“ปราบ นายรู้ไหมว่าตอนนี้ฉันคิดอะไรอยู่
จู่ๆ เจ้านายบังเกิดเกล้าถามออกมาแบบนั้น บอดี้การ์ดหนุ่มก็ได้แต่ลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ “ฉันว่า ฉันคงปล่อยให้อดีตภรรยาอยู่บ้านผู้ชายคนอื่นไม่ได้อีกแล้ว โดยเฉพาะผู้ชายคนนั้นมันจ้องจะคาบเมียฉันไปกินด้วย”
“คุณเชษฐ์ต้องการให้ผมทำยังไงครับ”
มุมปากของเชษฐ์กระตุก ปลายนิ้วของเขาเคาะกับพนักพิงเบาๆ “นั่นสิ นายว่าฉันควรจะทำยังไงดี” โดยไม่ต้องถาม ไม่ต้องอธิบายอะไรให้มากความ เพียงสบตาปราบก็รู้ว่าควรทำอย่างไรเจ้านายถึงจะพอใจ
เชษฐ์ยิ้มน้อยๆ ไม่ว่าจะเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ก็ไว้ใจปราบได้เสมอ ดังนั้นตอนนี้อารมณ์ร้อนๆ ในอกจึงผ่อนคลายลงจนแทบไม่รู้สึกอะไรเลย ต่อไปนี้สิ่งที่เขาต้องทำมีเพียงแค่รอเวลาเท่านั้น รอเวลาที่ของของเขาจะกลับมาอยู่ในกำมืออีกครั้ง
นอกจากหาความสงบให้กับตัวเองด้วยการพักผ่อนหย่อนใจบนหาดส่วนตัวแล้ว พิมาลาก็ยอมไปกินข้าวกับหมอริบ้าง ดีหน่อยเพราะตั้งแต่บอก
