พอกลับมาจากกินข้าวกับดารินเลขาของคุณป๋าเธอแล้ว เธอก็นั่งทำความเข้าใจกับงานที่คุณดารินได้มอบหมายให้จนตอนนี้ก็เป็นเวลาล่วงเลยมาจนถึงตอนเย็น ซึ่งเป็นเวลาเลิกงานของเธอพอดี คุณซินดี้ที่ตามมาเฝ้าคุณป๋าของเธอตั้งแต่เมื่อกลางวันจนตอนนี้เธอก็ยังไม่ออกไปไหน ชมพูเองก็ได้แต่ทำหน้าหงุดหงิดทั้งวันโดยไม่ทราบสาเหตุเหมือนกัน
" เฮ้อ!! น่าเบื่อชะมัด ไม่อยากรู้สึกแบบนี้เลยยัยชมพูทำไมแกจะต้องแคร์เขาขนาดนี้ด้วย ถ้าคุณป๋าไม่สนใจแกก็ไม่ต้องไปสนใจเขาสิ "
เธอได้แต่ก่นด่าตัวเองในใจ นึกโมโหตัวเองที่ไปหลงรักคนแบบนั้นซะได้ คอยดูนะเธอจะต้องหาทางเอาคืนเขาให้ได้ มีอย่างที่ไหนขนาดตัวอยู่ข้างในยังมาปั่นประสาทเธอได้ถึงในความคิด ชมพูคิดฟุ้งซ่านอย่างนั้นอยู่สักพักไม่นานเสียงโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น
" ว่าไงไลลา "
น้ำเสียงที่เธอใช้กับเพื่อนติดหงุดหงิดจนคนปลายสายอดถามออกไปไม่ได้
" เป็นอะไรยะยัยคุณหนูชมพู ผีเข้าหรือไงหรือ
