เมื่อมาถึงยังห้องพักคนรับใช้ เขากลับพบเพียงความว่างเปล่า คนที่บอกให้รอที่นี่ ไม่ได้กลับมาตามคำสั่ง อีกทั้งยังหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ทั้งที่เสื้อผ้าในตู้ยังอยู่ครบ แม้กระทั่งที่นอนก็ยังพับเก็บไว้อย่างเรียบร้อย ถามไถ่คนงานห้องข้าง ๆ ก็ไม่มีใครให้คำตอบได้ ด้วยเวลานี้ดึกดื่นค่อนคืนเข้าไปแล้ว
หรือว่าจะหนีไปแล้ว...
คิดได้อย่างนั้น หัวใจก็รู้สึกวูบโหวงขึ้นมา เขากดมือถือโทรหาปราชญ์ที่อยู่ที่คุ้มทันที
“เด็กนั่นหายไป ฉันจะออกไปตามหา นายช่วยสืบเรื่องเมษาให้ฉันที”
“คุณจะไปหาที่ไหน ให้ผมออกไปช่วยไหม”
“นายอยู่ดูแลอลิศาเถอะ เรื่องนี้ฉันจัดการเอง คงหนีไปทางด้านหลัง” น้ำเสียงชายหนุ่มร้อนรน
“แต่มันอันตราย คุณลืมไปแล้วเหรอว่าสารวัตรบอกว่าช่วงนี้ตำรวจจะซุ่มจับพวกลักลอบขนของเถื่อนที่นั่น เข้าไปอาจเจอพวกมันจับเป็นตัวประกันได้ นะครับ”
“ฉันถึงต้องรีบออกตามหาให้ได้ตัวกลับมาเร็วที่สุดนี่ไง เอาเป็นว่
