“กรี๊ด~” เสียงกรี๊ดดังมาก ดังสุดและฉันเองก็อยากกรี๊ดที่สุดแต่ยังก่อนด้าแกยังเข้าไปกรี๊ดในผับเหมือนที่เคยทำไม่ได้ไม่งั้นสองอาทิตย์ที่ลงทุนสะกดรอยตามเขาอย่างกับสต็อกเกอร์สิ้นค่าไปแน่นอน
I_Da : ข้างในเป็นยังไงบ้าง
Ploiwang : ชะนีไทยดาหน้าเข้าไปชนแก้วมากมาย
I_Da : 😡
Ploiwang : อดทนค่ะลูกสาวตอนนี้ขายังไม่ได้เป็นผัวเรา
I_Da : หวงงงงงงง
Ploiwang : ลำไย รอเวลาอยู่นั่นและ เติมหน้าเบา ๆ ล่ะอย่าเป็นละครลิง
I_Da : ค่า~
Ploiwang : เออแค่นี้ พิมพ์เยอะเดี๋ยวเป้าหมายคาดสายตา
I_Da : โอเคค่ะคุณแม่
Ploiwang : อย่าแรดมาก่อนนะยะ
I_Da : รู้แล้วน่า หล่อยก็ดูว่าพี่เพื่อนเขยให้ดีเถอะนังปล่อย อย่าอ้อยผู้จนเป้าหมายหลุดเรด้า
Ploiwang : ไม่ต้องบอกค่ะอีด้าเพราะตอนนี้อีปล่อยละสายตาไปจากว่าที่เพื่อนเขยไม่ได้อยู่แล้วค่ะ คนบ้าอะไรหล่อทะลุเพดาน หล่อกว่าใครในผับจนอีปล่อยจะจับทำผัวเองแล้วเนี่น
I_Da : พิมพ์ยาว
Ploiwang : ก็อยาก
I_Da : 😡😡😡
Ploiwang : ไม่ต้องโกรธหรอกลูกสาว คุณแม่ไม่แย่งหลอกค่ะ ชะนีหิวขนาดนี้คุณแม่สงสาร
อีปล่อยนะอีปล่อยกวนจริง ๆ เลย
ฉันวางโทรศัพท์ไว้ข้างตัวแล้วก็นั่งส่องกระจกดูความเรียบร้อยของตัวเองอยู่ในรถอีกครั้ง ครั้งแล้วครั้งเล่าจนถึงร้อยรอบรึยังก็ไม่รู้
Ploiwang : มาได้แล้วค่ะลูกสาว
I_Da : เยส!!!
สักที! นั่งเติมหน้าอยู่ในรถจนเครื่องสำอางจะหมดอยู่แล้วกว่าจะให้ไป
ฉันเดินเข้าไปในผับตอนที่เหลือเวลาอีกครึ่งชั่วโมงผับก็จะปิด แต่นี่แหละดีเพราะสิ่งเร้าน้อยดีไม่งั้นไอด้าได้อยากโยกไปกับจังหวะเสียงเพลงจนลืมผู้ชายแน่
“เตกีล่าค่ะ”
“ครับ” ฉันสั่งเสร็จบาร์เทนเดอร์ก็ชงเหล้าให้ส่วนฉันก็นั่งมองซ้ายมองขวาประหนึ่งว่าไม่รู้เลยว่าคนที่นั่งข้าง ๆ คือใคร
“อ่าส์!”
“ชนแก้วหน่อยดีไหมคะ”
“หืม? กับผม”
“กับคุณน่ะสิคะ”
“หึ ๆๆ ยินดีครับ” เขายิ้มแล้วก็ยกแก้วขึ้นชนเบา ๆ ระหว่างที่ยกแก้วขึ้นกระดกก็จ้องมองสบสายตากับ...ชะนีที่ไหนก็ไม่รู้!
อียัยนี่จะมาชุบมือเปิดทั้งที่ฉันนั่งสวยอยู่ข้างเขานี่นะ! อีตาฝรั่งนี่ก็อีกคนทำไมหันไปชนแก้วกับผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้ทั้งที่คนสวยอย่างไอด้านั่งหัวโด่อยู่ตรงนี้ ทำแบบนี้ได้ยังไง!
ถึงยัยนั่นจะนมทะลักกว่าฉันแต่ฉันก็มีนะไม่คิดจะหันมามองบ้างเหรอ!
“แองจี้ค่ะ”
“วิลเลียมครับ” เหอะ! แองจี้แล้วไงเดี๋ยวได้เจอแองเจิ้ลตกสวรรค์จนสมองกระทบกระเทือนหาความดีไม่แล้วจะรู้สึก!
“มาคนเดียวเหรอคะ”
“ผมว่าคุณรู้นะ” แหม~ ผู้ชายนี่ก็ไม่เบาเลยนะคะ
“ฮ่า ๆๆ เขินจังเลยค่ะ แต่ก็จริงแองจี้มองตั้งนานถึงมั่นใจว่าผู้ชายที่ฮอตอย่างคุณมาคนเดียวถึงกล้ามาทัก”
“หึ ๆๆ แล้วคุณล่ะ มาคนเดียวรึเปล่า”
“มากับเพื่อนค่ะ”
“แล้ว...กลับพร้อมเพื่อนไหม”
“...” โกรธมากให้ตายเหอะ อีตาพี่วิลไม่ซื้อกินแต่มาหากินอะไรแบบนี้เหรอ ทำแบบนี้ได้ยังไงทำไมเจ้าชู้แบบนี้
“ก็อยู่ที่ว่านอกจากเพื่อนแล้วจะมีคนอื่นที่ดูแลแองจี้ได้รึเปล่า”
“อ่าส์~ บอกตามผมไม่ถนัดเรื่องเทคแคร์ใครซะด้วยสิ” หือ~ นี่อย่าบอกนะว่าพี่วิลของด้าแค่แกล้งพูดให้ความหวังแล้วสุดท้ายก็จะปฏิเสธชะนีน้อย ๆ ที่นมใหญ ๆ คนนี้จนหน้าแก
เยี่ยมค่ะที่รัก ทำไปเลยด้าสนับสนุน >///<
“ไม่เป็นไรค่ะ แองจี้ไม่ใช่ผู้หญิงปะเภทชอบให้ใครมาเทคแคร์อยู่แล้ว แองจี้ชอบแบบแฟร์ ๆ มากกว่า” โอย~ ยัยชะนีน้อยพี่เขาแค่แกล้งให้หล่อนมีความหวังเล่นแล้วอีกสักพักเขาก็จะแหกหน้าหล่อน!
“หึ ๆๆ ถ้างั้นก็ดีครับ เพราะผมเทคแคร์ใครไม่เป็นแต่ถ้าให้ไปส่งผมยินดี”
...อะไรนะ?
What!!!
ฉันอุตส่าห์คิดไปไกลว่าเขาจะพูดเพื่อปฏฏิเสธตุ่ดท้ายพี่วิลเลียมคนนี้ก็ดันใจร่านไปส่งผู้หญิงง่าย ๆ แบบนี้น่ะเหรอ!
“ไม่ได้หลอกให้ดีใจใช่ไหมคะ”
“ผมเอารถมา ไม่หลอกหรอก”
“ฮ่า ๆๆ โอเคค่ะ ถ้างั้นแองจี้ไปลาเพื่อนก่อนดีกว่า ผับใกล้ปิดแล้วเดี๋ยวคนไปออน้าผับ มันวุ่นวาย...เสียเวลา” อ่อยเก่ง นี่หล่อนไปเรียนการอ่อยผู้ชายมาจากที่ไหนกันยะ!
ฉันนั่งอยู่ข้างเขา ผับเปิดเพลเสียงดังก็จริงแต่สองคนนั้นก็ตะโกนคุยกันทำให้ฉันได้ยินทุกอย่าง
จบ!
จบ จบ จบ!
อุตส่าห์จะให้เลื่อนขั้นจากผัวมโนเป็นผัวตัวจริงแต่ดูท่าทางอีตาพี่วิลนี่จะกินไม่เลือก ต่อให้ไม่อยากเลือกฉนก็ต้องเลือกแล้วล่ะถ้าไม่อยากช้ำใจหรือติดโรคร้ายตายไปจากโลกนี้
I_Da : ถอยทัพ!
Ploiwang : อะไรนะ
I_Da : ถอย เจอกันหน้าผับตอนนี้!
Ploiwang : อะไรของหล่อนอีด้า
I_Da : now!!!
ฉันส่งข้อความบอกอีปล่อยเสร็จก็ลุกเดินออกมา ตอนลุกก็เดินกระแทกไหล่เขาไปหนึ่งทีด้วยความหมั่นไส้แต่ถามว่าเขาสนใจไหม ไม่หรอก!
“อีด้า~ เกิดอะไรขึ้นคะลูกสาว”
“ร่าน!”
“เอ้าชะนี ฉันถามดี ๆ หล่อนมาด่าฉันทำไมยะ ฉันช่วยหล่อนทั้งคืนยังไม่ได้ไปร่านใส่ผู้คนไหนเลยนะ”
“ไม่ใช่แกแต่ฉันหมายถึงตานั่น ไอ้พี่วิลนั่นต่างหากโคตรร่านเลย!”
“ยังไง” คราวนี้อีปล่อยดูเหมือนจะเข้าใจแล้วมันก็เลยรีบขยับมาใกล้แล้วถามฉันด้วยความอยากรู้ทันที
“ชะนีนมโตมาชนแก้ว คุยกันไม่กี่คำตกลงจะกลับด้วยกัน”
“เอ้า! แสดงว่าชะนีน้อยของคุณแม่ที่นั่งอ่อยอยู่ข้าง ๆ อดกินเหรอคะลูกสาว”
“อือ” ฉันพยักหน้ารับด้วยความเซ็ง
“เฮ้อ! จะเอายังต่อล่ะยะ”
“พอ จบ ไม่เอาแล้วร่านเกินไป เข้าใจนะว่าเพลย์บอยแต่นึกว่าจะกินกับคนที่รู้จักบ้างแล้ว แต่นี่อะไรก็ไม่รู้”
“สมัยนี้ใคร ๆ ก็ทำหล่อนก็รู้นังด้า”
“อือรู้ แต๋ฉันก็ไม่กล้าเสี่ยงหรอก พอดีกว่าปล่อย ปล่อย ๆ พี่เขาไปแล้วฉันก็หาไม่ดีกว่า”
“ไม่เศร้านะ”
“เศร้าสิ โคตรเศร้าเลยเพราะรู้ว่าเขากำลังจะไปกินตับกับผู้หญิงคนอื่น ถึงไม่สวยเท่าฉันแต่นมใหญ่กว่าฉันะอีปล่อย”
“โถ ๆๆ ลูกสาวคุณแม่ ถ้างั้นไม่เป็นไร ปล่อยเขาไปสมสู่กันแล้วหล่อนไปสนุกให้มันลืมผัวมโนไปเลยดีไหม แต่ไปร้านอื่นนะที่นี่จะปิดแล้ว เดี๋ยวฉันขับนำแล้วหล่อนขับตาม”
“อือก็ต้องแบบนั้นแหละคุณแม่ คิดซะว่าวาสนาพี่เขาไม่ถึงซิงของด้า” ฉันพยักหน้ารับด้วยความเซ็งก่อนจะเดินไปที่รถ
“เอออีด้า”
“ว่า”
“เดี๋ยวไปเข้าห้องน้ำก่อน ปวดฉี่ รอที่รถนะยะอย่าเพิ่งไปก่อนล่ะ”
“โอเค” ฉันพยักหน้าตกลงอีปล่อยก็กลับเข้าไปในผับส่วนฉันก็เดินช้า ๆ ไปที่รถพร้อมกับปล่อยตัวปล่อยใจไปกับความคิด
“กูว่าแล้ว! ตอแหลกูว่าจะมางานวันเกิดเพื่อนสุดท้ายมาแรดกับผู้ชาย ล่อของนอกเลยนะมึงอีจี้!” จะขึ้นรถอยู่แล้วเชียวแต่เสียงคนด่ากันก็ดังเข้าหะก่อนเลยต้องหันไปดู
“บอย!”
“ไง! มึงจำผัวตัวเองได้ด้วยเหรอ!”
“ผัว? นี่เธอมีสามีแล้วเหรอ”
“เอ่อ...บอย ไม่ใช่อย่างที่คิดนะ นี่ผู้ชายอีแหม่มมันให้แองจี้พาออกมารอมันน่ะ”
“อย่ามาตอแหลกู! มึงมองหน้ากูทำไมไอ้ฝรั่ง!”
“คุยกับผู้หญิงดี ๆ สิวะ” เขาเองก็ใช่ย่อยนะคะ ดูท่าทางเมาแล้วเอาเรื่องน่าดู
“มึงกล้าสอนกูเหรอ มึงกล้าสอนกูทั้งที่มึงกำลังจะไปเอากับเมียกูนี่นะ! สัสเอ้ย! กูจะฆ่าพวกมึงสองตัวคืนนี้แหละ!”
“มึงคิดว่ามึงทำร้ายคนอื่นได้ฝ่ายเดียวรึไงวะไอ้ลูกหมา”
“มึงเก่งเหรอไอ้ฝรั่ง! ได้! มึงเจอกู!”
“ยะ อย่านะคะ!” ฉันว่าจะแค่มองดูเขากับผู้หญิงคนนั้นแล้วก็ผัวของนางทะเลาะกันแล้วนะแต่พอเห็นอีกฝ่ายมีมีดด้วยฉันก็ทนดูไม่ได้อีกต่อไป ฉันร้องแล้วก็รีบวิ่งทั้งที่ใส่รองเท้าส้นสูงไปหาเขา
“คนนอกอย่ามายุ่ง!”
“มะ ไม่ใช่คนนอกค่ะพี่ คนนี้ผัวหนูค่ะพี่” ฉันวิ่งไปยืนข้างเขาและแน่นอนว่าข้างหน้าฉันมีคนถือมีดท่าทางเอาเรื่องอยู่ไม่ไกล ไม่ถึงหนึ่งเมตรเลยด้วยซ้ำ
“ฮะ!”
“ฮะอะไร! เงียบ ๆ เลยนะ! กล้าหนีเที่ยวแล้วมาทำงงจำเมียไม่ได้เหรอไอ้ฝรั่ง!” เพราะเขาอุทานออกมาด้วยความตกใจกับคำพูดฉันเลยทำให้ฉันต้องด่ากลบเกลื่อน ทั้งที่ไม่รู้เลยว่ามันจะเนียนรึเปล่า
“เธอเป็นเมียมัน?”
“ค่ะพี่ หนูเป็นเมียเขาแล้วเขาก็เป็นผัวหนู” ถึงจะเป็นแค่ผัวมโนก็ตามเถอะ!
“แล้วทำไมหน้าไอ้ห่านี่เหมือนงงที่เธอบอกว่าเป็นเมียมัน”
“ก็...เขาก็แบบนี้ล่ะค่ะ เวลาอยู่ข้างนอกชอบทำเป็นไม่รู้จักเมีย แต่หนูเป็นเมียเขาจริง ๆ นะคะพี่”
“ดี! ถ้างั้นก็ถอยออกมาเพราะฉันจะจัดการผัวเธอแทนเธอเอง เธอรู้ไหมว่าผัวเธอกำลังจะเป็นชู้กับเมียฉัน!”
“เอ่อ...เดี๋ยวหนูจัดการเองค่ะพี่ พี่...พี่พาเมียพี่กลับบ้านดีกว่านะคะ อากาศหนาวเดี๋ยวปอดบวมนะคะ” โอ้ย! อีด้า~ กลัวจนพูดบ้าอะไรออกไปก็ไม่รู้เดี๋ยวไอ้มือมีดตรงหน้าก็หาว่าไปกวนตีนมันหรอก!
“อะไรของเธอวะพูดจาไร้สาระ ถอย! ฉันไม่สนว่าเธอจะเป็นเมียมันหรือเมียหมาที่ไหน ฉันสนแค่ไอ้ฝรั่งนี่มันจะไปนอนกับเมียฉันแล้วฉันก็จะฆ่ามัน!”
“แต่พี่จะติดคุกนะคะ”
“กูไม่สน! ถอย! เฮ้ย! มึงไม่อายเหรอวะให้ผู้หญิงมาบังหน้า หน้าตัวเมียว่ะ กูว่า...ยัยนี่น่าจะเป็นผัวแล้วให้มึงเป็นเมียมากกว่านะมึงว่าไหม”
“มึงว่ายังไงนะ?” จากที่ยืนเมาเงียบ ๆ ทำหน้ากวนส้นตีนอยู่นานเขาก็เอยขึ้นด้วยท่าทางเอาเรื่อง
“กูบอกให้มึงไปเป็นเมียยัยนี่ไง...ไอ้หน้าตัวเมีย หลบใต้กระโปรงผู้...”
ผัวะ!
“หน้าตัวเมียเหรอ? มึงด่ากูว่าหน้าตัวเมียเหรอไอ้ลูกหมา!”
ผัวะ!
เขาต่อยผู้ชายคนนั้นจนล้มทั้งที่ผู้ชายคนนั้นยังถือมีดอยู่แล้วยังตามไปเตะที่มือจนมีดกระเด็น แค่เตะไม่พอเขายังกระทืบลงไปที่มือของผู้ชายคนนั้นอีก
ตุบ! ตุบ ตุบ ตุบ!
“อั๊ก! อ๊าส์!”
“กรี๊ด~ พอแล้วอย่าทำพี่บอย ฮื่อ ๆๆ” ยัยชะนีนมโตพอเห็นผัวตัวเองโดนตีนว่าที่ชายชู้ก็เริ่มทนไม่ไหวร้องไห้โวยวายให้เขาหยุดใหญ่เลย
เหอะ! ทีอย่างนี้ล่ะทำเป็นห่วงผัว ทีตอนจะไปสนุกกับผู้ชายคนอื่นทำไมไม่ห่วงความรู้สึกผัวตัวเองบ้างยะ!
“พอแล้ว นี่! บอกให้พอไง” ฉันกลัวนายบอยอะไรนี่ตายคาตีนเขาเลยช่วยห้ามอีกแรง
“ปล่อย!” เขาสะบัดมือฉันออกจนฉันเซแล้วหยุดกระทืบแต่ก้มลงไปง้างมือต่อยหน้านายบอยแทน
“พอแล้ว! บอกให้หยุดไงเดี๋ยวเขาก็ตายหรอก!”
“เฮ้ย! นั่นไอ้บอยนี่หว่า ไอ้บอยกำลังมีเรื่องโว้ยพวกเรา!” ไม่รู้ว่าชาติที่แล้วคนอย่างไอด้าทำบุญด้วยลำโพงมารึเปล่าชาตินี้ถึงได้หูดีตาดีจนทำให้ห้ามผู้ชายอยู่แล้วยังได้ยินเสียงตะโกนดังมาจากไกล ๆ พอหันไปก็เห็นผู้ชายท่าทางเหมือนกุ๊ยกับนักเลงผสมพันธ์กันกำลังตะโกนเรียกพวกที่ยืนอยู่แถวนั้นประมาณ...ยี่สิบคน!
แน่นอนว่าตอนนี้ผู้ชยาประมาณยี่สิบคนกำลังมองมาและอีกไม่นานก็คงเดินมาตรงจุดนี้แน่!
“กรี๊ด!!! พอแล้วไม่ต้องระทืบแล้ว!” ฉันกรี๊ดด้วยความตกใจแล้วรีบพุ่งไปกระชากมือเขาที่กำลังง้างหมัดเตรียมซัดไอ้บอยอะไรนี่ที่น่วมจนเละเป็นโจ๊กต่อ
“ปล่อย!” เขาหันมาตะคอกแล้วทำท่าจะสะบัดมือฉันออกแต่คราวนี้ฉันกอดแขนเขาแน่น แน่นจนแทบจะเอานมหนีบแขนเขาเอาไว้ หมายถึงถ้านมฉันใหญ่เหมือนยัยชะนีข้าง ๆ นะฉันคงหนีบไปนานแล้ว!
“บอกให้ปล่อยไงวะ! ปล่อยแล้วก็ไปไกล ๆ อย่ามายุ่งกับฉันยัยแม่เล้า!” อะไรนะ? นี่เขาจำฉันได้เหรอ! แต่หยุดก่อนไอด้าอย่าเพิ่งคิดอะไรเอาชีวิตตัวเองกับเขาให้แคล้วคลาดปลอดภัยจากภัยอันตรายทั้งปวงให้ได้ก่อน!
“ไม่! พอแล้ว หยุดเลย! หมาหมู่กำลังมาแหกตาดูบ้างสิวะไอ้ฝรั่ง!”
“อะไรนะ?”
“พวกของนายนี่กำลังมาดูซะ!” ฉันตะคอกใส่หน้าแล้วชี้ไปที่ผู้ชายประมาณยี่สิบคนที่กำลังตรงมาทางนี้
“...ฉิบหาย”
“เออสิ! ฉิบหายแน่ถ้าไม่รีบไป!” ฉันตะคอกใส่เขาอีกครั้งในขณะที่เขากำลังมองกลุ่มคนพวกนั้นเหมือนคนที่กำลังตกใจจนทำอะไรไม่ถูก
หมับ!
“รีบมาสิวะ! จะมัวแต่มองให้ไอ้พวกนั้นมากระทืบตายรึไง!” ฉันรีบกระชากคอเสื้อเขาพร้อมกับตะโกนใส่ทำให้เขาได้สติแล้วรีบลุกตามแรงลากของฉัน แต่พอลุกคนพวกนั้นก็ตะโกนขึ้นมา
“เฮ้ย! มันกำลังจะหนีรีบตามไปเร็ว!”
“เฮ้ย! ทำเพื่อนกูแล้วจะหนีเหรอ! มึงไม่ตายดีแน่!”
“กรี๊ด!!!!!”