Chapter 10
รักไม่แท้…ในคืนหลอกลวง
ในช่วงชุลมุนภาคิมทำท่าจะพุ่งพรวดเข้าไปซ้ำเมื่อเห็นหรัณย์ไม่ตอบโต้ แต่กลับถูกสองมือเล็กผลักที่อกกว้างอย่างแรงจนถึงกับชะงักไป
"จะบ้าไปแล้วเหรอฮัน คุณมันเหมือนหมาบ้า!"
มาลารินแผดเสียงใส่หน้าคนก่อเหตุอย่างลืมอายสายตาหลายคู่ที่กำลังมองมา เธอสะบัดแขนจนพ้นจากมือแกร่งที่พยายามฉุดกระชากลากถูให้เข้าไปหา…แววตาของเธอนั้นมันมีทั้งความรังเกียจและผลักไสในท่าทีฮึดฮัดฉุนเฉียว จนภาคิมสัมผัสได้ถึงความไม่เหมือนเดิม
“อย่ามาถูกตัว ฉันขยะแขยงคุณ!”
“นี่คุณด่าผมเป็นหมาเลยเรอะ!”
“ใช่! หมาบ้ากัดไม่เลือก ฉันรังเกียจการกระทำของคุณที่สุด”
หญิงสาวสะบัดหน้าหนี ก่อนปราดเข้าไปหาหรัณย์ที่กำลังยืนมองหน้าภาคิมพร้อมคิดไปพร้อมกันว่าอีกฝ่ายนั้นอยู่กองร้อยไหนเพราะเขาไม่เคยรู้จักมักจี่มาก่อน รู้แค่ว่าเป็นทหารเรือตามคำบอกเล่าของมาลาริน
"กาย...ฉันขอโทษที่ทำให้คุณเจ็บตัว"
น้ำเสียงฟังดูต่างก
