“คืนนี้ข้าจะค้างยังที่นี่”
กึก! ...
จู่ๆ ก็มีเสียงมิพึงประสงค์ดังขึ้นอย่างไร้สัญญาณเตือนใดทั้งสิ้นทำเอาไป๋หมิงจูซึ่งแยกตัวออกมาจากวงสนทนาตั้งแต่หลังมื้อเที่ยงเพื่อเร่งมาเขียนตำราซึ่งตนเคยแอบอ้างเอาไว้ ถึงกับทำพู่กันหลุดมือ
“ใต้...เอ่อ ท่านพี่เป็นท่านนี่เองข้าตกใจยิ่ง เหตุใดจึงมาไร้ซุ่มเสียงราวกับแมวคิดขโมยเนื้อปลาเช่นนี้เล่าข้าตกใจแทบตายเลยทีเดียว”
มือเล็กยกขึ้นลูบไปยังหน้าอกของตนเองอย่างจริงจัง
แสดงกิริยาซึ่งน้อยเสียยิ่งกว่าน้อยใจชีวิตของเฉินเสี่ยวถานจะกระทำ
“แต่...เมื่อครู่ท่านพี่ว่าเช่นไรนะเจ้าคะ?”
เพราะมัวแต่ตกใจคุณหมอสาวจากยุค2026จึงมิทันฟังว่าเมื่อครู่ ‘ท่านพี่’ นั้นกล่าวกับตนว่าเช่นไร
“ข้าบอกว่าคืนนี้เราจะค้างกันที่นี่”
กายสูงใหญ่ซึ่งบัดนี้ย้ายตนเองเข้ามายื่นสงบนิ่งอยู่ ยังกลางโถงของเรือนหิมะที่ปกตินั้นก็ดูกว้างขวางอยู่มาก แต่ไฉนเลยไป๋หมิงจูก็สุดรู้ได้ว่าเ
