21
“เราต้องพาเรือเข้าฝั่งให้เร็วที่สุดขอรับท่านอ๋อง เรารับมือพวกนั้นในน้ำมิได้”
ช่างเถอะ...ใครจะเป็นคนกล่าวก็ช่าง แต่ข้าเห็นด้วยอย่างที่สุด ในเรือ...ที่มิได้กว้างสักเท่าไหร่ ถ้าหากคนเยอะมากจนเกินไปก็จะทำให้ล่มได้และที่สำคัญคือมิมีที่ทางให้ข้านั้นหลบซ่อนกายได้ หากก็ยังมิทันได้ทำตามคำที่หนึ่งในบุรุษองครักษ์ของท่านอ๋องกล่าว ก็มีบุรุษในอาภรณ์สีขาวและสีน้ำเงินเข้มใบหน้าหล่อเหลาคมเข้มแต่เย็นเช่นเดียวกับดวงตาที่ตอนแรกก็กวาดมองไปทั่วลำเรือ ก่อนจะมาหยุดที่ตัวข้าซึ่งหลบซ่อนกายอยู่เบื้องหลังท่านอ๋อง
“ที่แท้ผู้มาก็เป็นเหวินไป๋เหลียนและฉินจินเป่านั่นเอง”
“ข้ามิได้มาเพื่อกล่าววาจาอันสวยหรูกับพวกท่าน ข้ามาเพื่อรับตัวบุรุษผู้นั้นไป”
ปลายดาบของบุรุษในชุดสีน้ำเงินเข้มชี้มายังตัวข้า สายตาของเขาช่างเย็นชาจนข้านึกถึงหิมะแรกที่ตกลงมาปกคลุมต้นไม้จนขาวโพลนไปเสียจนหมด
“ข้าต้องการตัวผู้ที่สังหารชงซ่านด้ว
