"เปล่า" เสียงทุ้มยังตอบเรียบ ๆ อยู่
"ไม่จริง ..." หญิงสาวไม่เชื่อ เนื่องจากสังเกตได้อีกว่า ตั้งแต่ตอนนั้นมาแล้ว นอกจากความหมางเมินเล็ก ๆ ที่เขาหยิบยื่นให้มา เขายังมีอาการเชื่องซึมลงอย่างดูผิดหูผิดตาอีกด้วย...
ก็เพราะนมแม้นเล่าให้หล่อนฟังว่า 'เวลาเราทำงานเพลิน ๆ อยู่ ให้ระวังคุณหนูมานอนลงบนตัก นอนธรรมดาไม่ห่วงเลย แต่ไม่รู้เป็นอะไรชอบมานอนตอนที่เรากำลังเย็บผ้าผ่อนทุกที'
หล่อนจึงรู้สึกผิด เพราะตอนนั้นรู้ทั้งรู้อยู่ว่าเขาจะล้มตัวลงมานอนหนุนตัก จึงขยับตัวหนีเพื่อแกล้งเขา ผลที่ได้ ศีรษะของเขาจึงกระแทกกับพื้นอย่างแรงพอควร แถมยังเป็นตำแหน่งเดียวกับที่เคยถูกโจรใช้ไม้ฟาดให้สลบในครั้งนั้นด้วย พะนอขวัญรู้ ในครั้งนั้นก็เป็นหล่อนเองที่ปฐมพยาบาลให้เขา "ไปโรงพยาบาลให้หมอตรวจดูหน่อยมั้ยคะ" หล่อนลองถามอีก เพราะรู้มาว่าอาการบาดเจ็บ
