Episode 7 | เตรียมเซอร์ไพร์ยูโกะ
822 คำ
หลังจากที่ซันญ่าพูดออกมา ก็ไม่มีใครตอบอะไรเธอกลับไปเลย นอกจากความเงียบจนพวกเราสามคนเดินมาถึงโต๊ะที่ไรอันจองไว้ ที่ตอนนี้คิตตี้ได้เข้าไปนั่งแล้วเรียบร้อย ก็เหลือแค่ฉัน ซันญ่า และยูโกะเท่านั้นที่มาสาย
“เร็วๆดิ่ หิวแล้ว...”
ไรอันเร่งพวกฉันสามคนก่อนจะจัดการหยิบของจากกระเป๋าออกมา และในนั้นมีกล่องข้าวของทุกคนอยู่ในนั้น ไรอันฝากคิตตี้ส่งกล่องข้าวมาให้ฉัน ก่อนจะหันไปส่งกล่องข้าวของซันญ่า ยูโกะ และคิตตี้ ก่อนจะหยิบของตัวเองกล่องสุดท้ายขึ้นมาจากถุงบ้าง
“วันนี้เราเอานมมา แล้วของทุกคนมีอะไรบ้าง” ฉันที่เปิดกล่องข้าวแล้ว หันไปถามเพื่อนคนอื่นอย่างต้องการชวนคุย
“มีข้าวหน้าหมีน้อย” แต่กลับเป็นยูโกะที่ตอบคำถามฉันเป็นคนแรก
“มีสลัดทูน่า กับน้ำผลไม้” นี่คือคำตอบของคิตตี้ที่ในอนาคตเธอน่าจะเข้าวงการแล้วรุ่งนะ
“ส่วนของเราข้าวมันไก่” นี่คือเสียงของซันญ่าที่ตอบกลับมา คำตอบของเธอทำให้ให้ฉันอดนึกถึงเมืองไทยไม่ได้...ที่เมืองไทยก็มีข้าวมันไก่เหมือนกัน
“...งั้นพวกเรามาแบ่งกันกินเหมือนเดิมนะ” ฉันบอกกับเพื่อนก่อนจะแอบตักข้าวมันไก่ของซันญ่ามาหนึ่งคำ ก่อนจะหันไปตักข้าวหน้าหมีที่มีผักแต่หน้าของยูโกะ
“เอ่อ...พรุ่งนี้จะมีเด็กใหม่ย้ายเข้ามาเรียนที่นี้ เห็นว่าเป็นคนไทยเหมือนซันไชน์เลยนะ” ไรอันที่นั่งตักข้าวเพื่อนกินพูดขึ้นเพื่อไม่ให้บรรยากาศเงียบเหงาเกินไป
“จริงเหรอไรอัน” ฉันที่ได้ยินสิ่งที่เพื่อนพูด ก็รู้สึกดีใจมากจนร้องถามเสียงดัง
“อืม...เห็นเซนเซย์คุยกันนะ” ไรอันพยักหน้าก่อนจะหันไปหยิบมะม่วงน้ำปลาหวาน ของไทยที่ดังมาถึงนี่ขึ้นมาฉีกถุงออกก่อนจะนำมาวางไว้บนโต๊ะเพื่อให้เพื่อนได้กินกันอย่างทั่วถึง
“งั้นก็ดีสิ...เด็กใหม่พาเข้ากลุ่มดีไหม” ฉันถามความเห็นจากเพื่อน
“จะดีเหรอเด็กใหม่จะยอม?” ซันญ่าถามขึ้น เธอไม่ได้รังเกียจที่จะมีเพื่อนใหม่ แต่มันมีกรณีที่เพื่อนบางคนเคยเข้ามาอยู่ในกลุ่มแต่ทนอยู่ได้ไม่นาน ซึ่งฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน
“...ต้องลองดูแหละ” ฉันบอกกับเพื่อนก่อนจะหันมากินกล่องที่พี่เคนอุตสาห์เตรียมให้ แต่พอเหลือบตาขึ้นไปมองยูโกะฉันก็นึกอะไรออก “ยูโกะแลกข้าวกันมั้ย?”
“...ไม่เป็นไร ซันไชน์กินเถอะ” ยูโกะส่ายหน้าก่อนจะตกข้าวอีกคำขึ้นมา แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้ตักมันเข้าปาก ฉันก็ชิงพูดขึ้นมาก่อน
“เนี่ยๆ วันนี้พี่เคนเป็นคนห่อข้าวให้เราเองกับมือเลยเนี่ย แต่เราอยากกินข้าวของยูโกะมากกว่า แต่เธอก็ไม่ยอม” ฉันพูดออกมาอย่างต้องการความเห็นใจจากเพื่อนๆในกลุ่ม ซึ่งคิตตี้ที่ไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่หันไปพูดกับยูโกะด้วยน้ำเสียงไม่สบอามรมณ์ ประมาณว่ายูโกะเป็นฝ่ายผิดที่ไม่ยอมแลกข้าวกับฉัน
“เฮ้ย! ยูโกะ...ซันไชน์ขอแลกข้าวทำไมไม่ให้มันไปล่ะ ข้าวมันออกจะน่ากินแลกๆมันไปเถอะ”
“ใช่ๆ แลกข้าวกับซันไชน์เถอะ วันนี้เห็นบ่นอยากกินข้าวหน้าหมีที่ยูโกะเตรียมมาอยู่” ซันญ่าที่วันนี้จะพูดมาเป็นพิเศษบอกอย่างเห็นด้วยกับคิตตี้ ก่อนทั้งหมดจะพากันมองไปที่ยูโกะเป็นตาเดียว
“...เอ่อ แต่ยูโกะกินไม่หลายคำแล้วนะ” ยูโกะบอกอย่างเกรงใจก่อนจะว่างช้อนลงบนกล่อง
“เราไม่ถือ เราอยากกินข้าวของยูโกะจริงๆ”
“ไอ้ซันไชน์ไม่ถือ แล้วแกจะถือทำไมวะยูโกะ” คิตตี้บอกอย่างไม่เข้าใจ
“อา...แลกกันก็ได้ เราก็อยากกินข้าวของซันไชน์เหมือนกัน” ยูโกะที่มีท่าทางเขินอายบอกกับฉัน ก่อนจะยกข้าวกล่องยื่นให้ฉันเพื่อแลกเปลี่ยนกัน
“กว่าจะแลกข้าวกันได้ ฉันจะกินขนมที่ซื้อมาหมดอยู่แล้ว” ไรอันที่พูดขึ้นมาลอยๆ ส่ายหัวไปมากับความลีลามากของฉันกับอยูโกะและนั้นทำให้พวกเราทั้งห้าคนหัวเราะออกมาอย่างไม่ได้นัดหมาย ก่อนจะพากันพูดเรื่องสัพเพเหระทั่วไปที่พวกเราอยากพูด เพื่อทำให้บรรยากาศดีขึ้น แต่สิ่งหนึ่งที่พวกเราสี่คนรู้และไม่ลืมในตอนเย็นนี้ก็คือ การเตรียม ‘เซอร์ไพร์ยูโกะ’ วันเกิดปีนี้...
- ผู้เขียน
