หลังจาก กลับจากบ้านสวนของคุณตาและคุณยายของคชาธารแล้วปานยิหวาได้แต่เก็บตัวอยู่แต่ในห้องนอนทั้งวัน เพราะหล่อนต้องเร่งทำงานส่งให้พี่เสกสรรค์ในวันพรุ่งนี้ จึงทำให้คชาธารที่พอผละจากคุณหญิงโชติกาออกมาได้ เขาก็รีบกลับขึ้นมาบนตึก เดินวนเวียนอยู่แต่หน้าห้องนอนของหญิงสาวและหนูปลา เกือบจะทั้งวันเช่นกัน ด้วยหวังว่าหล่อนจะเปิดประตูแล้วพาหนูปลาออกมาบ้าง
ทว่า...ก็ไร้เงาของหล่อนและหนูปลา ครั้นจะยกมือเคาะประตูเรียก ก็กลัวว่าหนูปลาจะนอน เนื่องจากปานยิหวาเคยบอกว่า เด็กเล็กๆ อย่างหนูปลาต้องได้รับการนอนกลางวัน เด็กถึงจะเติบได้ดีทั้งร่างกายและด้านอารมณ์ เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว ดังนั้น หม่อมหลวงหนุ่มจึงตัดใจเดินกลับห้องนอนเขาเสีย แล้วเปลี่ยนความสนใจในตัวหญิงสาว ด้วยการสะสางงานที่ได้หอบมาจากบริษัทแทน
ปานยิหวาถอนหายใจอย่างโล่งอก พลางตวัดมือบีบขึ้นมานวดหัวไหล่ทั้งสองของตัวเองสลับกันไปมา เพื่อคลายความเมื่อยขบ ก่
