ไม่รู้ว่าเป็นเพราะการประชุมมันคร่ำเครียดหรือว่าภาพถ่ายในหน้าจอมือถือมันชวนให้รู้สึกอยากฆ่าคนกันแน่ สีหน้าของท่านประธานที่ผู้ร่วมประชุมเห็นในตอนนี้จึงเต็มไปด้วยความน่ากลัวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน กระทั่งการประชุมสิ้นสุดลงทุกคนในห้องถึงได้รู้สึกว่า เพิ่งได้ชีวิตของตัวเองคืนมา
ขณะเดียวกัน เชษฐ์กลับบ้านด้วยอารมณ์ไม่ปกตินัก เขาไม่สามารถนั่งทำงานต่อได้เหมือนที่เคยทำเป็นประจำ เพราะตอนนี้ในหัวมีแต่ภาพระริกระรี้ในทะเลของพิมาลา
เขาไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นอย่างนี้ ทำไมต้องปล่อยให้ผู้หญิงที่เป็นคนอื่นไปแล้วมีอิทธิพลจนถึงขั้นวาระการประชุมวันนี้ไม่มีอยู่ในหัวเลย
เชษฐ์หลับตาลง พยายามข่มใจที่พลุ่งพล่านเอาไว้ในอก แต่ข้อมือที่รวบกำโทรศัพท์มือถือนั้นเกร็งแน่นจนเส้นเลือดปูดบวม
เขาเกลียดความรู้สึกแบบนี้ เกลียดจนต้องก้าวยาวๆ ไปบ้านใหญ่ พอเห็นคนเป็นแม่นั่งอยู่ในห้องนั่นเล่นก็ทิ้งตัวลงนั่งตรงกันข้ามด้วยใบหน้าบึ้ง
