เมื่อคุณเยี่ยมชมเว็บไซต์ของเรา หากคุณให้ความยินยอม เราจะใช้คุกกี้เพื่อให้เราสามารถรวบรวมข้อมูลสำหรับสถิติโดยรวมเพื่อปรับปรุงบริการของเรา และจดจำตัวเลือกของคุณสำหรับการเข้าชมในอนาคต นโยบายเกี่ยวกับคุกกี้ & นโยบายความเป็นส่วนตัว
เรียน นักอ่าน เราต้องการคุกกี้เพื่อทำให้เว็บไซต์ของเราดำเนินการได้อย่างราบรื่น และมอบเนื้อหาแบบส่วนตัวที่ตรงกับความต้องการของคุณ เพื่อให้เรามั่นใจได้ว่าคุณจะได้รับประสบการณ์การอ่านที่ดีที่สุด คุณสามารถเปลี่ยนแปลงการอนุญาตของคุณโดยการตั้งค่าคุกกี้ได้ทุกเมื่อ
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
และเมื่อผ่านไปสามวันไข้ของเฉียวปิงเซียวก็ทุเลาลงมากจนในยามเช้าของวันที่4เด็กน้อยก็ลุกขึ้นมาเดินเหินได้สะดวกแต่ก็ยังมีอาการหวาดผวาอยู่บ้างแต่ก็ไม่มากแล้ว อย่างไรนางก็มีมารดาเป็นสตรีเหี้ยมหาญของเผ่าซีเป่ยที่ขึ้นชื่อว่ามีนักรบฝีมือมากมายผู้หนึ่งย่อมไม่เสียขวัญนานเช่นเด็กน้อยวัยเดียวกันอยู่แล้วตามแบบแผนที่รองแม่ทัพนางหนึ่งจะสั่งสอนบุตรของตนเองได้ "เสี่ยวเตี๋ยเจ่เจ๊จ๋า...รองเท้าของเสี่ยวปิงเล่า" รองเท้าคู่นั้นเป็นคู่สุดท้ายที่มารดาของนางตัดเย็บให้ด้วยตนเองเช่นเดียวกับตุ๊กตาผ้าตัวนั้น บัดนี้นางเริ่มหายดีสิ่งแรกที่เฉียวปิงเซียวถามหาก็คือของที่มารดาทำให้เป็นสิ่งสุดท้ายก่อนนางจะลาลับไปท่องเที่ยวสวรรค์เมื่อหนึ่งหนาวก่อนทันที "ยังหาไม่พบเลยเพคะ" ได้ฟังเช่นนั้นเด็กน้อยก็ซึมลงทันที ตอนนี้นอกจากอาภรณ์อีกไม่กี่ชุดก็เท่ากับนางไม่เหลือของดูต่างหน้ามารดาอีกแล้ว เด็กน้อยจึงหันไปนำเสื้อที่หลายคืนก่อนเสี่ย