ด้วยรักมหาศาลจากท่านประธาน

หลงลูก

น้องไข่มุกยังคงตื่นเต้นกับเป็ดยักษ์ที่ลอยอยู่ในแม่น้ำหน้าโรงแรม ไม่ยอมกินข้าวด้านหลังร้านซึ่งแบ่งสัดส่วนเป็นครัวเล็กๆ และห้องนอน เจสซี่จึงต้องพาออกมานั่งกินที่โต๊ะนอกร้าน

“มาเต้นเป็นเป็ดกับพี่เจสซี่เร้ว” เจสซี่จับเด็กน้อยลงจากเก้าอี้ แล้วร้องเพลงเป็ดประกอบ เดินเลียนแบบเป็ด

“ก๊าบ ก๊าบ เป็ดอาบน้ำในคลอง ตาก็จ้องแลมองเพราะในคลองมี หอยยยย”

“ปูว ปา” น้องไข่มุกร้องตะโกนแข่ง “เอิ๊ก อีก อีก เจส ย้องอีก” น้องไข่มุกรบเร้า

เจสซี่เป็นเป็ดจนเหนื่อย ในที่สุดก็มานั่งแหมะบนเก้าอี้ ปล่อยให้น้องไข่มุกเดินขาแปอยู่คนเดียว

“ว้ายตายแล้ว ผู้มาแต่เช้า” เจสซี่มองเห็นหนุ่มหล่อคนเมื่อวานเดินมาแต่ไกล เธอรีบวิ่งไปหาน้องไข่มุก กระซิบกระซาบให้น้องไข่มุกท่องตาม

“สวัสดีครับ ผมมาก่อนเวลาร้านเปิด เข้าไปนั่งคอยได้ไหมครับ” แดเนียลถามอยู่นอกรั้ว

เจสซี่ดันก้นน้องไข่มุกให้เดินไปรับแขก น้องไข่มุกเริ่มจะคุ้นกับการที่มีคนเข้าออกร้านแล้วจึงไม่ค่อยแปลกหน้าใคร

น้องไข่มุกยิ้มร่าวิ่งไปที่รั้ว “ป้อก๋า ป้ออออออ ชาหวาดดีก้า” เด็กน้อยยกมือสวัสดี ก้มตัวจนหัวแทบติดพื้น

“สวัสดีครับลูก” เอเดรียนย่อตัวลงบนพื้น ตื้นตันวูบวาบในอกกับคำว่า ‘พ่อ’ ทั้งที่ไม่รู้ว่าทำไมถึงใช้คำนี้กับเขาตั้งแต่ยังไม่รู้จักกัน การกลั่นคำพูดออกมาตอนนี้มันช่างยากเย็น ทุกอย่างในร่างกายมันตีบตันสั่นพร่า

“ป้อก๋า โน่นเปะ ไปดูมั้ย มุพาไป” น้องไข่มุกหันไปชี้เป็ด ต้อนรับอย่างเจ้าบ้านชั้นดี แกอยากให้ทุกคนเห็นของดีที่สุดในแม่น้ำและตื่นเต้นไปด้วย

“ไหนครับ อู้หู เป็ดจริงๆ ด้วย ใหญ่มากๆ” เอเดรียนทำหน้าตาตื่นเต้นเอาใจลูก

เจสซี่ฉีกยิ้มจนปากแทบฉีกถึงใบหู ยกนิ้วโป้งให้เด็กน้อยทั้งสองข้าง พลางเดินมาที่รั้ว ต้อนรับลูกค้าสุดหล่อขวัญใจของเธอ

“ฮันนี่ เข้ามาก่อนสิคะเบบี๋ พ่อคุณพ่อทูนหัว มาแต่เช้าต้องคิดถึงเมียแน่เลย” เจสซี่ล้อเขาเล่นพร้อมทำท่าเอาผมทัดหูอย่างขวยเขิน

“เล่นแบบนี้เลยเหรอ” เอเดรียนเอ๋อไป

“แหม จุ๊กกรูกันแล้วก็ต้องเป็นแบบนี้แหละ นี่พ่อ” เจสซี่ชี้ไปที่เอเดรียน แล้วชี้เข้าหาตัว “นี่แม่” จากนั้นก็ชี้เจ้าตัวเล็ก “นี่ลูก”

“ผมว่าเลิกคุยเรื่องนี้ดีกว่า เดี๋ยวจะไปกันใหญ่ ผมจะเสียหาย” เอเดรียนเข้าใจถึงที่มาแล้วว่าทำไมเด็กน้อยถึงเรียกเขาว่าพ่อ ก็ได้แต่ส่ายหัว

“อ่อ เอ่อ ก็ได้ เฮ้อ ต้องรบกวนลูกค้ารอที่โต๊ะนอกร้านก่อนนะคะ ข้างในยังเตรียมของอยู่ พอดีน้องไข่มุกอยากกินข้าวไปดูเป็ดไปเลยต้องมานั่งป้อนกันตรงนี้” เจสซี่จุกเล็กๆ แต่ก็แอบขำ เธอจูงเด็กหญิงไปนั่งที่โต๊ะตามเดิม

“ทำไมไม่ไปดูใกล้ๆ ล่ะครับ” เอเดรียนนั่งลงที่เก้าอี้อีกตัว

“พี่เพชรสั่งไว้ว่าให้ดูแต่บนบก โป๊ะมันอันตราย อีกอย่างพอตื่นเต้นมากน้องไข่มุกจะกรี๊ดเสียงดังรบกวนแขกของเขาอีก” เจสซี่พยักพเยิดไปทางโรงแรม “เกิดทางโรงแรมเขาเก็บเป็ดไป น้องจะคิดถึงมัน จะซึม” เธอเล่าพลางตักโจ๊กขึ้นมา

เอเดรียนพยักหน้า

“อ้า หม่ำๆ อ้า เจสป้อนนน” น้องไข่มุกอ้าปากค้าง เพราะเจสซี่ไม่ยอมเอาช้อนโจ๊กที่ถือค้างมาใส่ปากสักที

“ต๊าย อ้าปากเป็นลูกนก” เจสซี่ป้อนโจ๊ก แล้วเม้าธ์ต่อ “เมื่อวานคงกินน้อยน่ะค่ะ วันนี้เลยหิว”

“น้องไข่มุกกินอะไรครับ” เอเดรียนจับแขนเนื้อนิ่มบีบเบาๆ

“โม้กจู๋ม่ายใฉ่กะเจี๊ยวเทียม” เด็กน้อยตอบ

“ว้อท? อะไรครับลูก” เขาสะดุ้ง ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้วถือโอกาสเรียกลูกไปเลย ชายหนุ่มหันไปตวัดตาเขียวใส่เจสซี่ สัปดนสอนอะไรลูกเขาไม่เข้าท่า อย่านึกนะว่าเขาจะผวนคำไม่เป็น ขณะที่เจสซี่ได้แต่หัวเราะคำลามกที่ตัวเองพูดตอนตะล่อมเด็กน้อยให้กินโจ๊กในตอนแรก

“แปลไม่ออกใช่ไหมคะ เดี๋ยวเจสสาธิตให้ดูตอนนี้เลย” เจสซี่จู่โจมมานั่งยองๆ ตรงขาเอเดรียน จับเข่าสองข้างหมับจะออกแรงดันให้แยกออก แต่เอเดรียนเบี่ยงตัวหนีพร้อมตวัดขาขึ้นแทบฟาดหน้าเจสซี่แล้วมาจบที่ท่าไขว่ห้าง โชคดีที่เจสซี่ไวพอจะหลบทัน

“แหม หยอกเมียแรงจัง” เจสซี่เอามือทัดผม และลุกขึ้นไปยืนที่เก่า

“อร่อยไหมครับ” เขาหันมาถามลูกสาวต่อ

“โม้กจู๋หย่อย ป้อก๋า เปะของมุ” น้องไข่มุกหยิบเป็ดส่วนตัวออกมาจากกระเป๋าสะพายใบจิ๋ว

ปี๊บ ปี๊บ

เอเดรียนมองนิ้วอวบๆ จิ๋วๆ น่าทะนุถนอมที่กำลังบีบเป็ดโชว์ มันเป็นเป็ดแบบเดียวกับที่เพชรพลอยเคยให้เขา และเขาก็รักษาไว้อย่างดี พาไปไหนมาไหนด้วยทุกที่ เอเดรียนอยากจับลูกมากอดมาหอมจะขาดใจ แต่ต้องอดทนไว้ก่อน เดี๋ยวจะโดนคำครหาว่าเป็นไอ้โรคจิต เขาเอื้อมมือไปลูบหัวทุยๆ ผมหยักศกสีน้ำตาลอ่อนบางส่วนรุ่ยลงมาจากจุกน้ำพุ น้องไข่มุกแหงนหน้ามองเขา ยิ้มจนตาหยีเห็นลักยิ้ม ชูของเล่นในมือให้ มือเล็กอีกข้างดึงมือเขามาและวางเป็ดลงไป ก่อนจะเอื้อมไปหยิบช้อนจากมือเจสซี่

“กินเองเหรอคะ” เจสซี่จะดึงช้อนคืน แต่เด็กน้อยดันพุงเจสซี่ออก

“เจสไป ไม่ต้อนยุ่น” น้องไข่มุกไล่

“ผมดูลูกให้ คุณเข้าไปเตรียมร้านเถอะ ผมไม่ขโมยหรอก ไม่ต้องห่วง”