พิมาลาทุบประตูห้องจนเริ่มอ่อนแรง ภาพตรงหน้านั้นเริ่มรางเลือนเต็มที สุดท้ายแล้วร่างกายบอบบางก็ไม่สามารถทนไหวได้อีกต่อไป ในที่สุดก็ทรุดกองกับพื้นแล้วแน่นิ่งอยู่แบบนั้น
เสียงที่เงียบไปของเธอ เรียกความสนใจจากคนที่เดินกลับเข้ามา สองมือของเขาสอดอยู่ในกระเป๋า ขณะที่นัยน์ตาคมกริบนั้นจ้องประตูบานใหญ่ราวกับจะมองทะลุให้เห็นคนข้างใน เชษฐ์กุมกุญแจในกระเป๋ากางเกงเอาไว้ รอฟังเสียงความเคลื่อนไหวของคนในห้องอยู่นานทีเดียว กระทั่งไม่ได้ยินอะไรอีกเขาถึงได้ตัดสินใจไขเข้าไป
ภาพร่างเล็กที่นอนซบอยู่กับพื้นนั้นทำเอาดวงตาคมเข้มเบิกกว้าง ความร้อนรนกระวนกระวายไม่รู้มาจากไหนถึงถาโถมเข้ามาจนใจไม่สงบได้อีก
“ปราบ!” เชษฐ์ตะโกนลั่น เมื่อคนสนิทเดินเข้ามาก็สั่งการทันที “ตามไอ้หมอนพมาที่นี่ เดี๋ยวนี้”
ทันทีที่ปราบถอยออกไป เชษฐ์ก็รีบอุ้มคนหมดสติขึ้นแนบอก เพียงผ่อนร่างเล็กบางลงบนเตียงได้ ชายหนุ่มก็ได้แต่กุมมือนุ่มเอาไว้ สีห
