บทนำ ราคี...
1942 คำ
“ไม่มีเงินเหรอ?” เสียงเข้มถามลูกหนี้ที่ทำให้ตัวเองต้องถ่อมาถึงที่นี่ และไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาต้องมาทวงหนี้ด้วยตัวเองแบบนี้
“ไม่มีหรอก ฉันจะเอาที่ไหนมาให้ ธุรกิจที่มีก็ล้มละลาย”
“ละลายในกาสิโนน่ะสิ มาตอนนี้บอก...”
“พ่อคะ เกิดอะไรขึ้นคะ” ยังไม่ทันที่เสียงเข้มจะพูดจบประโยคความก็มีเสียงเล็กหวานใสกังวานดังแทรกเข้ามา พร้อมกับที่เธอวิ่งมาหาคนเป็นพ่อที่นั่งคุกเข่าอยู่กับพื้นพรมในห้องนั่งเล่นของบ้าน
“พวกคุณเป็นใคร ทำอะไรพ่อฉัน” น้ำเสียงเล็กร้องถามพร้อมกับกอดพ่อไว้แน่นแล้วมองจ้องเอาเรื่องชายชุดดำที่อยู่ในห้องนี้ และคนที่ยืนตรงหน้าที่เหมือนจะมีอำนาจสุดก็จ้องหน้าเธอเหมือนกัน
“ลูกสาวแกเหรอ สวยดีนี่ มาทุกครั้งไม่เคยเจอ” เขายิ้มเหี้ยมจ้องมองใบหน้าสวยสดใสในชุดนักศึกษา
“อย่าคิดแตะต้องลูกสาวฉันนะ”
“ถ้าไม่มีเงินมาจ่ายดอกก็ต้องแตะต้องแหละ พวกมึงลากผู้หญิงคนนี้ออกจากพ่อมันเดี๋ยวนี้” แล้วลูกน้องที่ตามติดเขามาด้วยก็มาดึงหญิงสาวแยกออกจากคนเป็นพ่อทันที
กรี๊ด...
เสียงกรี๊ดของเธอดังขึ้นพร้อมกับการดิ้นรน ส่วนคนเป็นพ่อก็กระเสือกกระสนจะช่วยลูกสาวตัวเอง แต่โดนเท้าใหญ่ของคนตรงหน้าถีบยันไว้จนต้องเสียหลักหงายหลังล้มไปกับพื้น
ตุ้บ!
“พ่อ!” เสียงเล็กร้องตกใจเมื่อเห็นพ่อโดนถีบล้มลงไปกับพื้น
“ถ้าไม่อยากให้พ่อเธอเจ็บตัวก็ไปกับฉัน”
เสียงเข้มเอ่ยขึ้นพร้อมกับเดินไปฉุดร่างเล็กจากการจับกุมของลูกน้องแล้วดึงลากเดินออกไปจากห้องนั่งเล่น ตอนนี้เขาต้องการห้องไหนก็ได้ในบ้านนี้ เพื่อทำการเก็บดอกเบี้ยในการมาครั้งนี้ ทุกครั้งเขากลับไปมือเปล่า แต่ครั้งนี้มีลูกสาวของลูกหนี้วัยกระเตาะอยู่ด้วย แล้วทำไมเขาจะต้องปล่อยเลยไม่สนใจด้วยเล่า
กรี๊ด...
“พ่อขา...ช่วยหนูด้วยค่ะ” เธอทั้งดิ้นและขืนเท้าตัวเองที่ถูกลากออกไป
“อย่าทำอะไรลูกสาวฉันเลย ลูกสาวฉันไม่รู้เรื่อง โอ๊ย!” แล้วก็ถูกถีบให้ล้มลงไปกับพื้นอีกครั้งพร้อมเสียงกรีดร้องของลูกสาวเบาลงและห่างออกไปเรื่อยๆ
แควก!
เสียงกระชากชุดของเธอขาดวิ่นไม่เหลือชิ้นดี ชุดนักศึกษาที่ใส่มาถูกคนเลวแปลกหน้ากระชากขาดและตอนนี้เธอมองหาทางหนีเอาตัวรอดแทบจะไม่มี ห้องนี้เล็กมาก เป็นห้องหนังสือขนาดเล็กของบ้านเธอ และเขายืนขวางทางประตู เธอดิ้นถอยหนีไม่สนใจว่าตอนนี้ตัวเองจะกึ่งเปลือยเพราะเสื้อผ้าถูกเขาฉีกทึ้ง
“ยะ...อย่าเข้ามานะ ยะ...อย่าเข้ามานะคนถ่อย” หล่อนต่อว่าเขาปากสั่น วิ่งถอยหนีจนหลังเนียนไปปะทะกับชั้นหนังสือข้างหลัง
หึหึ
"ไม่ได้หรอก ตอนนี้เธอต้องเป็นดอกเบี้ยให้พ่อเธอ เด็กน้อย”
เสียงเข้มเอ่ยพร้อมเดินก้าวยาวๆ ตรงไปกางแขนเท้ายันชั้นหนังสือกักร่างเล็กไว้ทันที ความสูงแค่ระดับอกของหล่อนทำให้เขาพึงพอใจนัก ใบหน้าคมเข้มมีไรหนวดเคราเขียวครึ้มขึ้นล้อมกรอบประดับความน่าเกรงขาม ทำให้สาวน้อยในวงแขนก้มหน้าสั่นกลัว
“รู้อะไรไหม ถ้าพ่อเธอเอาเธอมาขัดดอกเบี้ยกับฉัน พ่อเธอจะไม่เจ็บตัว และเราจะไม่มาที่บ้านเธอแบบนี้ ก็แปลกทุกครั้งที่ฉันมาก็ไม่เคยเจอเธอ เพราะพ่อเธอซ่อนเธอไว้สินะ แต่วันนี้โชคไม่เข้าข้างเธอ เธอเลยต้องมาเจอฉันเด็กน้อย” เขาเอ่ยพร้อมกับเชยคางของคนสั่นกลัวให้แหงนเงยขึ้นสบตาตัวเอง
“อือ!” เธอปัดมือใหญ่ออกจากคางตัวเองพร้อมกับรวบรวมแรงทั้งหมดที่มีผลักเขาออกห่าง แต่ก็เพียงแค่สัมผัสเท่านั้น เพราะร่างใหญ่ยังคงยืนจังก้าอยู่ตรงหน้า
“ไม่ได้ผลหรอก ตอนนี้ยอมรับชะตากรรมตัวเองดีๆ เถอะ ถ้าต่อต้านพ่อเธอจะหมดลมหายใจ ถ้ายังอยากมีพ่อให้เรียกพ่อก็ควรว่าง่าย ยอมรับสิ่งที่ฉันจะยัดเยียดให้” เขาเชยคางเด็กสาวให้เงยขึ้นมาหาตัวเองอีกครั้งพร้อมกับเขาโน้มลงมาบดจูบปากอวบอิ่มสีระเรื่อของหล่อน
“อ่ะ...อื้อ...” การถูกจู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัว และไม่เคยคิดว่าชีวิตจะถูกปล้นจูบแบบนี้ เด็กสาวดิ้นขัดขืนทุบตีอกแกร่ง แต่ถูกเขากอดรัดรั้งท้ายทอยปล้ำจูบหนักหน่วง
“อ่า...อื้อ...” เสียงครางอู้อี้จากการถูกบังคับจูบของเธอดังลอดออกมาจากริมฝีปากที่ถูกบดเร่า ตอนนี้เธอพยายามถอยลิ้นตัวเองหนีลิ้นของเขาที่รุกเร้าเข้ามาพร้อมกับตอนนี้เรียวลิ้นสากกระด้างน่าขยะแขยงของคนเลวกำลังดันกระพุ้งแก้มของเธออยู่
“อ่า...ปากหวานเป็นบ้าเด็กน้อย” เขาผละออกมาไล้เลียริมฝีปากตัวเองที่เปื้อนน้ำลายของหล่อนแล้วก็รั้งเรียวขาเล็กขึ้นมาเกี่ยวเอวสอบ อีกมือกดดันร่างเล็กไปกับชั้นหนังสือ
“นะ...นายจะทำอะไรฉัน”
“ก็จะยัดเยียดความเป็นผัวให้ยังไงล่ะ นี่แหละคือวิธีเก็บดอกเบี้ยของฉัน ไม่มีเงินก็ต้องจ่ายฉันแบบนี้แหละ” เขาพูดใส่หน้าเธอพร้อมกับใช้มืออีกข้างปลดกระดุมกางเกงตัวเองพร้อมรูดซิปกางเกงแล้วล้วงความเป็นเนื้อร้อนที่กำลังเหยียดตัวขยายใหญ่
“อือ...มะ...ไม่นะ ฉันไม่ต้องการแบบนี้” ร่างเล็กดิ้นขัดขืนพยายามรั้งขาตัวเองลง แต่ถูกมือของเขากอดเกี่ยวไว้ ส่วนตัวเธอก็ถูกร่างของเขาแนบเบียดไปกับชั้นหนังสือจนขยับไม่ได้ในตอนนี้
“งั้นพ่อเธอตาย ตกลงไหม” เขาขู่สั้นๆ แล้วเธอก็นิ่งเงียบไม่ดิ้นขัดขืนเหมือนก่อนหน้านี้
“มะ...ไม่นะ อย่าทำอะไรพ่อฉัน ฉันต้องทำยังไงบ้าง ได้โปรด...อย่าทำพ่อฉัน”
“ว่าง่ายๆ แบบนี้ก็ดี จะได้รีบทำรีบเสร็จ” พูดแค่นั้นก็นำเอ็นเนื้อร้อนที่ตื่นตัวพร้อมรบกรีดกรายเสียดสีเร่าร้อนไปกับกลีบสวาทอวบอูมของเธอที่ซ่อนอยู่ภายใต้กางเกงซับในและกางเกงชั้นในของเธอ
“อ่ะ...อื้อ...” สาวน้อยไร้เดียงสาครางกระเส่าเมื่อถูกเขาบดเอวเสียดสีแนบความน่ากลัวที่น่าเกลียดมากับความเป็นเพศสาวของตัวเอง
“อือ...เธอคงเสียวท้องน้อยสินะเด็กน้อย ไม่ต้องห่วงไปหรอก หลังจากนี้จะเสียวและมันมาก ฉันไม่เอาเปรียบเธอหรอก” เขาพูดพร้อมกับโน้มลงมาไซ้ซอกคอระหงของเธอ ตอนนี้เขาได้ยินเสียงหัวใจของเด็กสาวที่ดังรัวถี่ และกลิ่นเหงื่อไคลที่ซึมซับผุดโผล่ตามลำคอระหงบวกกับกลิ่นแป้งของเธอทำให้เขาปวดร้าวท่อนเนื้อที่เบียดสีอยู่กับความเป็นสาวของหล่อน
“อืม...ฉันไม่ไหวแล้วเด็กน้อย อ่า...” เขาจัดการถอดปราการที่ขวางกั้นความเป็นสาวอวบอูมของหล่อนกับเอ็นเนื้อของเขาออกทันที และไม่รอช้าที่จะยกเรียวขาเล็กของหล่อนขึ้นมาเกี่ยวเอวสอบอีกครั้ง และตอนนี้เนื้อของเขาและเนื้อของเด็กสาวกำลังแนบถูไถกัน
“อือ...อ่า...” ปากน้อยครางพร่า เพราะรู้สึกร้อนรุ่มปวดน้อยๆ ในท้องน้อยและเสียวในท้องอย่างเขาว่า แข้งขาของเธออ่อนแรงเมื่อเห็นความเป็นบุรุษของเขาวนเวียนถูไถกับความเป็นสาวของตัวเอง เธอรู้ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น เธอเรียนเพศศึกษามา และตอนนี้เธอก็เรียนปีหนึ่งของมหาวิทยาลัยรัฐบาลในกรุงเทพฯ ใกล้ๆ บ้าน
“อ่า...ของเด็กอวบอูมไม่เหมือนของผู้หญิงที่ฉันเคยเอามา” เขาพูดเท่านั้นแล้วก็ยกยิ้มร้ายส่งให้คนตัวเล็กที่สั่นเทาตรงหน้าที่กำลังแหงนเงยมองหน้าตัวเองอยู่ แล้วเธอก็สะดุ้งกระแทกชั้นหนังสือเมื่อความใหญ่โตกรีดกรายเข้ามาในร่างของเธอแบบไม่ทันได้หายใจ
“กรี๊ด...จะ...เจ็บ! ฉันเจ็บ! ออกไป! ได้โปรด...อึก! ฮือๆๆ” เธอดิ้นทุบอกเขาอีกครั้งด้วยความทรมานกลางลำตัว และยิ่งไปกว่านั้น เขากอดรัดร่างเธอเข้าหาเพื่อให้เอ็นเนื้อของเขาสอดในกายเธอลึกกว่าที่สอดอยู่ เรียวขาเล็กที่กอดเอวจะตก เขาก็เกี่ยวรัดรั้งไว้
“เรื่องปกติ อย่าร้องไห้เลยน่า...ก็แค่ครั้งแรกเอง แต่หลังจากนี้ถ้าฉันมาเอากับเธอบ่อยๆ รับรองไม่เจ็บหรอก และตอนนี้ก็จะมีแต่ความสุข เชื่อฉันสิเด็กน้อย ปล่อยตัวตามสบาย ไม่ต้องเกร็ง” รู้ว่าหล่อนเจ็บ เพราะเขาใหญ่และยาว ตอนนี้เอวเล็กของเธอบิดเร่าถอยหนี เขากอดรั้งกระแทกเข้าหาพร้อมเริ่มเคลื่อนไหวโยกเร่าจังหวะบดเอวเสียวสวาทเพื่อให้เธอลืมความเจ็บปวดกลางกายความเป็นสาวที่คับแน่น
“อ่า...เจ็บ! อ่ะ...อื้อ”
เธอเจ็บเมื่อเขาเคลื่อนไหว แล้วก็ต้องครางซ่านออกมาเมื่อเขาบดจูบปิดปากน้อยของเธอที่กำลังจะร้องไห้ออกมา เธอพยายามทำตัวอ่อนคล้อยไปกับเขาตามที่เขาบอกให้ไม่เกร็ง และตอนนี้เหมือนความยืดหยุ่นในกายเธอปรับจูนตอบรับความใหญ่โตที่เคลื่อนไหวสอดเร่าจังหวะเข้าออกในกายเธอได้แล้ว แต่ก็ยังคงความเจ็บซ่านเมื่อเขารัวเอว
พั่บ! พั่บ! พั่บ!
“อ่า...ดูดฉันแน่นมาก เธอดูดฉันแน่นมาก อือ...” ปากหนาผละจากปากอวบอิ่มของสาวเจ้าออกมาเอ่ยพร้อมเพิ่มแรงกระแทกความเสียวซ่านเข้าหาดุดันกว่าเดิมจนกายสาวไหวเด้งกระแทกชั้นหนังสือจนจุกเจ็บแผ่นหลังเนียน และยิ่งไปกว่านั้น เสียงครางเล็กตอนนี้ก็ดังซ่านกระเส่าออกมาให้เขาได้คึกคะนองจนเนินเนื้อที่สอดประสานกันดังหนักหน่วงเป็นจังหวะ
พั่บ! พั่บ! พั่บ!
“อ่า...ไม่ไหวแล้ว ฉัน...อือ...ไม่ไหวแล้วร้อน อ่า...” สาวไร้เดียงสาเผลอตัวตวัดโอบเกี่ยวลำคอหนาแอ่นเด้งเร่าตอบสนองแรงสอดสวาทหนักหน่วงของบุรุษตรงหน้า แข้งขาอ่อนแรง เขาก็กอดอุ้มยกก้นหล่อนไว้
“อ่า...ตอดรัดดีมาก อ่า...เสียว อือ...”
เสียงคำรามพร่าเมื่อความเป็นสาวของหล่อนนั้นคับแน่นตอดรัดเร่าคลึงเขาหนักหน่วงเมื่อสอดกายฝากฝังเร้นลึกในร่างหล่อน และเขาก็ยกยิ้มมุมปากด้วยความพึงพอใจเมื่อหล่อนนั้นแอ่นเด้งตอบสนอง แม้จะไม่ประสีประสา แต่มันก็ทำให้เขาใจเต้นแรงไปกับกลิ่นกายสาวของเธอที่ปลายจมูกเขาซุกไซ้
“โอว์...ไม่ไหวแล้ว ฉันขอแรงๆ นะเด็กน้อย อ่า...เสียว อือ...รัดแน่นมาก อือ...”
“อ่ะ...อ่อย”
ร่างเล็กกึ่งเปลือยถูกโอบอุ้มยกขึ้น สองเรียวขาถูกบังคับให้ยกเกี่ยวเอวหนารั้งประคองร่างตัวเองไว้ พร้อมกับเรียวแขนของหล่อนนั้นตวัดกอดลำคอหนาไว้ด้วยความกลัวตก แล้วก็ต้องเด้งไหวตามแรงกระแทกที่แอ่นยกเร่าขึ้นของเอวสอบ ปากหนาของเขาขบเม้มตามซอกคอของเธอ กลิ่นเหงื่อไคลของเขาและกลิ่นโคโลญจน์ของเขาทำให้เธอรู้สึกล่องลอยไปในอากาศ
“โอว์...ดีเหลือเกิน แน่น อ่า...เสียว”
- ผู้เขียน
