ตอนที่ 3 : คุณหมอสายบันเทิง
1380 คำ
ตอนที่ 3 : คุณหมอสายบันเทิง
หลังจากที่แยกกับคู่หมั้นวัยเด็กแล้ว คีรินก็กลับมาอาบน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อย เพราะมีนัดทานข้าวกับลูกค้าวีไอพีต่างชาติต่อ ซึ่งลูกค้าคนดังกล่าวได้สนิทสนมกับเขาหลังจากที่อีกฝ่ายได้เข้ามาพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลเป็นเวลานาน โดยมีเขาคอยอำนวยความสะดวกสบาย กระทั่งโรคร้ายที่ลูกค้าเป็นหายขาด และกลับมาใช้ชีวิตเป็นปกติ
การรับประทานอาหารเป็นไปด้วยความเรียบร้อย แต่อาจเป็นเพราะลูกค้าของเขาเป็นหนุ่มวันเดียวกันเลยคุยกันถูกคอ กระทั่งทั้งสองได้ตกลงกันมาดื่มต่อในไนต์คลับหรูใจกลางเมืองกรุง
"คุณคีย์อยากลงไปหาอะไรทำสนุกๆ ชั้นล่างเหรอครับ"
เมื่อเห็นว่าเพื่อนใหม่เหลือบมองชั้นล่างบ่อยๆ ทำให้หนุ่มต่างชาติถึงกับอดถามไม่ได้ พลางคิดว่าบางทีการเลือกขึ้นมานั่งฟังเพลงสบายๆในชั้นสอง ที่จัดไว้สำหรับแขกวีไอพีอาจจะไม่ตอบโจทย์เพื่อนใหม่ก็เป็นได้
"เปล่าหรอกครับ ผมแค่รู้สึกเหมือนเจอคนรู้จัก"
ถึงแม้แสงไฟหลากสีจะลายตาท่ามกลางกลุ่มคนจำนวนมากที่โยกย้ายไปตามจังหวะเพลง แต่สาวงามที่สะดุดตาคนนั้นกลับทำให้เขารู้สึกเหมือนกับคนที่เขาเพิ่งจากมาเมื่อช่วงหัวค่ำที่ผ่านมา
‘คงไม่ใช่เธอหรอก เป็นถึงหมอจะมาเที่ยวสถานที่แบบนี้ได้ยังไง’
คีรินบอกกับตัวเองในใจ ทว่าความรู้สึกหนึ่งกลับแย้งว่าคนๆ นั้นต้องใช่เธอ
และด้วยความไม่มั่นใจนั้น หลังจากที่แยกตัวจากลูกค้าต่างชาติที่เพิ่งจะกลายมาเป็นเพื่อนใหม่ เขาก็ไม่รอช้าที่จะเดินลงมาชั้นล่างเพื่อตามหาเธอในบริเวณที่เขาเห็นเธอ แต่เมื่อหาอยู่หลายนาทีก็ไม่พบจึงถอดใจเดินออกมาจากไนต์คลับด้วยความมั่นใจว่าคนที่เจอไม่ใช่เธอ
แต่แล้วความมั่นใจทั้งหมดของเขาก็ต้องลดเหลือศูนย์ทันที เมื่อเดินมาถึงลานจอดรถแล้วพบว่าสาวงามในชุดเดรสสั้นสีดำอวดแผ่นหลังเนียน และขาเรียวยาว กำลังโก่งคออ้วกแบบเอาเป็นเอาตาย โดยมีหนุ่มหน้าตี๋คอยลูบหลังให้อยู่ไม่ห่าง
"ขอโทษนะครับ...ผมคีริน คู่หมั้นของเพลงขวัญ ไม่ทราบว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับเธอครับ"
คีรินถามออกไปอย่างสุภาพ พลางแนะนำตัวเองกับอีกฝ่ายอย่างแสดงความเป็นเจ้าของ ทั้งที่ในใจนั้นอยากจะกระชากร่างโปร่งของชายหน้าตี๋ออกไปห่างๆ จากเธอเสียให้รู้แล้วรู้รอด
"อ้าว! นี่คุณคีรินเหรอครับ ผมเป็นเพื่อนกับเพลงนะครับ พอดีเธอดื่มหนักไปหน่อย อาการก็อย่างที่เห็นนี่แหละครับ"
วิทยารู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย ไม่คิดว่าจะได้เจอกับคู่หมั้นวัยเด็กของเพื่อนสาวในเวลานี้ เขาเอ่ยทักกลับไปด้วยน้ำเสียงยินดี แถมเผลอหลุดกิริยาความสาวออกมาจนคีรินรับรู้ได้ถึงรสนิยมทางเพศของอีกฝ่ายในทันที
คีรินลอบเปล่าปากด้วยความโล่งอกอย่างบอกไม่ถูก ทีแรกก็เข้าใจว่าเป็นคนรักของเธอเสียอีก แต่เมื่อทราบความจริงเลยไม่ได้ถือโทษโกรธอีกฝ่าย ตรงกันข้ามกลับรู้สึกยินดีด้วยซ้ำที่เธอมีเพื่อนใจสาวคอยดูแลยามที่เมาไม่ได้สติแบบนี้
"แล้วนี่มากันยังไงครับ"
“ผมมารถส่วนตัวครับ แต่ยายเพลงมาแท็กซี่”
วิทยาตอบขณะที่ช่วยพยุงตัวเพื่อนรักที่ยืนทรงตัวไม่อยู่อย่างทุลักทุเล ทำให้คีรินต้องเดินมารั้งร่างบางเอาไปประคองไว้เสียเอง ก่อนที่จะเอ่ยบอกกับอีกฝ่าย
“ถ้างั้นผมพาเธอกลับที่พักเองดีกว่า เพราะห้องพักเพลงอยู่ที่โรงพยาบาล”
“จะดีเหรอครับ”
ถึงแม้วิทยาจะรู้ว่าหนุ่มหล่อตรงหน้าเป็นคู่หมั้นของเพื่อนสาว แถมยังเชียร์ให้เพื่อนสมหวังกันจริงๆ แต่เพลงขวัญบอกว่าเพิ่งได้เจอกันวันนี้ เลยทำให้เขาเกิดความลังเลใจว่าควรจะปล่อยเพื่อนไปกับชายหนุ่มตรงหน้าดีหรือเปล่า แต่อีกใจหนึ่งก็คิดว่าคนดังระดับคีรินคงไม่คิดทำเรื่องไม่ดี เลยยอมตอบตกลงไปในที่สุด
"งั้นรบกวนคุณคีย์ด้วยนะครับ"
หลังจากที่ตกลงกันเรียบร้อยแล้ว คีรินก็แยกตัวออกมาจากเพื่อนของคู่หมั้นสาว ก่อนที่จะพาเธอกลับมาส่งที่ห้องพัก แต่แล้วก็ต้องหยุดชะงักเมื่อคิดว่าการหิ้วปีกเธอ หรืออุ้มเธอขึ้นไปส่งบนชั้นที่ห้าของห้องพักหญิงนั้นจะสร้างความแตกตื่นให้กับสาวๆ บนตึก ก็เกิดเปลี่ยนใจพากลับมาที่คอนโดของเขาแทน
“เป็นถึงหมอ ทำไมถึงได้ดื่มจนเมาหมดสภาพแบบนี้นะ”
คีรินต่อว่าคนตัวเล็กพลางส่ายหน้าไปมาเบาๆ ขณะที่ทอดสายตามองร่างบางที่นอนไร้สติอยู่บนเตียงนอนหนานุ่มของเขา ซึ่งเป็นที่ๆ เขาไม่เคยคิดจะเอาใครนอนมาก่อน เธอเป็นคนแรกและคนเดียวที่เขาพามาที่คอนโดและได้นอนบนเตียงของเขาในภาพที่เสื้อผ้าเต็มไปด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์
"เพลง ได้ยินผมหรือเปล่า ลุกไปอาบน้ำหน่อยไหม"
ชายหนุ่มเขย่าแขนเล็กเบาๆ เพื่อเรียกสติเธอ ทว่าร่างบางกลับนอนแน่นิ่ง ไม่มีปฏิกิริยาใดใดตอบสนอง
"นี่นะเหรอ ว่าที่หลานสะใภ้ของคุณปู่ อยากรู้จริงถ้าคุณปู่มาเห็นสภาพเธอตอนนี้ยังอยากได้เป็นหลานสะใภ้อยู่อีกหรือเปล่า"
ชายหนุ่มบ่นพึมพำกับตัวเอง พลางเอามือเท้าสะเอว ทอดสายตามองเธอด้วยความอ่อนอกอ่อนใจ ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงกับเธอต่อไปดี
หลังจากที่ตัดสินใจอยู่พักใหญ่ เขาก็จัดท่าทางให้เธอได้นอนในท่าที่สบาย ก่อนที่ตัวเองจะหมุนตัวเดินไปที่ห้องน้ำเพื่ออาบน้ำชำระร่างกายให้สะอาด แต่งตัวให้เรียบร้อยด้วยชุดนอนตัวโปรด จากนั้นก็กลับขึ้นมาบนเตียงแล้วล้มลงนอนข้างๆ ร่างบาง
ด้วยความที่โหมงานหนักตั้งแต่เช้า กระทั่งได้พักเอาตอนเวลาเกือบจะเที่ยงคืนเลยทำให้คีรินเข้าสู่ห้วงนิทราได้อย่างง่ายดาย โดยไม่มีเวลาคิดเรื่องอื่นอีก
…………………………………………..
เช้าวันต่อมา…
คีรินตื่นแต่เช้าเช่นทุกวัน หลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวในชุดเสื้อเชิ้ตสีน้ำเงิน กับกางเกงสแล็คสีดำเนื้อผ้าดีเรียบร้อยแล้ว ก็เดินมาชงกาแฟร้อนๆ พลางนั่งอ่านข่าวอยู่บนเก้าอี้ริมหน้าต่างไปพลางๆ ระหว่างรอใครบางคนที่กำลังหลับปุ๋ยอยู่บนเตียง ไม่มีทีท่าว่าจะตื่นง่ายๆ
กระทั่งเวลาล่วงเลยผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่อาจทราบได้ เขาได้ยินเสียงดังเหมือนมีอะไรหล่นลงพื้นในห้องนอน ก็รีบลุกจากที่นั่งแล้วเดินเข้ามาดู ชายหนุ่มทอดสายตามองร่างบางที่พยายามทรงตัวลุกขึ้นจากเตียง บนพื้นมีนาฬิกาตั้งโต๊ะที่วางประจำอยู่ที่หัวเตียงตกอยู่ เดาว่าเธอคงเผลอเอามือไปปัดใส่เลยทำให้มันตก
ดวงตาคู่สวยกำลังมองมาที่เขาด้วยคำถามมากมาย หลังจากที่เธอตื่นมาแล้วพบว่าตัวเองกำลังอยู่ในห้องที่แปลกตา ซึ่งไม่ใช่ห้องของตัวเอง และเธอคงอยากรู้ว่าทำไมถึงเป็นเขาที่มาปรากฎตัวอยู่ตรงหน้าเวลานี้
“ไว้ผมจะอธิบายทุกอย่างให้คุณฟังเอง แต่ตอนนี้ผมว่าคุณไปอาบน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนดีกว่า ส่วนชุดของคุณผมให้เด็กเตรียมไว้ให้แล้ว แขวนอยู่ในห้องน้ำ”
เขาสรุปทุกอย่างให้เสร็จสรรพ ขณะที่สติของเธอยังคงกลับมาไม่เต็มร้อย เพราะยังคงมึนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่ แต่กระนั้นก็ยอมทำตามที่เขาบอกอย่างว่าง่าย ยังไงเสียเรื่องนี้ก็คงต้องนั่งคุยกันยาว
- ผู้เขียน
