เมียบำเรอหมอคราม

แย่งกันทำแผลให้สาว

ใบหน้าหล่อหันมองภริตาก่อนจะยิ้มตาหยี..ดูไม่กลัวอะไร

"ก็แค่ลูกชายเจ้าของตลาด ส่วนผมลูกชายผบ.ตร.ครับ" ใบหน้าหล่อยิ้มกว้างคล้ายกับพูดเล่นแต่ดูท่าจะจริง

ฮะ!! ภริตาอ้าปากค้าง..ผบ.ตร.คือต้องยศใหญ่แค่ไหน แต่เธอคิดว่าต้องใหญ่มากแน่ๆ เขาถึงดูไม่กลัวอะไร..

"ผะ ผบ.ตร." ภริตาทวนคำ

"ใช่ครับ แต่ผมไม่เคยคิดจะใช้อำนาจของพ่อหรอก แต่ถ้ามันจำเป็นก็ต้องใช้"เขายิ้มหล่อ ก่อนจะเลี้ยวรถเข้าไปในซอยบ้านจัดสรร..

หมู่บ้านนี้ดูน่าอยู่ดีนะหรือว่าเขาจะซื้อไว้สักหลังดี เอาหลังข้างๆ บ้านเพื่อนนั่นแหละ อยู่ๆ ก็รู้สึกอยากอยู่ใกล้ๆเพื่อนขึ้นมา..

บ้านหมอครามจอดรถได้เพียงสองคันเขาจึงเลือกจอดข้างนอก..

หมอเป้งมาดื่มปาร์ตี้ที่บ้านหลังนี้หลายครั้งเรียกว่าเป็นสถานที่สังสรรค์ระบายความเครียดของหมอก็ได้ คืนนี้มีบอลยุโรปนัดสำคัญพวกเขาไม่เคยพลาดที่จะนัดสังสรรค์...

เข้ามาในบ้าน..

หมอเป้งช่วยหิ้วของเข้ามาในบ้านหลังใหญ่สองชั้น..ไม่ต้องเดาว่าคนซื้อบ้านที่นี่ได้ต้องรวยแค่ไหน บ้านแต่ละหลังราคาหลักสิบล้านก็ต้องรวยมากในระดับหนึ่งถึงจะซื้อได้...

หมอครามเดินออกมารับเพื่อนเพราะเห็นเพื่อนจอดรถหน้าบ้าน แต่ก็ตกใจที่เห็นภริตาเดินมาด้วย คล้ายกับว่ามาด้วยกัน...

"ทำไมมาพร้อมกัน? นั่งรถมาด้วยกันเหรอ" เจ้าของบ้านถามอย่างงงๆ ปนสงสัย มองไปที่ภริตาเธอก็เอาแต่ก้มหน้าก้มตาเหมือนทำผิดอะไรมา

"พอดีเกิดเรื่องกับน้องฟ้านิดหน่อย กูบังเอิญไปเจอน้องเขาที่ตลาดก็เลยพากลับมาด้วย"

"เกิดเรื่องอะไรขึ้น" หันไปถามภริตาแต่เธอก็เงียบไม่ตอบ..

"น้องฟ้าเจอคนบ้ามาหาเรื่อง แต่กูจัดการอัดมันไปแล้ว แล้วนี่มึงมียาทาแผลหรือเปล่าเอามาให้หน่อยนะ เดี๋ยวกูจะทำแผลให้น้องเขา.." เขาสังเกตเห็นว่าเธอมีแผลตรงข้อศอกกับหัวเข่าเล็กน้อย..เห็นแล้วสงสารเสียดายที่เขาอัดไอ้บ้านั่นน้อยไป

"อ้อเหรอ เอ่อๆ เดี๋ยวกูเข้าไปหยิบให้" แม้จะงงๆ แต่เขาก็เดินเข้าไปหยิบกล่องยาในห้อง

ส่วนหมอเป้งกับภริตาเดินถือของในมือเข้าไปเก็บในครัว

"เดี๋ยวฟ้าทำแผลเองก็ได้ค่ะ ขอบคุณหมอเป้งมากนะคะ ฟ้าไม่รู้จะขอบคุณยังไงเลยจริงๆ"

"ไม่ต้องขอบคุณผมหรอกครับ เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ผมคิดว่าคุณก็คงโดนมาไม่น้อย มันไม่ควรจะเกิดขึ้นกับใครอีก ผมคงต้องใช้อำนาจของพ่อจัดการไอ้ขยะนั่นแล้วสิ ไปทำแผลกันครับ" เขาคิดว่าเธอก็เจอมาหนักเหมือนกันถึงมีรอยที่ข้างแก้มและแผลที่ตัวมันทำกับเธอขนาดนี้เขาคงต้องจัดให้มันเข้าไปนอนในคุกสักหน่อย..

ภริตาถือของไปวางที่โต๊ะก่อนจะเดินตามชายหนุ่มไป...

ในระหว่างนั้นเพื่อนคนอื่นก็มาถึงกันพอดี หมอครามเจ้าของบ้านจึงเดินออกไปช่วยเพื่อนยกเครื่องดื่มหลังรถเข้ามาในบ้าน

ห้องรับแขกด้านใน..

ภริตานั่งอยู่โซฟายกข้อศอกขาวขึ้นให้หมอเป้งทำแผลให้...เธอบอกเขาแล้วว่าจะทำเองแต่เขาก็ไม่ยอมจะทำแผลให้เธอให้ได้

"แสบหน่อยนะครับ คุณทนได้หรือเปล่า" แผลไม่ใหญ่แต่ลึกคิดว่าคงโดนเหลี่ยมปูนหน้าตลาด

"ฟ้าทนได้ค่ะ" ภริตาก้มหน้ามองแผลตรงข้อศอกไม่กล้าเงยหน้ามองคนที่กำลังก้มทำแผลให้เธอ ทำไมเขาถึงได้ใจดีกับเธอขนาดนี้...

"ผมจะทำให้เบามือที่สุด สัญญาครับ" ในจังหวะที่เขาเงยหน้าขึ้นยิ้มเป็นจังหวะที่เธอเงยหน้าขึ้นพอดีทำให้ทั้งคู่มองสบตากันโดยไม่ตั้งใจแต่เพียงชั่วครู่ภริตารีบหลบตาเฉมองไปทางอื่น...

ใบหน้าหล่อยิ้มละมุนก่อนก้มทำแผลตรงข้อศอกให้เธออย่างตั้งใจ มือเขาเบามากจนเธอไม่รู้สึกเจ็บในตอนที่เขาติดพลาสเตอร์ที่แผลเธอก็แทบไม่รู้สึก..พลาสเตอร์รูปการ์ตูนญี่ปุ่นที่เขาเลือกทำให้แผลเธอดูน่ารัก

"เฮ้ยยย ไอ้เป้งนั่นมึงทำอะไรวะ!!" หมอดินหนุ่มหล่อหน้าตี๋เดินเข้ามาเจอก็ตกใจ คิดว่าตาฝาด นั่นมันไอ้หมอเป้งกับน้องฟ้านี่หว่า กำลังนั่งก้มๆ เงยๆ ทำอะไรกันตรงนั้น

"มึงมีตาไหม..ก็เห็นอยู่ว่ากูทำแผลให้น้องเขา" หมอเป้งไม่ได้สนใจเพื่อนที่เข้ามาใหม่ เขาตั้งใจติดพลาสเตอร์จนมั่นใจมามันจะไม่หลุด

"อ้าวเหรอ..น้องฟ้าเป็นอะไรครับ" หมอดินรีบวางกระเป๋าเดินเข้ามาดู "มาเดี๋ยวกูทำให้น้องเขาเอง" แล้วก็แย่งเพื่อนทำแผลให้สาว เอามือสะกิดให้เพื่อนหลบไปนั่งที่อื่น

"กูทำเอง อย่ามายุ่ง" หมอเป้งทำหน้าหงุดหงิดด่าเพื่อน..แต่มีหรืออีกคนจะยอมก็อยากทำให้เหมือนกัน

"มึงทำแรงเดี๋ยวน้องเขาเจ็บ ให้กูทำดีกว่า" สองหนุ่มเถียงกันราวกับภริตาไม่ได้นั่งอยู่ตรงนั้น

"อะเอ่อ หมอเป้งหมอดินคะ เดี๋ยวฟ้าทำเองก็ได้ค่ะ ไม่มีอะไรแล้ว"

ในจังหวะอึดอัด เจ้าของบ้านกับเพื่อนเคย์หนุ่มวิศวกรก็เดินเข้ามา ทั้งคู่หันมองไปที่โซฟารับแขก..ด้วยใบหน้าที่แตกต่างกันไป

"มึงสองตัวทำอะไร??" เสียงเข้มๆ ของเจ้าบ้านพูดขึ้น สายตาที่เขามองมาเหมือนมีพลังงานบางอย่าง...

"กูกำลังทำแผลให้น้องฟ้าอยู่ ไอ้ดินแม่งก็เข้ามาวุ่นวาย" หมอเป้งทำหน้าเหนื่อยใจ

"กูก็แค่อยากทำแผลให้น้องฟ้า แต่ไอ้เป้งไม่ให้กูทำ" มันทำได้ เขาแค่ขอทำบ้างและหน้าที่นั้นมันควรเป็นของเขาที่ได้ทำ

"เธอทำเองได้ใช่ไหมฟ้าใส..ขึ้นไปทำแผลบนห้องไป" เจ้าของบ้านใช้สายตามองบังคับให้เธอขึ้นไป...

ภริตาเงยหน้าขึ้นมองเขาก่อนจะก้มลงเก็บของลงกล่องยา..

"ฟ้าตัวขอตัวก่อนนะคะ" หยิบกล่องยาก่อนจะเดินผ่านทุกคนขึ้นชั้นสอง เธอนึกขอบคุณหมอครามที่เข้ามาถูกจังหวะที่เธอกำลังอึดอัด..เธอไม่อยากให้หมอเป้งกับหมอดินต้องมาทะเลาะกันเพราะเธอ แค่แผลเล็กๆเธอทำเองได้อยู่แล้ว ปกติก็ทำเองมาตลอด..

เมื่อภริตาไม่อยู่ทุกคนก็กลับมาอยู่ในโหมดปกติ หมอครามกดเปิดทีวีรอดูบอลนัดสำคัญแต่หมอเป้งกับหมอดินก็ยังทะเลาะกันไม่เลิก..

"เพราะมึงนั่นแหละ กูเลยอดทำแผลให้น้องฟ้า " หมอดินบ่นอุบอิบ หน้าที่นั้นควรเป็นเขาที่ได้ทำ เขาชอบเธอมาก่อนเขาจองเธอไว้แล้ว มันต้องเป็นหน้าที่ของเขาสิวะ

"เพราะมึงนั่นแหละไอ้ดิน กูกำลังทำแผลให้น้องเขาอยู่ดีๆ ป่านนี้ฟ้าจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้" เธอยังมีแผลที่เข่าและมุมปาก..เขาเป็นห่วงกลัวว่าเธอจะทำเองไม่ได้

"ก็เพราะมึงนั่นแหละ ที่ไม่ให้กูทำ"

"มึงนั่นแหละ" โยนกันไปโยนกันมา

"เพราะมึง..ไอ้เป้ง!!"

"มึงสองตัวหยุดเถียงกันสักทีได้ไหม กูจะดูบอล ไอ้เหี้ย" เคย์วิศวกรหนุ่มหันไปด่า เถียงกันไปมาไม่เลิก..ตกลงจะมาดูบอลหรือมาเจอสาวกันแน่วะ คิดว่าอย่างหลัง พวกมันแม่งจริงๆ ก็ว่าทำไมต้องเลือกมาดูบอลบ้านไอ้ครามทุกครั้ง ทั้งที่ทีวีที่ร้านเหล้าจอใหญ่ดูบอลสะใจกว่านี้เยอะ เขาเป็นแค่เสียงส่วนน้อยเพื่อนบอกมาดูที่นี่ก็ที่นี่..

"กูขึ้นไปตามฟ้าก่อนนะ" เจ้าของบ้านพูดขึ้น เขาจะขึ้นไปตามเธอลงมาทำกับแกล้ม ตอนนี้เริ่มหิวละ ดื่มเหล้าไปสองแก้วรู้สึกแสบท้อง...

"กูไปด้วย" หมอดินรีบลุกขึ้น

"ไปทำเหี้ยอะไร" ใบหน้าหล่อเจ้าของบ้านหันไปถามด้วยความสงสัย...

"อะเอ่อ ก็ไปดูว่าน้องฟ้าทำแผลเองได้หรือเปล่า"

"ไม่ต้อง..นั่งลงไปเลยมึง ฝากชงเหล้าให้กูด้วย" พูดจบก็เดินขึ้นชั้นสอง...

หน้าห้องนอน..

มือหนาเคาะประตูสองครั้งก่อนจะเปิดประตูเข้าไป...มองหาคนในห้องก็ไม่เจอ ได้ยินเสียงน้ำในห้องน้ำถึงรู้ว่าเธออยู่ข้างใน ร่างสูงนั่งลงบนเตียงรอให้เธอออกมา...

แกร็ก..

ภริตานุ่งผ้าเช็ดตัวเดินออกมา ตกใจคนที่นั่งหน้าบึ้งอยู่บนเตียง ดูท่าทางเขาจะอารมณ์ไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ว่าแต่เป็นอะไร...

"วันนี้ไปทำอะไรมาทำไมถึงมีแผลหรือเดินซุ่มซ่ามสะดุดฟุตบาท" เขามองสำรวจว่าเธอมีแผลตรงไหน ก็พบว่ามีที่เข่ากับศอกส่วนตรงใบหน้าช้ำๆ เขาไม่แน่ใจ