สัมพันธ์ล่ามรัก

ตอนที่1 เจ๊บีน่า เพื่อนรักทั้งสองหนีหายเมื่อมีคนรัก อิทธิกรที่ยังไรวี่แววว่าจะมอบหัวใจอันเหลวแหลกให้ใครสักทีจึงต้องอยู่เฝ้า BG Club ไปโดยปริยาย แต่ก็มีเรื่องให้ตื่นเต้นปนเอือมระอาได้เกือบทุกคืน กรี๊ดดด! ปึง! โคร่ม! “เฮีย! เจ๊บีน่า!” “เวรเอ๊ย!” สองเท้าสาวลงมาจากชั้นสองเร็ว ๆ เมื่อข้าวของในร้านกำลังพังระเนระนาดจากการที่หญิงสาวกลุ่มหนึ่งมุงดูคนตบกัน “อีเจ๊! พอเถอะเดี๋ยวมันตาย” เสียงเพื่อนสาวประเภทสองร้องห้ามคนที่ขึ้นคร่อมตบหญิงสาวอีกคนลั่น นักดนตรีหยุดเล่นเพลงจึงทำให้เสียงเชียร์ดังสนั่นราวกับเชียร์มวยในสนามยังไงยังงั้น “พอได้แล้ว!” ร่างเล็กลอยหวืดเมื่อถูกกอดรอบเอวแล้วแยกเธอออกจากหญิงสาวอีกคน เมื่อได้รับความช่วยเหลือคนที่สู้ไม่ไหวก็รีบฝ่าฝูงชนหนีออกไป “ปล่อยฉันนะไอ้บ้าอิทธิ์เห็นมั้ยว่าอีนั่นมันหนีแล้ว!” “จะทำกันให้ตายเลยหรือไง!” “เออ! ตบให้ตายไปเลย” บีน่าดีดตัวออกจากวงแขนแกร่งได้สำเร็จก่อนจะจ้องหน้าเขาตาเขม็งท่ามกลางสายตาของนักท่องราตรีคนอื่น ๆ ที่ยังมองทั้งสองไม่เลิกรา “ค่าเสียหายเท่าไหร่ก็ว่ามา” “ห้าแสน” “ได้ คืนนี้กินกันได้เต็มที่เลยนะฉันปิดร้านเลี้ยง!” วู้ววว เฮ้ อิทธิกรกัดริมฝีปากมองหญิงสาวผมเผ้ากระเซอะกระเซิงยอมใจในความใจป้ำของเธอ เดือนนี้บีน่าเหมาเป็นรอบที่สามแล้ว “อีเจ๊ มึงโดนมันตบกลับด้วยเหรอ” “อืม มือไวฉิบ...” “เจ๊บีตบเขาอย่างกับลูกวอลเล่แหนะ เขาตบคืนได้ทีเดียวเองครับเฮีย” หนุ่มผู้จัดการร้านกระซิบพูดกับเขา บีน่า ไปที่ไหนวุ่นวายที่นั่น และมีเพียงที่นี่ที่ปล่อยให้เธออาละวาดในร้านได้ ‘ก็เธอจ่ายเงินทุกบาท’ “มึงนี่เห็นตัวเล็ก ๆ เอาเรี่ยวแรงมาจากไหนวะอีเ**กะเทยอย่างกูไม่กล้ามีเรื่องกับมึงแล้วนะ” “มีอย่างที่ไหนมาชนกูแล้วหาว่ากูไปชนมัน” บีน่านั่งลงบนโต๊ะที่เธอกับเพื่อนหัวใจเป็นหญิงสาวเปิดจองไว้ประจำ ที่สำคัญหากพนักงานเบลอไม่จองโต๊ะนี้ไว้ให้จะเจอเธอวีนอย่างสาสมแน่นอน “สรพงษ์” “ลูกศรอีดอก!” “เออ ลูกศร เพื่อนเรามันหายไปไหนตัวนึงวะ” “ไปกับผู้แล้วจ้า ส่วนกูต้องอยู่เฝ้ามึงเนี่ยทั้งที่คันฉิบหายแล้ว” ปากพูดกับบีน่าแต่สายตาหันไปสบกับหนุ่มหล่อที่รสนิยมตรงกันอย่างแสนเสียดาย “เหอะ” “กูก็ไม่ได้ทิ้งมึงไปไงอีเจ๊ ทำมาเป็นเบะปากใส่กู” “อยากไปก็ไปเลยไป ไม่ต้องสนใจกูหรอก” ลูกศรกรอกตาใส่คนขี้น้อยใจถึงสามตลบ “มึงหาผัวเถอะอีเจ๊ จะได้ไม่เหงา” “ใครว่ากูเหงา ไม่เล้ยย” “จ้าา มึงไม่เหงาเลยเนาะ” นักดื่มทั้งชายและหญิงวนเวียนมาชนแก้วกับหญิงสาวสุดเซ็กซี่ไม่ขาดสายเพราะขอบคุณความใจถึงเลี้ยงเครื่องดื่มพวกเขาหลายครั้ง ‘ครั้งหนึ่งก็ครึ่งล้าน’ “เจ๊บีน่าก็สวยนะเฮีย แต่ทำตัวแปลกไปหน่อย” อิทธิกรที่ท้าวมือกับระเบียงชั้นสองเหลือบมองลูกน้องตัวเองเล็กน้อย แล้วมันมาพูดกับเขาทำไม “แล้ว?” “แหม เฮียอย่าทำเป็นอินโนเซนต์สิ” “แสบแบบนี้กูไม่เอาหรอก ปวดประสาทตาย” “ผมว่าเหมาะสมกันดีออก เฮียอิทธ์ก็ธรรมดาที่ไหน” “ไปทำงานของมึงไป เผื่อยัยเจ๊ของมึงเบี้ยวมึงต้องจ่ายแทนนะกูบอกก่อน” “ไม่เบี้ยวหรอกเฮีย ระดับเจ๊บีแล้ว ขน... ขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอก” เขามองลงไปยังโต๊ะที่บีน่ากับเพื่อนของเธอนั่งอยู่ หลายครั้งที่เขาสงสัยความเป็นมาของผู้หญิงคนนี้แต่ก็ไม่ได้มากจนต้องสืบหา “น้อง มาช่วยพี่หน่อยอีเจ๊มันเมาอีกแล้ว” ลูกศรกวักมือเรียกพนักงานหนุ่มยิก ๆ เมื่อเจ้าภาพของค่ำคืนนี้อยู่ในสภาวะทิ้งตัว หนึ่งอึดใจร่างบาง ๆ นั่นก็ถูกอุ้มพาดบนบ่าออกไปจากร้านอย่างน่าเวทนา “คนบ้าอะไรเมาแม่งทุกคืน”