คุณป๋าของชมพู

" ชมพูตื่นได้แล้วเด็กดี วันนี้มีเรียนเช้าไม่ใช่หรอเรา " ร่างสูงผู้เป็นพ่ออย่างกรณ์ เมื่อเปิดประตูห้องนอนของลูกสาวเข้ามาก็พบกับร่างบางที่อยู่ในชุดนอนแสนเซ็กซี่นอนคุดคู้อยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนา เขาเดินเข้าไปพร้อมกับเขย่าตัวลูกสาวเบาๆ จนทำให้หญิงสาวตื่นขึ้นมาจากห้วงนิทรา " อื้อ....คุณป๋าเองหรอคะ ชมพูยังนอนไม่อิ่มเลยค่ะ เมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็เกือบตีสามแล้วชมพูขอนอนต่ออีกหน่อยได้ไหมคะ สัญญานะว่าแค่แป๊บเดียว " ร่างบางทำการต่อรองกับผู้เป็นพ่อ และทุกครั้งเธอจะทำสำเร็จ แต่ยกเว้นครั้งนี้ " นอนดึกดูซีรีย์อีกแล้วใช่ไหม คุณป๋าบอกแล้วไงว่าให้เพลาๆลงบ้าง เป็นไงล่ะตื่นสายเลยคราวนี้คุณป๋าจะไม่ใจดีแล้วนะ ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้เลย ใกล้จะได้เวลาไปเรียนแล้ว เดี๋ยวคุณป๋าไปส่งที่มหาลัย " ไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับจากร่างบางแต่อย่างใด นั่นจึงทำให้กรณ์กระชากผ้าห่มผืนหนาออกจากร่างบางไม่แรงนัก แต่ก็ทำให้สาวน้อยตื่นขึ้นมาพร้อมกับทำหน้าไม่พอใจให้แก่ผู้เป็นพ่อ " คุณป๋า! ชมพูบอกว่าชมพูยังนอนไม่อิ่มเลยค่ะ ขอนอนต่ออีกหน่อยไม่ได้หรือไงทำไมคุณป๋าใจร้ายกับชมพูจังเลย " หญิงสาวบ่นกะปอดกะแปดโดยที่ไม่ได้สนใจกับสภาพร่างกายของตัวเองเลยแม้แต่น้อย ต่างจากร่างสูงที่ทอดสายตามองเธอตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าชุดนอนซีทรูสายเดี่ยวสีเนื้อเดรสกระโปรงสั้นของเธอ ยิ่งตอนนอนยิ่งสั้นไปกันใหญ่ บวกกับการประเมินด้วยสายตาเธอไม่ใส่บราเซียเลย นั่นจึงทำให้บางสิ่งบางอย่างโผล่พ้นออกมาจากชุดนอนตัวบาง ทำให้ร่างสูงแอบกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่อย่างห้ามไม่ได้ แต่เขาก็ต้องหักห้ามใจเอาไว้แล้วหันหน้าไปทางอื่นก่อนที่จะโดนลูกสาวจับได้เสียก่อน " ไปอาบน้ำได้แล้ว คุณป๋าให้เวลาครึ่งชั่วโมงแล้วลงไปเจอกันที่ห้องอาหาร คุณป๋าจะรอทานข้าวที่นั่นแล้วอย่าดื้อล่ะไม่อย่างนั้นคุณป๋าจะทำโทษเราเข้าใจไหม " การันต์หรือกรณ์บังคับผู้เป็นลูกสาวให้ไปจัดการธุระของตัวเองให้เร็วที่สุด เพราะนี่ก็จะได้เวลาที่เขาต้องเข้าประชุมตอนเช้าแล้ว กิจวัตรประจำวันของเขาคือก่อนเข้างานต้องไปส่งลูกสาวที่มหาวิทยาลัยก่อนเสมอ จนตอนนี้ลูกสาวของเขาอายุ 22 ปี ซึ่งเรียนอยู่มหาลัยปีสุดท้ายแล้วเธอเป็นสาวเต็มตัวสวยสะพรั่ง เขาก็แอบหวั่นใจอยู่ไม่น้อยว่าลับสายตาของเขาไปแล้วจะมีชายหนุ่มคนอื่นมาจีบลูกสาวของเขาบ้างหรือเปล่า เพราะถ้าหากเป็นเช่นนั้นเขาไม่ยอมแน่ ลูกสาวที่เขาเลี้ยงมาเหมือนใข่ในหิน เขาจะต้องดูแลปกป้องเธอให้ดีที่สุด เมื่อชมพูแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้วก็ลงมายังห้องอาหารด้วยชุดนักศึกษาเข้ารูป เรียกได้ว่ารัดไปทุกสัดส่วนเลยก็ยังได้ เธอไม่ใช่ผู้หญิงเรียบร้อยที่จะแต่งตัวมิดชิดไปซะทุกส่วน แต่ตรงกันข้ามเธอชอบใส่เสื้อผ้าน้อยชิ้นแถมยังชอบสไตล์เซ็กซี่อีกด้วย ซึ่งนั่นก็ขัดใจคุณป๋าเป็นอย่างมาก แต่แล้วไงในเมื่อเธอชอบแบบนี้ และในวันนี้ก็เช่นกันเสื้อนักศึกษาที่แสนรัดรูปกระดุมแทบจะระเบิดออกมาติดหน้าคุณป๋าอยู่แล้ว บวกกับกระโปรงทรงเอที่สั้นแค่คืบ เธอเดินมาหยุดอยู่ที่โต๊ะอาหารพร้อมกับส่งยิ้มให้คุณป๋าและนั่งลงตรงหน้าเขา " ว๊าว! หอมจังเลยค่ะป้านิด ข้าวต้มน่ากินมากเลยคุณป๋า เห็นแล้วชมพูหิวขึ้นมาเลย " เธอส่งยิ้มไปให้กับคุณป๋าของเธอ พร้อมกับจ้องมองข้าวต้มกุ้งของโปรดเธอที่อยู่ตรงหน้า " หิวก็กินเยอะๆจะได้มีแรงเรียนหนังสือ " ร่างสูงพูดพร้อมกับก้มหน้ากินข้าวต้มโดยไม่พูดอะไร เพราะกำลังหงุดหงิดกับชุดนักศึกษาของลูกสาวตัวดีอยู่ ซึ่งชมพูก็พอจะรู้เพราะเธอโดนดุเป็นประจำ จึงได้แต่ยิ้มน้อยๆอย่างพอใจให้กับคุณป๋าที่ทำท่าทางหงุดหงิดแต่ก็ไม่เคยบังคับเธอได้สำเร็จเลยสักที " วันหลังคุณป๋าจะพาไปซื้อชุดนักศึกษาใหม่ถ้ามันจะตัวเล็กขนาดนี้ " " ไม่เอาค่ะคุณป๋า ชมพูชอบแบบนี้นี่นา อย่าบังคับชมพูเรื่องนี้เลยนะ ชมพูสัญญาว่าชมพูจะตั้งใจเรียนให้ดีที่สุด แต่ชมพูขอใส่ชุดแบบนี้นะคะคนอื่นเขาก็ใส่กันเยอะแยะไปใช่ว่าจะมีแค่ชมพูใส่คนเดียวที่ไหนล่ะ คุณป๋าหัวโบราณไปได้นี่มันสมัยไหนแล้วคะ " " ก็คุณป๋าหวง เราโตแล้วนะเป็นสาวเต็มตัวแล้วด้วย แล้วที่สำคัญเป็นดาวคณะด้วยไม่ใช่หรือไง จะทำอะไรก็ให้ระวังเนื้อระวังตัวไว้บ้างก็ดีผู้ชายไว้ใจไม่ได้หรอกนะ แล้วที่คุณป๋าส่งไปเรียนมีคนมาตามจีบเราบ้างหรือเปล่า " " แล้วคุณป๋าจะถามชมพูทำไมคะ ในเมื่อคุณป๋าส่งคนไปคอยตามชมพูอยู่แล้วไม่ใช่หรือไง " ร่างบางตอบอย่างรู้ทันเพราะเธอเห็นคนสะกดรอยตามเธอตั้งนานแล้ว ต่างจากร่างสูงที่ตกใจที่โดนลูกสาวตัวเองจับได้ " หนูรู้หรอ? " " ไม่เลยมั้งคะคุณป๋า โดนตามขนาดนั้นทำไมชมพูจะไม่รู้ ชีวิตที่ไม่ใช่ชีวิตอิสระชมพูก็รู้หมดนั่นแหละ เพียงแต่ว่าชมพูบริสุทธิ์ใจก็เลยปล่อยให้ตาม คุณป๋าไว้ใจชมพูได้เลยค่ะ ชมพูไม่คิดที่จะรักผู้ชายคนอื่นนอกจากคุณป๋าแน่นอน " ชมพูสาวร่างบางพูดออกไปเพราะอยากให้คุณป๋าของเธอสบายใจ แต่มันก็เป็นแบบนั้นจริงๆถึงเธอจะเป็นดาวคณะบริหารธุรกิจมีผู้ชายมากหน้าหลายตามาชอบเธอและชวนเธอไปเดทมากมาย พวกผู้ชายเหล่านั้นล้วนแล้วแต่มีนามสกุลใหญ่โตทั้งนั้น แต่ชมพูก็ไม่ได้สนใจใครเลยเพราะในหัวใจของเธอมีแค่ผู้ชายคนเดียวมาตลอด " แล้ววันนี้หนูจะกลับบ้านกี่โมง " " ชมพูว่าน่าจะประมาณบ่ายสามนะคะ วันนี้มีเรียนไม่กี่วิชาเอง ทำไมหรอคะ? " " เดี๋ยวคุณป๋าประชุมเสร็จจะไปรับเรา แต่ถ้าไม่ทันเดี๋ยวคุณป๋าให้คนขับรถบ้านเราไปรับนะ " " ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ถ้าคุณป๋ามาไม่ทันเดี๋ยวชมพูกลับแท็กซี่ก็ได้ มหาวิทยาลัยใกล้แค่นี้เอง " " ไม่ได้!! คุณป๊าไม่ไว้ใจใครทั้งนั้นไม่ว่าจะยังไงถ้าคุณป๋าไม่ว่างเราก็ต้องรอคนขับรถของบ้านเราเท่านั้นเข้าใจไหม " " รับทราบค่ะ " ร่างบางตอบรับพร้อมกับก้มหน้าทานข้าวต้มต่อ หลังจากทานอาหารเช้ากันเสร็จแล้วคุณป๋าก็พาเธอมาส่งที่มหาลัย แล้วเขาก็เข้าออฟฟิศอย่างเช่นทุกวัน " ตั้งใจเรียนนะเด็กดี เดี๋ยวเลิกเรียนคุณป๋าจะมารับ แล้วจะให้รางวัลเด็กดีด้วย "