“อย่ามาแตะต้องฉัน” มือเล็กปัดมือใหญ่ที่จับคางตัวเองออกด้วยท่าทางรังเกียจ
“คุณเป็นของผม ทำไมจะแตะต้องไม่ได้ ตั้งแต่คุณจรดปากกาลงบนทะเบียนสมรสแล้วกุล คุณไม่มีสิทธิ์มาต่อต้านผมและปฏิเสธผม”
“ฉันก็บอกคุณตั้งแต่แรกแล้วว่าฉันทำเพื่อลูก ที่ยอมจดทะเบียนด้วยเพราะลูก เพราะน้องแอล ไม่ได้ต้องการมาเป็นของเล่นบนเตียงของคุณ ไม่ต้องการสัมผัสต่ำๆ จากคนเลวๆ อย่างคุณ”
“แต่คุณก็ขึ้นชื่อว่าเป็นเมียคนต่ำๆ เลวๆ อย่างผมไม่ใช่เหรอกุล” เขายิ้มหยันหล่อนแล้วคว้าแขนเล็กกระชากลากลงมาจากเตียงจนเธอเสียหลักพุ่งตัวปะทะกับร่างใหญ่โตของเขา
ตุ้บ!
“คุณจะทำอะไรฉัน ปล่อยฉันนะ” หล่อนดิ้นขัดขืนเมื่อเขาตวัดแขนโอบกอดรัดเธอแน่น
“ทบทวนความหลังกันหน่อยเป็นไง ย้อนความหลังความเป็นสามีหน่อยเป็นไง”
“ไม่นะ คุณจะทำกับฉันเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้นะ”
“ผมจะทำ ใครจะทำไม และน้องแอลก็หลับอยู่ ผมรู้ถ้าลูกได้หลับแล้วไม่มีทางจะตื่นง่าย และเป็นโอกาสเหมาะที่เราจะรื้อฟื้นความหลังกันไม่ใช่เหรอ” หลังมือหนาเสียดสีถูไถไล้เลื่อนตามนวลแก้มนวลที่แดงก่ำด้วยความโกรธของเธอ
“ไม่นะ”
“คุณห้ามผมไม่ได้ คุณก็รู้ไม่ใช่เหรอกุล คุณก็รู้ยามผมหิว ผมตะกละแค่ไหน และตอนนี้ผมก็หิวคุณมากด้วย” เขาโน้มหน้าต่ำลงมากระซิบให้เธอได้ยิน
“คนสารเลว!”
“เก็บเสียงไว้ร้องครางยามผมสอดใส่ไม่ดีกว่าเหรอกุล”
“ต่ำ!”
“คนต่ำๆ คนนี้เป็นพ่อของลูกคุณนะ อย่าลืมสิ”