นักรบมองตามแผ่นหลังของหญิงสาวด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูกเหมือนกันว่ามันคืออะไร รู้แต่ว่าเขาไม่ชอบใจมาก ๆ ที่เห็นบุณย์นรายืนคุยกับผู้ชายคนไหนก็ตามแต่ ด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสอย่างนั้น
เขาออกไปธุระเดี๋ยวเดียว กลับมาแล้วก็พบว่าบ้านทั้งหลังว่างเปล่าไร้เงาคน ดีที่ตาไว เห็นว่าจักรยานหายไป เลยเอารถออกตามไปดู ทันได้เห็นแม่ตัวดี ยืนยิ้มหวานกับคนอื่นอยู่หน้าตลาด ไม่ทันไรก็ออกลายเสียแล้ว
บุณย์นรายังไม่รู้ชะตากรรมตัวเอง แล้วกำลังลนลานสุด ๆ เพราะยังไม่ได้เตรียมอาหารเย็นให้เขาเลย บ่ายสามจะเข้าสี่โมงอยู่ไม่กี่นาทีนี่แล้ววางของได้ วิ่งไปเอาน้ำในตู้ออกมารินใส่แก้ว นำไปให้เขาก่อนจะเดินไว ๆ ออกไปที่ด้านนอกว่ามีของอะไรต้องช่วยถือเข้าบ้านหรือไม่
เห็นเขาเดินตัวเปล่าเข้าบ้านไป นั่งที่โซฟากลางบ้านนิ่ง ๆ เลยทำหน้าให้หนาเข้าไว้ ใช้โอกาสนี้พูดกับเขาอีกครั้ง “เรื่องอาหารเมื่อวันนั้น ฉันขอโทษนะคะยอมรับว
