เมียบำเรอหมอคราม

บ้านจัดสรรใจกลางเมือง... เวลาสองทุ่มครึ่ง... เมื่อได้ยินเสียงรถขับเข้ามาจอดในบ้าน ร่างสมส่วนก็รีบวิ่งออกไปดู... ลานจอดรถในบ้าน ร่างสูงหล่อของหมอครามก้มลงเก็บของออกมาจากรถ ภริตาผู้อาศัยรีบเข้าไปช่วยเขาถือของเข้ามาในบ้านเหมือนทุกครั้ง "วันนี้คุณมาค้างที่บ้านหรือเปล่าคะ" แววตาของเธอสดใสคล้ายกับรอเขามานาน.. "ทำไม..??" ใบหน้าหล่อถามด้วยความสงสัยช่วงนี้เธอทำตัวแปลกๆ ชายหนุ่มยื่นเสื้อกาวน์สีขาวให้เธอเอาเข้าไปซัก "ปะเปล่าค่ะ..ฉันก็แค่ถามเฉยๆ" กลัวว่าเขาจะจับได้ว่าเธอรอ เธอมีเหตุผลที่รอเพราะเขาไม่ได้กลับมานอนค้างที่บ้านเกือบสองอาทิตย์ ปกติเขาอยู่ติดบ้านตลอด "วันนี้ผมจะค้างที่บ้าน กินข้าวแล้วใช่ไหม" ร่างสูงเดินเข้าไปในบ้าน ช่วงนี้งานที่โรงพยาบาลยุ่งมากจนเขาไม่ได้กลับมานอนที่บ้าน "กินแล้วค่ะ" ใบหน้าหล่อพยักหน้าตอบก่อนจะเดินขึ้นไปอาบน้ำข้างบนห้อง ภาริตาเดาว่าเขาคงกินข้าวมาแล้วเพราะถ้าเขายังไม่กิน เขาจะใช้ให้เธอทำกับข้าวกินให้ ไม่ว่าจะดึกแค่ไหนก็ใช้.. ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่เธอก็กลายเป็นทั้งแม่บ้านทั้งแม่ครัวส่วนตัวแต่ในฐานะนางบำเรอปลดหนี้... หลังจากที่เอาชุดทำงานของเขาไปซักปั่นอบแห้งเสร็จ เธอก็ขึ้นมาบนห้อง... ในหน้าจิ้มลิ้มหันมองปฏิทินดูวันที่ที่เธอขีดฆ่า..เธอรอเขาไม่ได้อีกต่อไป วันนี้เธอต้องทำให้สำเร็จ เหลืออีกแค่รอบสุดท้ายเท่านั้นเธอก็จะเป็นอิสระ...ฟ้าใสสู้ๆฟ้าใสสู้ตาย สู้ๆ ภาริตาเดินเข้าไปหยิบชุดนอนวาบหวิวในตู้เสื้อผ้าออกมาใส่ในระหว่างที่เขากำลังอาบน้ำ...เมื่อเขาใกล้ออกมาเธอก็กลายร่างเป็นนางแมวยั่วสวาทในชุดแม่บ้านญี่ปุ่นสุดเซ็กซี่เย้ายวนนอนยั่วอยู่บนเตียง ใครเห็นก็ต้องน้ำลายหก..รับรองว่าเขาต้องหื่นจนอยากขย้ำเธอแน่ๆ แกร็ก..!! ประตูห้องน้ำเปิดออกพร้อมกับคนหล่อที่กำลังเอาผ้าเช็ดตัวเช็ดผม เขาขมวดคิ้วหันมองคนที่นอนยั่วอยู่บนเตียง... "ทำอะไรของคุณ??" เขาดูตกใจมากกว่าจะน้ำลายหก..ช่วงนี้เขาทำงานหนักเหนื่อยเกินกว่าจะคิดเรื่องอย่างว่า ถ้าเป็นเมื่อก่อนเห็นภาพนี้..เธอคงไม่รอดแน่ๆ "ก็..นอนไงคะ นอนๆ" มือบางตบลงบนเตียง ยิ้มยั่วยวนดูเซ็กซี่สุดๆแต่เขากลับขมวดคิ้วหนักขึ้น "วันนี้ผมไม่มีอารมณ์หรอกนะ อยู่ในห้องผ่าตัดมาสิบสองชั่วโมงติดร่างแทบแหลก" ร่างกายต้องการพักผ่อน.. เมื่อได้ยินแบบนั้นภาริตาก็หยิบเสื้อคลุมขึ้นมาสวม คนสวยทำหน้ามุ่ยทำไมเธอต้องมาง้อเขาด้วยเพราะไอ้สัญญาบ้าๆ นั่นแท้ๆ ที่ทำให้เธอต้องทำแบบนี้ เมื่อไหร่เธอจะหมดหนี้หมดเวรหมดกรรมกับเขาสักที... "แต่นี่จะสองอาทิตย์แล้วนะเหลือแค่รอบสุดท้าย ทำไมคุณถึงไม่ทำให้ฉันสักที" เรามีข้อตกลงกันเรื่องนี้ ก่อนนั้นเขายื่นข้อเสนอให้เธอมาเป็นนางบำเรอเพื่อแลกกับการปลดหนี้สองล้านเป็นเวลาสองปีแต่เธอคิดว่ามันนานเกินไปจึงยื่นข้อเสนอว่าให้เขามีอะไรกับเธอสามสิบครั้งเพื่อแลกกับหนี้ทั้งหมด นี่ก็ผ่านมาหกเดือนเหลือแค่รอบสุดท้ายเธอก็จะเป็นอิสระจากเขา... "ก็บอกว่าไม่มีอารมณ์ ผมทำงานอยู่เวรเช้าบ่ายมาเป็นอาทิตย์จะเอาแรงที่ไปทำให้" แค่เดินยังปวดเอว..จะเอาแรงที่ไหนไปโยก "เดี๋ยวครั้งนี้ฉันทำให้เอง..คุณแค่นอนเฉยๆ" เธอทำได้ทุกอย่าง ขอแค่ให้ครั้งสุดท้ายนี้สิ้นสุดลง..เธออยากเป็นอิสระ "เห็นไหมว่ามันไม่แข็ง" เขาแอ่นตัวโชว์ผ่านกางเกงบ๊อกเซอร์เนื้อผ้าบางว่ามันนอนนิ่งแค่ไหน "เอาไว้วันไหนมีอารมณ์เดี๋ยวเอา.." คนไม่มีอารมณ์จะให้เอายังไง..ยิ่งมาเร่งแบบนี้ยิ่งหด..หมายถึงหดหู่ "เดี๋ยวฉันช่วยบิ้วให้แป๊บเดียว เดี๋ยวคุณก็มีอารมณ์เองแหละ" ปกติเขาตื่นตัวง่ายจะตายแค่เดินผ่านยังมีอารมณ์แต่ทำไมครั้งสุดท้ายมันถึงได้ยากเย็นนัก แต่เธอรอเขาไม่ได้อีกแล้ว.. "แค่เห็นหน้าคุณตอนนี้ผมก็หมดอารมณ์พอเถอะ มีอารมณ์เมื่อไหร่ เดี๋ยวเอาเมื่อนั้นแหละ" ยิ่งทำแบบนี้มันยิ่งหดเข้ารูเดิม..เขาชอบเป็นนักล่ามักกว่าถูกล่า เห็นแล้วมันไม่มีอารมณ์จริงๆ จริงจริ๊งง "แต่ฉันรอคุณไม่ได้แล้วนะ คือ..ฉันต้องรีบไปจากที่นี่" ถ้าไม่รีบทำให้สำเร็จ เธอก็จะพลาดโอกาสสำคัญ "จะไปอยู่ที่ไหน มีที่ไปแล้วหรือไง" แค่เงินจ่ายหนี้ให้เขายังมีแล้วจะไปอยู่ที่ไหน... ในตอนนั้นภริตามีความเป็นต้องใช้เงินรักษาแม่และมีหนี้สินอื่นๆ ที่จำเป็นต้องจ่าย จึงขอยืมเงินจากเขาที่เป็นหมอเจ้าของไข้ แต่ตอนนี้แม่ของเธอท่านไปอยู่บนสวรรค์แล้ว "ฉันจะไปทำงานที่ต่างประเทศกับเพื่อน ถ้าพอมีเงินเก็บฉันจะแบ่งมาใช้หนี้ให้กับคุณ" เธอไม่คิดจะหนีหนี้ถ้ามีก็อยากจะหามาคืนไม่ได้อยากเป็นนางบำเรอไปจนตายหรอกและแม่เธอที่เสียไปท่านก็คงเสียใจที่เธอทำแบบนี้... "แล้วจะไปประเทศอะไร" เขาหันมองถามจริงจัง... "ยังไม่แน่ใจค่ะ" เธอไม่กล้าบอกเขาตรงๆว่าจะไปที่ไหน "ยังไม่แน่ใจแล้วจะไปกันยังไง ไปทำงานต่างประเทศไม่ใช่ไปเล่นขายของนะคุณ มันต้องมีการวางแผนไม่ใช่คิดจะไปก็ไป" มีหลายคนที่คิดว่าทุกอย่างจะง่ายไปหมดแต่ความจริงมันไม่ง่ายอย่างที่คิดหรอ... "ฉันกับเพื่อนวางแผนกันไว้บ้างแล้ว ก็รอให้คุณมีอะไรกับฉันครั้งสุดท้ายนั่นแหละ ว่าแต่คุณมีอารมณ์แล้วหรือยังคะ" ยิ้มมองตาใสแป๋ว ยังไม่ลืมที่จะถามเรื่องนี้.. "ยังไม่มี.." มาทำตาแป๋ว ยิ่งไม่มีอารมณ์ "แต่นี่จะสองอาทิตย์แล้วนะ ปกติไม่เคยเห็นคุณทนได้" เป็นเขาที่มีอารมณ์มากกว่าเธอเสียอีก พอเธอรีบไปกลับมาบอกว่าไม่มีอารมณ์เนี่ยนะ... "ช่วงนี้ผมทำงานหนักเลยเสื่อมสมรรถภาพ ยิ่งคุณเซ้าซี้อยากให้ผมทำมันก็ยิ่งหด เห็นไหมว่ามันไม่แข็งหรือต่อให้คุณแก้ผ้ามันก็ไม่แข็งหรอก" มีหลายครั้งที่เขามีอารมณ์แต่เมื่อเธอแสดงออกชัดเจนว่าอยากให้เขาทำมากๆ มันก็หด..หมดอารมณ์ในทันที ถ้ามีอารมณ์มันจะแข็งเองแบบไม่ต้องยั่ว..ไม่ต้องพูด "อย่างนั้นเหรอ.." ภริตาทำหน้าเศร้า แล้วเธอจะทำยังไงต่อไป ต่างประเทศก็อยากไปจะทำยังไงดี...