ณ ค่ายชายแดนทิศเหนือของแคว้นฉู่
“ฮือๆๆ อาคุน เจ้าเป็นยังไงบ้าง อาคุนลูกแม่” เสียงร้องไห้ของหัวอกของผู้เป็นมารดานั้น มันช่างบีบหัวใจยิ่งนัก หวางเย่ฮ่องเต้ที่พาสนมรักเสด็จมาอย่างลับๆเข้าไปแตะไหล่ของนางอันเป็นที่รักของตนที่ทรุดกายลงนั่งร่ำไห้อยู่ข้างกายของบุตรชายที่นอนแน่นิ่งอยู่ตรงนั้น
“เช่อหลิว เจ้าใจเย็นๆก่อนเถิดนะ ข้าได้สั่งให้องครักษ์ลับเร่งเสาะหายาถอนพิษมาให้แล้ว”
“หึ!ใจเย็นหรือเจ้าคะ ไม่ใช่เพราะข้าใจเย็นหรอกหรือ พวกมันถึงได้โอกาสลอบทำร้ายลูกของข้าเช่นนี้” คำพูดเช่นสามัญชนที่มาพร้อมกับเสียงตวาดปนสะอื้นจากร่างบางที่มีต่อจ้าวเหนือหัว ทำให้เหล่าแม่ทัพนายกองคนสำคัญที่ถูกปลุกให้มาเข้าเฝ้าตอนดึกได้แต่ค้อมกายโขกศรีษะจรดพื้นอย่างตระหนก ใดๆในใต้หล้าล้วนเป็นของฮ่องเต้ แต่ยามนี้สนมของพระองค์กำลังตวาดผู้เป็นใหญ่อย่างไม่เกรงอาญา คาดว่าพวกเขาจะดูเบาความโปรดปรานของฝ่าบาทที่ทรงมีต่อพระสนมผู้นี้น้อยเ
