ฝ่ายอิงเยี่ยหลิงแทบสิ้นสติ ซึ่งอย่างที่ทราบ นางไม่ใช่คนร้ายกาจ แค่ต้องการให้ตัวเองอยู่รอดในจวนฯ จึงหาทางเล่นงานหยุนเมี่ยง จึงเข้ามาสืบว่าอีกฝ่ายมีลูกไม้อันใดหรือไม่ และยามนี้นางกลับพบเรื่องไม่คาดฝัน เมื่อแม่สามีเป็นพวกจิตใจอำมหิตเกินมนุษย์!
“เซียวฮูหยิน โปรดยั้งมือ เขาเป็นแค่เด็ก พวกท่านทำเช่นนั้น ถูกต้องแล้วหรือ”
จิวเจียกยี้หันมามองอิงเยี่ยหลิง พลางหัวเราะเสียงสูงอย่างน่าหมั่นไส้ “ใครทำอะไร ห๊า เป็นเจ้าต่างหากที่ผลักเขาตกน้ำ และสระแห่งนี้ นังโสเภณีเมืองกุย ก็เลี้ยงสัตว์พิษเอาไว้ ทั้งงู คางคก กิ้งก่าน้ำ!”
“ทะ ท่านกลับผิดเป็นถูก ซ้ำชั่วช้า โยนข้อกล่าวหาบัดซบให้ผู้อื่น เช่นนี้ยังกล้าทำหน้าที่นางสิงห์ของจวนเซียวได้อย่างไร”
จิวเจียกยี้เลือดขึ้นหน้า หญิงชนชั้นต่ำ บิดาขายแค่เต้าหู้ มีร้านเป็นเพิงเล็กๆ ริมทางเท้า ชื่อเต้าหู้คุณธรรม แล้วกล้าดีอย่างไร มาขึ้นเสียง และสบประมาทนาง
“เจ้าคงเป็นพว
