คนที่กำลังนั่งดูละครหลังข่าวอยู่หน้าทีวีหันมองภรรยาสาวที่พึ่งเปิดประตูแล้วก้าวเท้าเข้ามาในห้อง วันนี้พรพระพายกลับดึกเช่นทุกวัน
“พี่แบงค์กินข้าวยัง” ทั้งถามทั้งพยายามถอดรองเท้าส้นสูง
“เรียบร้อย เธอหิวมั้ย” พรพระพายส่ายหน้า
“ไม่หิว วันนี้หัวหน้าที่ลอว์เฟิร์มเลี้ยงปิดเคสบริษัทคุณเฉินหมิง อิ่มแปล้เลย” หญิงสาวพูดพลางลูบหน้าท้องที่ป่องนูนออกมาด้วยว่ารับประทานอาหารที่ภัตตาคารอย่างเรียกได้ว่าจัดหนักจัดเต็ม
หัวคิ้วหนาที่ประดับบนใบหน้าหล่อเหลาย่นเข้าหากันทันทีที่ได้ยินภรรยาสาวกล่าวถึงเฉินหมิง
“ไอ้สมิงน่ะเหรอ”
“บอกกี่รอบแล้วว่าเขาชื่อเฉินหมิง”
“ไม่รู้แหละ ฉันจะเรียกมันว่าไอ้สมิง ปิดเคสแล้วก็แสดงว่ามันจะไม่เสนอหน้ามาให้เธอเห็นอีกแล้วใช่มั้ย” เขาแย็บถามออกไป
“ไม่รู้สิ คุณเฉินหมิงเขาจ้างหนูไปเป็นที่ปรึกษาสี่ห้าครั้งได้แล้วมั้ง จ้างเรื่อยๆ”
นั่นไง! ไอ้สมิงคิดจะตีท้ายครัวเขาจริงๆ ด้วย
“มันจีบ
