ดารินเลขาสาวที่อดสงสัยไม่ได้ ปกติแล้วเจ้านายของเธอถึงแม้ว่าจะเคร่งขรึมและระเบียบจัดมากแค่ไหนก็ตาม แต่ก็ไม่ลืมที่จะถามชื่อพนักงานใหม่อย่างแน่นอน แต่ในวันนี้แตกต่างออกไปเขาไม่แม้แต่จะสนใจมองแม้กระทั่งเสี้ยวหน้าของเด็กสาวคนนี้เลยด้วยซ้ำ ดารินเลขาสาวเดินออกมาจนถึงหน้าห้องก็เจอกับพลอยชมพูที่ยืนอยู่ตรงนั้นยังไม่ไปไหน
" น้องพลอยชมพูคะ อย่าคิดมากเลยนะคะท่านประธานก็เป็นแบบนี้ล่ะค่ะ ถึงจะดูไม่ใส่ใจแต่ยังไงท่านก็ใจดีมากเลยนะคะ เดี๋ยวอยู่ไปสักพักน้องพลอยชมพูก็จะชินไปเองนะคะ "
เลขาสาวเอ่ยพูดกับร่างบางอย่างเอ็นดู เธอยังเด็กนักไม่รู้ว่าจะรับมือกับสถานการณ์และแรงกดดันจากการทำงานบริษัทใหญ่ได้มากเท่าไหร่
" พี่ดารินเรียกชมพูว่าชมพูเฉยๆก็ได้นะคะเรียกพลอยชมพูมันยาวไปน่ะค่ะ "
เธอเลือกที่จะไม่สนใจร่างสูงแล้วปรับอารมณ์เพื่อให้พร้อมกับการทำงานในหน้าที่ใหม่ของเธอ เธอยิ้มให้กับดารินอย่างเป็นมิตร เพราะเธอจะต้อ
