ตั้งแต่กลับมาอยู่บ้าน รามสูรก็อนุญาตให้เธอออกมาจากห้องได้ ได้เดินเหินไปไหนมาไหนในบ้านได้ แต่ห้ามออกจากบ้าน และแน่นอนว่าที่บ้านก็มีแขกเธอมาหาแทบจะทุกวัน คุณหมอหนุ่มนั่นเอง เขามักซื้อข้าวของมาฝากและนำเรื่องของพ่อเธอมาเล่าให้ฟัง
“ลำบากก็บอกพี่ได้นะน้องแก้ว” หมอหนุ่มเอ่ยขึ้นเมื่อส่งผลไม้ให้ป้าปุ๊นำไปเก็บ
“ถ้าจะบอกว่าไม่ลำบากเลยก็จะเป็นการโกหก แต่ก็พอทนได้ค่ะพี่หมอเรย์”
“แล้วไอ้รามมันจะให้อิสระน้องแก้วเมื่อไหร่ นี่ก็เดือนกว่าแล้วนะ ที่มันขังเราแบบนี้”
“แก้วเองก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ ก็คงจนกว่าจะหายแค้น หรือไม่ก็แก้วและพี่นุตายนั่นแหละค่ะถึงจะได้อิสระ” เธอตอบเสียงเหนื่อยๆ เมื่อนึกถึงชะตาชีวิตของตัวเองในตอนนี้
“ตอนนี้ไอ้รามมันไม่ใช่ไอ้รามแล้ว มันโดนความแค้นกลืนกินจนหน้ามืดตาบอด ไม่มีเหตุผล” เรณุวัฒน์พูดถึงเพื่อนแล้วก็รู้สึกเดือดดาลขึ้นมา อยากซัดหน้าแรงๆ สักที และก็เหมือนว่าความคิดเขาจะถึงเพื่อน
