และแล้วเมื่อตกดึกมาเยือนไข้ของเฉียวปิงเซียวก็พุ่งสูงตามที่ท่านหมอหลวงคาดการณ์เอาไว้แต่แรก หนึ่งสาวใช้กับหนึ่งแม่นมสลับกันเช็ดตัวระบายพิษไข้ บัดนี้ไทเฮาพระนางยังคงมีเมตตาประทานเส้าคุนกงกงขันทีวัยยี่สิบหนาวกับจิ้งซินนางกำนัลวัยสิบหกหนาวมาคอยช่วยกันอีกสองแรง
"กรี๊ด! "
ยิ่งมีไข้สูงอาการเพ้อพูดจาไม่ได้ความกับเสียงกรีดร้องเสียขวัญดังขึ้นมาเป็นระยะ และทุกครั้งที่ได้ยินเสียงเล็กๆ นั้นกรีดร้อง ความเจ็บปวดในหัวอกของเฉินเซินก็มีแต่เพิ่มพูน เขาหรือคิดช่วยให้นางปลอดภัยแต่สุดท้าย...ทุกสิ่งก็มิอาจเปลี่ยนซึ่งไม่เปลี่ยนไปให้ดีขึ้นเหตุการณ์ที่เขาเข้าไปแตะต้องยังดูเลวร้ายกว่าเหตุการณ์ครั้งเก่าอีกด้วย
...คำกล่าวจากจอมมารอวี่จงเจี้ยนดูจะเป็นจริงสินะ...
เพราะในอดีตเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อช่วงบ่ายของวันนี้ก็คือเฉียวปิงเซียวนางเพียงถูกผลักตกน้ำจากฝีมือคนของจางหลานเยเท่านั้นและเขาในอดีตก็ไม่เคยระแวงนางอสรพ
