่ายเอง" เทมส์เลือกที่จะไม่ตอบ และเปลี่ยนเรื่องคุยทันที เพียงแค่ได้ยินชื่อที่หลุดออกมาจากปากเธอเขาก็เริ่มหงุดหงิดขึ้นมาอีกครั้งแล้ว
"เอาเหมือนนายก็ได้" เฌอวาเองก็ต้องเออออเปลี่ยนเรื่องไปตามน้ำ เพราะรู้ดีว่าถ้าเขาไม่พูดต่อให้พยายามแค่ไหนก็คงไม่ได้คำตอบอยู่ดี
"ป้าครับเอาเพิ่มเป็นสองที่ครับ" เทมส์หันไปสั่งอาหารเมนูที่สั่งไปก่อนหน้าเพิ่มอีกหนึ่งที่ ก่อนจะหันกลับมาบอกคนตัวเล็กข้างๆ เสียงเรียบ
"ไปรอที่โต๊ะ"
"เดี๋ยวรอเป็นเพื่อน" เฌอวาส่ายหน้าบอกปฏิเสธทันที
เมื่อคนตัวเล็กปฏิเสธเขาก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ ยืนรออาหารที่สั่งอยู่เงียบๆ โดยที่มีสายตาจากคนตัวเล็กข้างๆ จ้องมองเขาอยู่ตลอดเวลา ถึงจะไม่ได้หันไปมองแต่หางตาก็เหลือบไปเห็นว่าเธอนั้นยังคงขมวดคิ้วจ้องมองเขาเหมือนว่ากำลังพิจารณาอะไรบางอย่างอยู่บนใบหน้าของเขา
ถึงจะรู้สึกไม่พอใจที่เมื่อเช้าเธอถูกคนคุยของเธอโอบกอด แม้จะเป็นเพียงแค่การกอดประคองไม่ให้ล้มก็ตาม แต่จะโทษเธอก็คงไม่ได้เพราะเขาเป็นคนทำให้เธอต้องถูกกอดเอง
- ผู้เขียน
