ทันทีที่เชษฐ์มาถึงหัวหิน คนเฝ้าบ้านและรู้ความเคลื่อนไหวของพิมาลาอย่างป้าวาดกำลังถูกบังคับให้บอกเล่าในทุกเรื่องราวตั้งแต่วันที่พิมาลามาหัวหิน จนกระทั่งย้ายออกไปอยู่บ้านข้างๆ เรียกได้ว่าไม่มีเรื่องไหนที่จะเป็นความลับอีกต่อไป
พอฟังจบชายหนุ่มก็ขบกรามถาม
“พิมาลาสนิทกับหมอนั่นขนาดนั้นเชียว แล้วไง ไอ้หมอนั่นมันคงคิดมากกว่าเพื่อนสินะ”
ป้าวาดไม่รู้จะตอบยังไงจึงเอาแต่ก้มหน้า
“ช่างเถอะ ป้าไปทำงานได้แล้ว อ้อ! ไม่ต้องบอกคุณเพียงของป้าล่ะ เพราะผมไม่อยากให้เธอรู้เรื่องนี้”
“ได้ค่ะคุณเชษฐ์” วาดยอมรับปาก “แต่ป้าขออะไรสักอย่างนะคะ”
“ว่ามาสิ” เชษฐ์เปิดโอกาสให้อย่างใจกว้าง
ดวงตาของวาดเศร้าหมองลง “คุณเพียงเธอน่าสงสารมากนะคะ ถ้าคุณเชษฐ์ไม่มีความรู้สึกใดๆ ให้เธอ ก็ปล่อยเธอไปเถอะค่ะ”
“ทำไมละครับ ทำไมผมต้องปล่อยให้ผู้หญิงคนนั้นไปมีชีวิตที่ดีด้วย ในเมื่อ...” ชายหนุ่มตะโกนลั่น “ในเมื่อผมต้องสูญเสียความสุขไ
