เดี๋ยวทำแผลให้(มียาดีncนิดๆ)

1056 คำ

"พอดีเจอคู่อริเก่าก็เลยมีเรื่องค่ะ" สำหรับเขาเธอคงดูเป็นคนซุ่มซ่ามมากสินะ ภริตาเดินตรงไปที่โต๊ะเครื่องแป้งทำทุกอย่างปกติ.. ร่างสูงใหญ่ของหมอครามลุกขึ้นเดินตรงมาที่เธอยืนอยู่.. ภริตามองด้วยความสงสัยว่าเขามาอารมณ์ไหน สองอาทิตย์ที่ผ่านเขาแทบจะไม่เข้าใกล้เธอเลยสักนิด..ทั้งที่ก่อนนั้นเขาคือคนที่เอาเปรียบเธอได้ทุกเวลา "ใคร?? ..อย่าบอกนะว่าไอ้รุจ" ถ้าคนนี้เขารู้จัก ลูกชายเจ้าของตลาดสุดกวนตีน มันกับเขาหลายรอบละ แต่กับเธอไม่คิดว่ามันจะกล้าทำรุนแรง ภริตาเงียบไม่พูดอะไร.. เงียบแบบนี้ใช่แน่ ใช่มันแน่ๆ "ครั้งนี้มันทำอะไรคุณ" "โดนมันตบหน้าแล้วล้มไปโดนก้อนหินก็เลยเจ็บตัวนิดหน่อยค่ะ" เธอพูดปกติธรรมดาแต่คนฟังดูตกใจ.. "ฮะ!!ตบหน้าเลยเหรอวะ" ไม่คิดว่ามันจะเหี้ยได้ขนาดนั้น "ทำไมยังไปที่ตลาดนั่นอีก บอกหลายครั้งแล้วว่าให้ไปซื้อที่ซูเปอร์ทำไมไม่ไป" ยังจะกล้าไปที่ตลาดนั่นอีกนะ "ก็ที่ตลาดถูกกว่าฉันตั้งใจไปซื้อผักสดก็เลยเลือกไปตลาด" ถ้าซื้อผักเธอชอบซื้อที่ตลาดเพราะถูกกว่ามาก ทำไงได้ก็เธอมันคนขี้งกอะไรประหยัดได้ก็ประหยัด "ไหน ขอดูแผลหน่อย" มือใหญ่จับให้ปลายคางเรียวเงยขึ้น ปรายตามองสำรวจรอบๆ ใบหน้าสวยจิ้มลิ้มไปทีละส่วนว่ามีส่วนไหนสึกหรอหรือเปล่า เมื่อเห็นว่าตรงมุมปากเธอมีรอยช้ำเลือดเขาก็ใช้ปลายนิ้วแตะสัมผัสเบาๆ "อุ๊ย..คุณ!!" ภริตาสะดุ้งตกใจ เจ็บไม่มากแต่ตกใจมากกว่า ตกใจที่เขาดูอ่อนโยนกับเธอ ปกติเขาจะหัวเราะแล้วบอกว่าเธอซุ่มซ่ามคงเพราะครั้งนี้เธอถูกกระทำมั้ง "ปกติมันไม่เคยทำร้ายคุณ" สายตาของเขายังคงตรึงอยู่ที่ริมฝีปากบางชมพู... "มันคงโกรธที่ฉันด่าว่ามันเลวเหมือนพ่อ" คำพูดของเธอทำเอาเขาสะดุ้ง คำว่าเลวเหมือนพ่อฟังดูคุ้นๆ อ้อคือคำที่แม่ชอบพูดบอกเขาเสมอ ว่าอย่าเลวเหมือนพ่อให้มันมาก มิน่ามันถึงได้โกรธเธอขนาดนี้ "มันเป็นผู้ชายคุณก็รู้ จะไปตอบโต้ให้มันโมโหทำไม" ก็ว่าปกติมันไม่เคยทำร้ายเธอ "ก็มันมาด่าแม่ฉันก่อน" แต่เธอจะไม่พูดหรอกว่ามันด่าว่าอะไร..เพราะมันคือความจริงเรื่องที่เธอเป็นนางบำเรอ.. "อ้อ..โอเค สมน้ำสมเนื้อ ต่อไปอย่าไปที่ตลาดนั่นอีก" เขารู้จักแม่ของเธอเพราะเป็นหมอเจ้าของไข้ ป้าแววท่านน่ารักใจดีไม่ควรโดนใครมาด่า อีกอย่างท่านก็เสียไปแล้ว... "ค่ะ ฉันจะพยายามไม่ไปที่ตลาดนั่นอีก" ภริตาขยับใบหน้าออกห่างเมื่อเขาก้มหน้าลงใกล้จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ "ไม่ใช่แค่พยายามแต่ห้ามไปอีก" ครั้งนี้โดนตบครั้งหน้าจะโดนอะไร.. "ค่ะ" เธอพยักหน้าหลบสายตา วันนี้เขามาแปลกกว่าทุกวัน..หรือจะเมา?? "เดี๋ยวทำแผลให้" นัยน์ตาคู่คมเอาแต่จ้องมองรอยช้ำตรงขอบริมฝีปากบางชมพู "มะไม่เป็นไรค่ะ ฉันทายาแล้ว" ภริตารู้สึกร้อนวูบวาบเมื่อเขาขยับใบหน้าเข้าใกล้มือเล็กกำปมผ้าเช็ดตัวไว้แน่น... "แต่ผมมียาดี อยู่นิ่งๆ เดี๋ยวทำให้" ใบหน้าหล่อค่อยๆ ก้มลงประกบจูบริมฝีปากนุ่มชมพู... "อื้อ..." ดวงตากลมใสเบิกกว้างด้วยความตกใจ ยาดีของเขาคือจูบสินะ!! ภริตาพยายามฝืนร่างกายเบี่ยงใบหน้าหลบริมฝีปากอุ่นชื้นที่กำลังบดเบียดริมฝีปากของเธอ แต่ก็ไม่ได้ผลเพราะถูกมือใหญ่โอบกอดจับล็อกให้เธอเงยหน้าขึ้นรับจูบดูดดื่ม เรียวลิ้นอุ่นค่อยๆ แทรกเข้ามาด้านในก่อนจะกวาดลิ้นเกี่ยวตวัดวนรอบลิ้นเล็กของเธอไปมา จังหวะร้อนแรงมากยิ่งขึ้นเมื่อเขาสลับจูบดูดดึงริมฝีปากบนล่างของเธออย่างเร่าร้อน... ในขณะที่เธอกำลังจะหมดเรี่ยวแรงเขาก็เลื่อนริมฝีปากลงจูบปลายคางเรียวสวยก่อนจะลดใบหน้าลงมาดูดเลียที่ลำคอขาว..แล้วจากนั้นก็ผละใบหน้าออกพูดกระซิบ "ให้เอาตอนนี้เลยไหม มีอารมณ์ละ" เขาขยับแก่นกลางลำตัวเข้าแนบชิดให้เธอได้สัมผัสว่ามันแข็งแล้วจริงๆ ภริตาส่ายหน้าตัวสั่นเทิ้ม ข้างขมับชื้นไปด้วยเหงื่อ..ตอนนี้เพื่อนเขากำลังรออยู่ แม้จะเป็นโอกาสสำคัญที่เธอจะเป็นอิสระแต่เธอจะไม่ทำ...เพราะรู้ว่ามันไม่มีทางจบภายในหนึ่งชั่วโมง ก่อนนั้นเธอรอให้เขามีอารมณ์แทบตายแต่พอบทจะมีเขาก็มามีตอนนี้เนี่ยนะ เธอ..เธอทำไม่ได้หรอก "ทำไม..ก็อยากให้เอามากไม่ใช่หรือไง หื้ม.." เขาตั้งใจจับให้มือเรียวเล็กเลื่อนลงแตะครูดสัมผัสไปกับลำเอ็นแข็งตึง เธอสะดุ้งตัวสั่นสะท้านรีบชักมือกลับแต่เขาก็รั้งมือเธอเอาไว้ก่อนจะจับบังคับให้มือเล็กแทรกขอบกางเกงเข้าไปสัมผัสกับแท่งอุ่นร้อนด้านใน... "ผมจะถามเป็นครั้งสุดท้าย ว่าให้เอาไหม" ตัวสั่นขนาดนี้ จะทนได้สักแค่ไหนกัน ความจริงเขารู้อยู่แล้วว่าเธอจะต้องปฏิเสธเพราะเพื่อนเขารออยู่แต่ก็แกล้งถาม... "มะไม่ค่ะ" ภริตารีบส่ายหน้าปฏิเสธเตือนสติตัวเองว่าไม่ได้..ตอนนี้ไม่ได้เด็ดขาด อย่าได้หลงกลเขาเชียวภริตา "งั้นก็ช่วยหน่อยแล้วกัน" คำพูดเขาทำเอาเธอตาโต..รีบส่ายหน้าปฏิเสธ เธอรู้ว่าคำว่าช่วยหน่อยของเขาหมายถึงอะไร "ไม่อยากไปจากที่นี่เร็วๆ งั้นเหรอ ฟ้าใส" เสียงแหบพูดกระซิบติดริมฝีปากบางก่อนจะประกบจูบลงมาอีกครั้ง..และครั้งนี้ก็เร่าร้อนปลุกเร้าความรู้สึกในส่วนลึกจนเธอเผลอจูบตอบกลับด้วยความเคยชิน ครั้งแรกที่เธอมาอยู่ที่นี่เธอทำอะไรไม่เป็นเลยด้วยซ้ำแต่เขาก็เป็นคนสอนจนเธอช่ำชอง..

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more