“อ่า...หวานเป็นบ้า เห็นไหมว่ายังไงเสียร่างกายของเธอมันก็จำฉันได้ว่าฉันคือผัวไม่ใช่ไอ้หมอเรย์นั่น อือ...” มือใหญ่กอบกุมเต้าที่ยังมียกทรงปกปิดอยู่ ก่อนจะดึงรั้งกระชากครั้งเดียวจนขาดติดมือมา และเต้าอวบอูมพอดีมือก็เด้งออกมาให้เห็น
“อ่ะ...คนเลว...คนใจร้าย อ่า...อื้อ” แล้วก็ต้องครางกระเส่าเมื่อมือใหญ่สากกร้านกอบกุมหน้าอกตัวเองพร้อมบีบเคล้นคลึงขยำหนักหน่วง
“อ่า...เลวแล้วยังไง ยังไงไอ้นุพี่เธอก็เลวกว่าฉันแล้วกัน อือ...ไม่ไหวแล้ว ฉันอยากได้แรงๆ แล้วแก้ว” ว่าแล้วเขาก็ผละออกมาปลดกระดุมกางเกงยีนส์ตัวเองออกพร้อมถลกดึงรั้งลงไปกองที่ข้อเท้าทั้งสองแล้วล้วงมือเข้าไปในกางเกงบ็อกเซอร์นำความเป็นท่อนเนื้อที่แข็งขึงพร้อมสู้รบแหวกว่ายในความคับแน่นของแก้วกาญจน์ออกมา
“อือ...มะ...ไม่นะ แก้วไม่ยอม ที่นี่มันโรงพยาบาลและเตียงผู้ป่วยด้วย อ่ะ...ไม่นะ” หล่อนพยายามดิ้นหนี แต่ก็ดิ้นไปจนหัวชนหัวเตียงก็ถูกเขาถลกดึงรั้งกาง
