และหลังจากผ่านไปสามชั่วยาม เซียวซานหลางก็ได้พบว่าทุกสิ่งนั้นผู้เป็นฮูหยินแห่งตนช่างมีปัญญาล้ำเลิศกว่าสตรีวัยเดียวกันอยู่หลายส่วน เพราะนางล้วนจัดการทุกอย่างได้เป็นระบบระเบียบเพียงเวลามินาน ถือว่าในฐานะฮูหยินของขุนนางตระกูลใหญ่ ไป๋หมิงจูมิขาดตกบกพร่องต่อหน้าที่ของฮูหยินแห่งตนเอง
ทว่า...
สิ่งที่อยู่ในมือของเขาบัดนี้มันคืออันใดกันเล่า???
“เสี่ยวจูบัญชีเล่มนี้เจ้าเขียนภาษาของแคว้นใดกันหรือ”
ด้วยเริ่มเรียนเขียนอ่านมาตั้งแต่มีวัยหกหนาวใต้เท้าเซียวผู้เกรียงไกรมิเคยพานพบตัวอักษรเหล่านี้ทั้งสิ้นทั้งที่เขาเองถือว่าอ่านได้เขียนคล่องแทบทุกภาษาของหลายอาณาจักรซึ่งติดต่อกับฉงชิ่ง
“ก็ภาษาฉงชิ่งเช่นไรเจ้าค่ะท่านพี่มีอันใดหรือ”
ร่างเล็กซึ่งกำลังก้มหน้าก้มตาเขียนจัดตารางทั้งรายรับรายจ่ายวุ่นวายอยู่ ตอบกลับโดยมิได้เงยหน้าขึ้นไปมองว่าบัดนี้สายตาของผู้เป็นสามีนั้นมีเพียงความกังขามากล้นส่งมอบมาส
