เช้าตรู่บุณย์นราออกมาทำอาหารง่าย ๆ รอพ่อแม่ ส่วนบุณฑริกาออกไปไหนแล้วไม่รู้ตั้งแต่เช้า วางตั้งไว้เรียบร้อย ค่อยได้ยินเสียงรถยนต์จอดอยู่หน้าบ้าน คราวแรกคิดว่าเป็นรถของบัญชา
ตอนนั้นเองที่บัญชาถูกจับเหวี่ยงออกจากกระบะท้ายรถ พร้อมกับเสียงขู่ “ไม่มีปัญญาใช้คืนอย่าแส่มายืมอีก นายบอกว่าให้เวลามึงอีกห้าวัน ถ้ายังไม่มีคืนรอบนี้ มึงตายแน่” ทางนั้นเงียบไปครู่ มองเข้าไปในบ้านแล้วค่อยก้มลงกระซิบบอก “น้องสาวมึง ทำไมไม่ใช้ให้เป็นประโยชน์วะบัญ”
บุณย์นราตามออกมาดู แต่แล้วกลับเห็นว่ารถแล่นออกจากหน้าบ้านไปแล้ว เหลือบตาหาคนก็พบว่าบัญชานอนอยู่ที่พื้นหน้าบ้าน
“พี่บัญ” รีบเข้าไปดูพี่ชายในทันที
“พี่ไม่เป็นไร” บัญชาดึงแขนตัวเองออกจากน้องสาว เซเล็กน้อย ใบหน้าบวมปูด คิ้วตาทั้งสองข้างและมุมปากแตก มีเลือดแห้ง ๆ เกาะติดอยู่ กระนั้นก็มองเธอที่อยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตกระโปรงตัวยาว
“ไหนว่าไปทำงานสาขาต่างจังหวัด ทำไมมาอยู่
