เมื่อส่งแก้วกาญจน์ถึงมือหมอ เขาก็ถูกหมอเรียกมาคุยด้วยที่ห้องทำงานส่วนตัวของคุณหมอผู้เป็นเจ้าของไข้ของเจ้าหล่อน พอเดินเข้ามาในห้อง เขาก็หย่อนก้นนั่งลงยังเก้าอี้ที่ว่างด้วยท่าทางองอาจและไม่แยแสว่าอีกฝ่ายจะอนุญาตตัวเองหรือไม่ ถ้าไม่อนุญาตไม่เรียกมาพบหรอก...จริงไหม
“มีอะไรกับกู ไอ้หมอ” น้ำเสียงกระด้างดังออกมาทันทีเมื่อเขานั่งลงยังเก้าอี้
“มึงรู้ใช่ไหมว่ากูจะพูดกับมึงเรื่องอะไรไอ้ราม”
“ก็พูดมาสิ เรื่องอะไร”
“น้องแก้ว”
“แล้วไง”
“มึงทำแบบนั้นกับน้องไอ้นุได้ยังไง นั่นน้องสาวเพื่อนเรานะเว้ย!” หมอหนุ่มเอ่ยอย่างมีน้ำโห
“แล้วยังไง มันไม่ใช่เพื่อนกูตั้งแต่วันที่นิลตาย และอีกอย่างกูไม่สนว่าผู้หญิงคนนั้นจะเป็นจะตายยังไง เพราะพี่ชายมันทำพี่สาวกูก่อน”
“มึงเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้นตั้งแต่เมื่อไหร่ไอ้ราม แก้วไม่รู้เรื่องอะไรด้วย มึงไม่ควรดึงเธอเข้ามาเกี่ยวกับเรื่องความแค้นของพวกมึง”
“กูจะดึงมาเกี่ยวแล้ว
