วิวาห์กะเทาะรัก

ชีวิตที่วาดฝันไว้ พังทลายเพราะความหื่นในคืนเดียว บัดซบ! คำนี้แหละเหมาะสมกับชีวิตเวลานี้ที่สุด ว่าที่เจ้าบ่าวป้ายแดงที่งานแต่งล่มเพราะดันไปนอนกับผู้หญิงอีกคนที่ไม่ใช่เจ้าสาว คราวซวยของชีวิตยังไม่หมด เพราะขวัญเกล้าและแม่ของหญิงสาวคนนั้น บังคับให้เขารับผิดชอบโดยการแต่งงานกับยัยเด็กกะโปโลนั่น เหล้าแก้วที่หกถูกยกขึ้นมาดื่ม รัชชานนท์มองบรรยากาศรอบตัวซึ่งเต็มไปด้วยความสนุก แสงสี และเหล่าผีเสื้อราตรีทั้งหลายที่กำลังขยับสะโพกโยกไปตามจังหวะดนตรี เขามาที่นี่เป็นคืนที่สาม ใช่ว่าจะเป็นนักท่องราตรีตัวยง แต่มาเพราะไม่รู้จะไปไหน ชายหนุ่มหวังว่าสุราและสิ่งสวยงามยามค่ำคืนจะช่วยผ่อนคลายความทุกข์ในใจลงได้บ้าง แต่ไม่เลย..   ฉันตัดสินใจดีแล้วใช่ไหม? คำถามเกิดขึ้นในใจเมื่อมองภาพสะท้อนของตัวเองในชุดเจ้าสาวสีขาวที่ใครหลายคนใฝ่ฝันว่าจะได้ใส่มันและเดินเคียงข้างผู้ชายที่จะมาเป็นคู่ชีวิตตัวเอง แต่ผู้ชายคนนี้เธอไม่ได้เลือกเองโว้ย! จะบอกว่าสวรรค์ส่งมาให้ก็หาใช่ไม่ หรือถ้าบอกว่านรกส่งผู้ชายปากร้ายใจหมามาเป็นเจ้าบ่าวของเธอ อันนี้ก็ดูแรงไป รัชชานนท์ไม่ใช่ผู้ชายในสเปคเลยสักนิด แต่ทุกอย่างมันเดินมาไกลเกินกว่าจะหันหลังกลับ ในเมื่อเลือกเดินทางนี้แล้ว เธอต้องไปให้สุด อดทนเพื่อรอให้ครบกำหนดระยะเวลาที่ตกลงกับขวัญเกล้าเอาไว้ ครบหนึ่งปีเมื่อไหร่.. เธอจะได้เป็นอิสระทันที   “ทำหน้าให้มันดีๆ หน่อย เรามาถ่ายรูปพรีเวดดิ้งงานแต่งนะ ไม่ได้ถ่ายรูปติดหน้าโลงศพคุณ” ปากของเจ้าหล่อนร้ายเหลือคณานับ ว่าที่เจ้าบ่าวถลึงตาใส่อย่างไม่พอใจ “ไม่พอใจเหรอ บอกแม่ให้ยกเลิกงานแต่งสิ” เขาท้าอย่างแอบหวังว่าพรพระพายจะบ้าจี้ตาม หากแต่.. เรียวปากอิ่มกระตุกยิ้ม “ทำไมหนูต้องยกเลิกงานแต่งด้วยล่ะ สมัยนี้ผัวหาไม่ได้ง่ายๆ นะพี่” แก่แดด! “สรุปคือเธอจะแต่งกับฉันให้ได้เลยใช่มั้ย” “แน่นอน” พรพระพายยังยืนยันคำเดิม “ได้! งั้นเตรียมตัวพบกับวิวาห์ฉิบหายให้ดีแล้วกัน”