บทที่ ๙ หนีไม่พ้น(๓)

1576 คำ

กว่าจะเดินทางมาถึงบ้าน ก็เป็นเวลาดึกมากแล้ว คนเหนื่อยเพราะต้องเดินทางไกลแถมยังท้องอ่อนๆ จึงยังคงหลับสนิท เชษฐ์มองเธอเพียงเล็กน้อยแต่ทันทีที่ปราบเปิดประตูให้ชายหนุ่มก็อุ้มแม่ของลูกเดินเข้าบ้านไป ไม่ต้องเดาก็พอจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น สองพี่น้องที่เป็นคนรับใช้มองภาพนั้นอย่างไม่อยากเชื่อ จนกระทั่งได้ยินเสียงผู้เป็นนายกัดฟันสั่งให้เปิดประตูห้องนอนใหญ่นั่นแหละถึงได้พากันดึงสติรับรู้คืนมา เพียงส่งพิมาลาถึงเตียงเรียบร้อย เวลาที่หันมามองสาวใช้ทั้งสองนั้นฉายแววเยียบเย็นขึ้นเรื่อยๆ ในที่สุดชายหนุ่มก็ก้าวออกจากห้องนอน ตรงไปยังอาณาเขตส่วนตัวโดยไม่ลืมเรียกทั้งคู่เข้าพบ เมื่ออุ้มกับเอื้อยยืนก้มหน้าก้มตา มุมปากหยักได้รูปก็กดลง “สองปีมานี้เธอสองพี่น้องผลัดกันเอาเรื่องในบ้านไปรายงานพ่อกับแม่ของฉัน” สองสาวก้มหน้าอย่างรู้สึกผิดทันที “เงยหน้าขึ้นเถอะ ฉันไม่ได้ว่าอะไรหรอก เพราะตอนนั้นฉันไม่ใส่ใจ แต่ตอนนี้พวกเ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม