You are my dream รักสุดท้ายของหัวใจ

พั่บ! พั่บ พั่บ พั่บ! “อ๊ะ! อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ! อร้าย~ / อ๊าส์~” “อืม~” คนที่อยู่ข้างบนร่างฉันฟุบหน้าลงมาที่ซอกคอ เสียงหายใจถี่รัวของเขารินรดอยู่ที่ผิวจนสะท้านไปทั้งตัวก่อนที่เขาจะค่อย ๆ ผละออกไปพร้อมกับบางอย่างที่หลุดออกไปจากร่างกาฉันเช่นกัน “พี่ไปอาบน้ำนะ” “อื้อ” “พักผ่อนเถอะ พี่คงกลับเลย” เขาลูบหัวฉันเบา ๆ แค่ครั้งเดียวพร้อมรอยยิ้มจากนั้นก็ลุกจากเตียงไปห้องน้ำด้วยสภาพเปลือยเปล่าโดยที่มีสายตาของฉันคอยมองตามไม่ละสายตา เราสองคนเจอกันเกือบทุกวันแต่เชื่อไหมว่าเรา...ไม่เคยนอนกอดกันเลย แต่จะเอาอะไรล่ะกับความสัมพันธ์ของคู่นอนที่คนหนึ่งรู้สึกแต่อีกคนแค่สนุก ความสัมพันธ์ที่ฉันไม่เคยต้องการแต่สุดท้ายดันยอมรับมันด้วยความเต็มใจขอแค่ได้มีโอกาสได้อยู่ใกล้เขา ความสัมพันธ์ที่เกิดจากการยอมรับของผู้หญิงบ้า ๆ โง่ ๆ คนหนึ่งหนึ่ง ที่จุดเริ่มต้นมันมาจาก... - หลายเดือนก่อน - “โอเคนัตตี้พี่ฝากดูเด็ก ๆ ด้วยนะจ้ะ...จ้า บาย~” ติ๊ด! โอเคค่ะไอด้าได้เวลาสนุกแล้วสิ! “ฮายไอด้าลูกสาวคุณแม่~” “ฮายค่ะคุณแม่~” ฉันเดินเข้าไปทักทายอีปล่อยวางเพื่อนสาวร่างยักษ์ที่โบกมือเรียกฉันอย่างกับนางงามจักรวาลตั้งแต่ก้าวเท้าซ้ายเข้ามาในผับ “กว่าจะเอาสารรูปน่าเกลียดของหล่อนมาหาฉันได้นะยะ” “ก็เพื่อนงานยุ่งนี่จ้ะ” “เหรอ ฉันนึกว่าควงเด็กในสังกัดอยู่เลยไม่ว่างมาหาเพื่อน” “เอ้า! คุณแม่รู้ด้วยเหรอคะ ฮ่า ๆๆ เขินจัง” “ตอแหล~ แล้วเป็นยังไงน้องไกด์ฉัน” “น่าร้าก~” “ดี ๆ อีด้า” “ก็น่ารักไงจะให้บอกว่ายังไง” “ยังไม่ฟาด?” “ฟาดอะไรเพื่อนยังซิง” “เหอะ! บอกให้ฟาดทำไมไม่ฟาดจะเก็บซิงไว้เพื่ออะไรเด็กมันอ่อยอยู่ทุกวัน” อีปล่อยวางเบะปากใส่ฉันก็เลยได้แค่หัวเราะขำ “หัวเราะทำไมยะ” “เปล่า หัวเราะกะเทยแก่เฉย ๆ” “อีด้าฉันอายุเท่าหล่อน ถ้าฉันกะเทยแก่หล่อนก็ชะนีงอม” “งอมอะไรนมเด้งขนาดนี้” ฉันพูดพร้อมกับแอ่นหน้าอกแล้วส่ายเบา ๆ เพื่อหยอกล้อมันเล่น “อีผี!” “ฮ่า ๆๆ ไม่เอาไม่พูดถึงเด็กในสังกัด วันนี้เพื่อนมาเที่ยวอย่าพูดถึงเด็กในสังกัดเดี๋ยวเผลอคิดเรื่องงาน” ถึงแม้น้องไกด์ที่อีปล่อยพูดถึงจะงานดีมากก็ตามแต่เพราะไกด์เป็นเด็กในสังกัดทำให้ฉันรู้สึกเหมือนมีงานตามมาหลอนใจยังไงก็ไม่รู้เพราะฉะนั้นอย่าเพิ่งพูดถึงเลยดีกว่า “จ้า~ อย่าให้เห็นว่าสุดท้ายกินเด็กในสังกัดจนต้องหอบหิ้วไปทุกที่นะยะ” “ไม่จ้ะปล่อยวาง เพื่อนชอบฝรั่งหุ่นล่ำ ๆ ค่ะ” “ถ้างั้นก็หาผัวฝรั่งให้ชมเป็นขวัญตาหน่อยนะคะ” “ยังก่อนค่ะเพื่อน ของดีย่อมมาในเวลาที่เหมาะสมค่ะ อิอิ” ฉันยิ้มให้มันพร้อมกับขยิบตาแล้วยกเครื่องดื่มขึ้นกระดก วอร์มตั้งแต่ต้นให้เครื่องร้อนจะได้เต้นได้ทั้งคืน อิอิ “อีด้า~” “อะไรค้าอีปล่อย~” ยังไม่ได้เมาแต่พูดยังไงก็ได้ให้ดูเมา อยู่กันสองคนแต่สนุกเหมือนมาเป็นแก๊งคือไอด้ากับปล่อยวาง~ “ผู้ชายมองหล่อน” “โต๊ะไหนกี่นาฬิกาคุณแม่” “โต๊ะขวาเก้านาฬิกา โอปป้ามากลูกสาว~” “จบ” พอได้ยินว่าโอปป้าฉันก็พูดแค่นั้นแล้วหยิบเครื่องดื่มมาจิบก่อนจะเต้นต่อทันทีโดยที่ไม่หันไปมองด้วยซ้ำ “เอ้าอีนี่!” “ฝรั่งจ้ะกะเทย สเป็คไอด้าต้องตาน้ำข้าวกับหุ่นล่ำ ๆ เท่านั้น” “แบบแฟนเก่าพี่ริสพี่สาวแกน่ะเหรอจ้ะอีด้า~” “...” ฉันนิ่งเพราะโดนจี้ใจดำ โดนจี้ให้แซดเพราะฉันเคยบ้าไปแอบชอบพี่วิลหรือพี่วิลเลียมแฟนเก่าของพี่ไอริสพี่สาวที่ไม่ใช่พี่แท้ ๆ แค่ชื่อคล้ายกันแต่รักกันเหมือนพี่น้องจริง ๆ ฉันโมโหตัวเองมากเพราะฉันไปแอบชอบคนที่ฉันไม่สมควรไปรู้สึกอะไรแถมยังไม่เคยเจอตัวจริงเลยสักครั้ง เคยเห็นเขาแค่ในไอจีกับตอนที่เขาอยู่กับพี่ไอริสแล้วเราบังเอิญวีดีโอคอลคุยกันเท่านั้น แล้วฉันก็บ้าไปแอบชอบเขาซะได้ มันน่าโมโหตัวเองที่กล้าคิดอะไรน่าเกลียดแบบนั้นจริง ๆ “โอ๋ ๆ ลูกสาวคุณแม่ ไม่เป็นอะไรนะคะ” “ไม่ได้เป็นอะไรหรอกแค่เศร้านิดหน่อย” แค่ชอบค่ะ อันที่จริงเรียกว่าแค่เคยแอบชอบด้วยซ้ำเพราะตอนนี้ฉฉันไม่ค่อยคิดถึงพี่เขาแล้ว คิดแล้วเอาแต่ส่องไอจีก็ไม่ไหวกว่าจะพาตัวเองออกมาจากหน้าหล่อ ๆ กับหุ่นล่ำ ๆ ของเขาได้โคตรลำบากเลย มันลำบากมากและฉันจะไม่พาตัวเองไปอยู่ในวังวลกล้ามล่ำ ๆ ที่โคตรน่ากินแต่กินไม่ได้ของพี่วิลอีกต่อไป! ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดด ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดด “อีด้า~” “ว่า~” ฉันขานรับเสียงอีปล่อยที่ตะโกนเรียกฉันจนลั่นผับแต่ก็ยังแข่งกับเสียงดนตรีในผับไม่ได้อยู่ดี “โทรศัทพ์~” “ฮะ~” “โทรศัพท์!” มันตะโกนข้างหูคราวนี้ถึงได้รู้ว่าโทรศัพท์ตัวเองมีคนโทรเข้า ...นัตตี้ “เฮ้อ!” แค่เห็นเบอร์โทรเข้ามาฉันก็ถอนหายใจล่วงหน้า เพราะฉันสั่งเสียกับนัตตี้ไว้แล้วว่าถ้างานเรียบร้อยให้กลับบ้านนอนแต่ถ้ามีปัญหาให้โทรหาฉันทันที บอกตรง ๆ นะคะว่าด้าอยากจะร้องไห้ ด้ารับรู้ได้ถึงลางร้าย T_T “เดี๋ยวมานะอีปล่อย” “ฉันไปด้วยคนเมาเยอะ” “โอเค” ฉันบอกมันแล้วเดินออกไปรับโทรศัพท์หน้าร้าน สายโทรศัพท์ตัดไปแล้วแต่ก็ยังดังติดต่อมาได้อีกเห็นแบบนี้ก็รู้แล้วว่ามีเรื่องแน่นอนไม่ต้องเป็นห่วง ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดด ติ๊ด! “ว่าไงนัตตี้” (พี่ด้าขาเกิดเรื่องแล้วค่ะ) รู้ พี่รู้ เฮ้อ! แค่โทรมาก็รู้แล้วแต่พอได้ยินน้ำเสียงที่ร้อนรนก็ยิ่งรู้ชัดเจนมากกว่าเดิม “เกิดอะไรขึ้นนัตตี้” (นังบิวตี้ค่ะ นังบิวตี้มันแอบหนีไปขายหลีให้ฝรั่งอีกแล้วค่ะพี่ด้าขา~) - เวลาต่อมา - โมโห! ไม่เคยได้เที่ยวจนผับปิดเลยสักครั้งให้ตายเถอะ! แค่นัตตี้พูดจบขาฉันก็แทบจะพาร่างกายไปให้ถึงรถแล้วมันก็เป็นแบบนั้นจริง ๆ ผ่านมายี่สิบนาทีรถฉันก็เลี้ยวเข้าโรงแรมที่เกิดเหตุเรียบร้อยแล้ว! เอี๊ยด!!! “นัตตี้!” ลงจากรถฉันก็ตะโกนเรียกแน็ตตี้ไม่สนใจใครหน้าไหนทั้งนั้น โมโห! กำลังเที่ยวสนุกแต่สุดท้ายดันไม่ได้เที่ยวให้สุดทั้งคืน! แล้วนัตตี้มันไปไหนเนี่ยทำไมมันหายหัว! ก็บอกว่าเจอกันหน้าโรงแรมแต่ทำไมไม่เจอ! ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดด ...นัตตี้ บ่นถึงก็โทรมาเลย ยังดีที่รีบโผล่มาก่อนที่จะโมโหไปมากกว่านี้ถึงจะเป็นแค่การโทรเข้ามาก็ตามเถอะ ติ๊ด! “อยู่ไหนพี่มาถึงแล้ว หลบไปขี้หรือหลบไปส่องผู้ชายรีบ ๆ มาหน้าโรงแรมตอนนี้เลย” (เอ่อ พี่ด้าขา”)ทำไมเสียงอ่อย? “ว่า” อย่าบอกนะว่า... (ผัวมารับแล้วคะ) “อีนัต!” (ฮือ~ พี่ด้าขาอย่าด่าตี้เลยนะ วันนี้วันเกิดผัวยังไม่ได้อยู่ด้วยกันเลยค่ะ นี่ก็ผ่านวันเกิดผัวมาสองชั่วโมงกว่าแล้วยังไม่ได้นั่งเทียน เอ๊ย! ยังไม่ได้เปาเทียนด้วยกันเลยค่ะพี่ด้าขา) “โอ้ย! ให้มันได้อย่างนี้สิแต่ละคน คนหนึ่งก็ขายหลีอีกคนก็ติดผัว!” ได้แค่วีนนั่นล่ะ ไม่กล้าด่ามากหรอกเพราะวันนี้ใช้งานนัตตี้มันเยอะมากไปแล้ว ทั้งที่เป็นวันเกิดผัวแท้ ๆ ก็ยังอาสาดูงานแทนฉันไม่มีอิดออด (พี่ด้าขาตี้ขอโทษนะคะ) “เออ ๆ ช่างมันเถอะ ว่าแต่มันอยู่ห้องไหนรู้ไหม” (ห้อง 3001 ค่ะพี่ด้า) โอเคก็ยังถือว่าดีที่หนีกลับก่อนแต่จัดการหาข้อมูลไว้ให้ฉัน “โอเค ถ้างั้นพี่ไปทำธุระให้มันจบ ๆ ไปก่อน” (พี่ด้ากล้าบุกไปคนเดียวเหรอคะ) “เหอะ! กล้าถามนะคะ อยากจับให้ได้คาหนังคาเขาก็ต้องกล้าสิยะ ไม่กล้าจะให้ทำยังไงในมชเมื่อตุ๊ดบางคนหนีไปกับผัวแล้ว” (แหะ ๆ ตี้ขอโทษค่ะพี่ด้า) “ช่างมันเถอะ แค่นี้นะพี่ไปก่อน วันนี้แหละจะจัดการมันให้จบ ๆ ไปสักที!” ติ๊ด! ฉันไม่ได้รอให้นัตตี้พูดหรืออวยพรให้โชคดีมีชัยอะไรทั้งนั้นเพราะฉันมีจุดมุ่งหมายที่จะทำ หลายครั้งแล้วที่เด็กในสังกัดอย่างบิวตี้ คนที่กำลังมีชื่อเสียงมากแอบมารับงานนอกแถมยังเอาชื่อโมเดลลิ่งของฉันไปอ้างจนฉันแทบจะกล้าเป็นมาม่าซังอยู่แล้ว กล้าเอาชื่อเสียงฉันกับโมเดลลิ่งของฉันมาทำให้ป่นปี้แถมยังกล้าทำแบบนี้ในวันที่ฉันคนนี้ต้องการปาร์ตี้ เลือกวันนี้ได้ดีฉันก็จะจัดการเอาให้ปี้ป่นเลยคอยดู! ก๊อก ๆๆ ก๊อก ๆๆ ก๊อก ๆๆ “เปิด! เปิดประตูสิบิวตี้!” ไม่ใช่เรื่องยากที่ฉันจะขึ้นมาชั้นสูงสุดของโรงแรมหรูแห่งนี้ได้ จะไปยากอะไรในเมื่อลูกชายเจ้าของโรงแรมก็เป็นหนึ่งในผู้ชายที่ตามจีบฉันอยู่ แค่บอกว่ามาตามเด็กเขาก็โทรมาสั่งให้พนักงานเปิดทางให้ฉันเรียบร้อย แล้วตอนนี้ฉันก็มายืนหน้าห้อง 3010 พร้อมกับเคาะประตูสลับกับกดกริ่งเป็นล้านครั้งเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก๊อก ๆๆ ก๊อก ๆๆ ก๊อก ๆๆ “โอ้ย! กินตับกันสนั่นหวั่นไหวหรือว่ากินกันจนเพลียเคาะขนาดนี้ถึงยังไม่เปิด!” ปัง! ฉันแอบทำอะไรเถื่อน ๆ ด้วยการถีบประตูไปหนึ่งที บอกตามตรงว่าทั้งเมาทั้งโมโหมาก โมโหมากจริง ๆ เด็กอย่างบิวตี้เดินเข้าโมเดลลิ่งไหนก็ไม่มีใครให้โอกาส ไม่มีอะไรดีเลยนอกจากหุ่นที่สูง เดินไปของานมาเป็นสิบ ๆ ที่ทุกที่ก็ปฏิเสธมีแค่ฉันนี่แหละที่ให้โอกาสแถมยังพาบินไปไกลถึงเกาหลีเพื่อโมหน้าใหม่ แล้วดูสิ่งที่มันทำสิ อุตส่าห์พร่ำสอนให้ตั้งใจทำงาน ทำงานนี้ให้มีเกียรติมีศักดิ์ศรีอย่าให้ใครดูถูกอาชีพของตัวเองได้แต่ดูมันทำสิจะไม่ให้ไอด้าคนนี้โมโหได้ยังไง! ปัง! “เปิดสิโว้ย!” กริ๊ก! ในที่สุดคนในห้องก็มาเปิดประตูสักที ไอ้แขกที่ใช้บริการฉันก็เกรงใจอยู่นะคะ จะขอโทษเหมือนกันที่เสียมารยาทแต่ตอนนี้ขอลากตัวยัยบิวตี้ตัวดีออกมาให้ได้ก่อน! แอด~ “ยอมเปิดแล้วเหรอบิว... / เป็นส้นตีนอะไรวะ!”