“หมดเคราะห์หมดโศกกันเสียทีนะอาคุน ต่อไปก็ขอให้เจ้าจงมีแต่ความสุข ภัยร้ายใดๆก็ขออย่าให้มากล้ำกราย จงอยู่รอดปลอดภัยเถิด” หวางเย่ฮ่องเต้ตรัสด้วยสีพระพักตร์ที่บ่งบอกถึงความโล่งพระทัยเป็นอย่างมาก เมื่อทรงได้รับข่าวดีว่าองค์ชายสี่ทรงฟื้นพระชนม์ชีพกลับคืนมา แม้จะทรงมีโทสะที่รู้สาเหตุว่าเป็นความผิดพลาดของหมอหลวงที่ตรวจชีพจรคลาดเคลื่อนจนเกือบจะต้องสูญเสียบุตรชายไป แต่เพราะสนมรักกล่าวทัดทานว่าเป็นเหตุสุดวิสัยจึงไม่อยากจะให้เอาผิดผู้ใดทั้งยังเพื่อทำกุศลตอบแทนที่ตนได้บุตรกลับคืนมา พระองค์จึงได้แต่ตามใจสนมรักของตน
“ขอบพระทัยพะย่ะค่ะเสด็จพ่อ”
“เช่นนั้น เราก็มาช่วยกันคิดแก้ไขสถานการณ์ตอนนี้กันก่อนเถิด เมื่อคืนพวกแคว้นหนานซุ่มบุกกันเข้ามาอย่างไร้สุ้มเสียง เคราะห์ดีที่ข้าได้สั่งให้เหล่าทหารคอยเฝ้าระวังอย่างเข้มงวดจึงสามารถต้านพวกมันเอาไว้ได้ คาดว่าคงจะมีสายลับที่แฝงตัวอยู่ในค่ายของเราคอยส่งข่าวบอกมันอยู่
