คนกำลังแต่งตัวรู้สึกได้ว่ามีสายตาคู่หนึ่งจับจ้องมองมายังตน พรพระพายหันไปมองเจ้าของมันซึ่งเมื่อครู่กำลังนั่งเล่นเกม ทว่ายามนี้สมาร์ตโฟนเครื่องบางถูกวางอยู่บนเตียงอย่างไร้ซึ่งการแยแส
“พี่แบงค์มีอะไรรึเปล่า”
พรพระพายเป็นผู้หญิงธรรมดาที่ดูจากภายนอกเหมือนไม่ซับซ้อน ทว่ายิ่งอยู่ใกล้ได้สัมผัส เธอกลับกลายเป็นคนที่เขามองไม่ออกเลยว่ากำลังคิดหรือรู้สึกเช่นไรอยู่ ตั้งแต่วันที่เจอดิสกรณ์ที่ร้านอาหาร หลายสิ่งหลายอย่างที่เคยคิดก็เปลี่ยนไป
“เธอเป็นที่ปรึกษาด้านกฎหมายเหรอ แล้วอาชีพนี้เขาทำอะไรกัน” พรพระพายพยักหน้า ทว่าเจ้าหล่อนไม่ได้ตอบคำถามเขาในทันที เธอเดินไปที่โต๊ะเครื่องแป้งแล้วเลื่อนเก้าอี้ตัวที่เคยนั่งเป็นประจำออกมาก่อนจะหย่อนสะโพกแล้วเข้าไปประจำที่
“ใช่ค่ะ ก็ตามชื่ออาชีพเลย ให้คำปรึกษาด้านกฎหมาย ประมาณว่าถ้าพี่แบงค์จะทำธุรกรรมอะไรก็ตามเกี่ยวกับกฎหมาย พี่แบงค์ก็มาจ้างหนูเป็นที่ปรึกษาอะไรแบบนี้ ห
